archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 15
1 maart 2018
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Met de brommer naar Den Haag * Willem Minderhout

1509BZ BrommerIk heb ooit een dag een brommer bezeten. Een vriend van mijn broer bood hem te koop aan. Voor vijfentwintig gulden, als ik het mij goed herinner. Ik was op bezoek bij mijn ouders in Middelburg en ik nam me voor om per brommer terug naar Den Haag te reizen.

Het was oktober en niet al te best weer. Ik begreep bovendien niet echt goed hoe dat schakelen precies werkte, dus regelmatig sloeg de motor af. Desondanks wist ik Schouwen te bereiken. In de buurt van Scharendijke viel de motor opnieuw uit. Met geen mogelijkheid kreeg ik ‘m meer aan de praat.

Naast het weggetje waar mijn nieuwe bezit de geest had gegeven was een boer net klaar met zijn werk. Hij had een tractor met een platte wagen erachter en hij bood aan om mij en mijn brommer naar de Scharendijkse fietsenmaker te brengen. Toen we het dorp bereikten was de fietsenwinkel helaas al gesloten.

Ik werkte indertijd als leerling verpleger in ziekenhuis Leyenburg. Het toeval wil dat een voormalige collega net getrouwd was met iemand uit Scharendijke. Ik was een keer met haar meegereden naar haar aanstaande echtgenoot en haar toekomstige woning en wist dus ongeveer waar haar huis was.

Ik besloot de brommer voor de pui van de fietsenmaker achter te laten en op zoek te gaan naar haar huis. Toen ik daar aankwam deed haar kersverse echtgenoot net de deur open. Hij ging zijn vrouw halen bij het Rode Kruisziekenhuis in Zierikzee, waar ze na haar huwelijk was gaan werken. Toen hij me in Zierikzee bij het busstation afzette, kwam onmiddellijk de bus naar Rotterdam aanrijden. Voor ik het wist was ik weer in Den Haag. Een mogelijk bar avontuur kreeg zo een zeer comfortabele ontknoping.

Toen ik weer thuiskwam in de ‘zusterflat’ naast het ziekenhuis bleek daar een feestje aan de gang te zijn, dus ik kreeg nog een feestelijk onthaal bovendien. Hoewel de bijnaam van die personeelsflat – ‘de hunkerbunker’ – nogal overdreven was, had ik die avond beet.

Ik heb geen poging gedaan om de brommer weer op te halen. De verpleegster van mijn dromen biechtte me een paar weken later op dat ze toch eigenlijk lesbisch was. Deze fortuinlijke dag heeft dus geen blijvende consequenties gehad voor mijn verkeersdeelname of verkering.

-----
Het plaatje is van Alex&Coc


© 2018 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Met de brommer naar Den Haag * Willem Minderhout
1509BZ BrommerIk heb ooit een dag een brommer bezeten. Een vriend van mijn broer bood hem te koop aan. Voor vijfentwintig gulden, als ik het mij goed herinner. Ik was op bezoek bij mijn ouders in Middelburg en ik nam me voor om per brommer terug naar Den Haag te reizen.

Het was oktober en niet al te best weer. Ik begreep bovendien niet echt goed hoe dat schakelen precies werkte, dus regelmatig sloeg de motor af. Desondanks wist ik Schouwen te bereiken. In de buurt van Scharendijke viel de motor opnieuw uit. Met geen mogelijkheid kreeg ik ‘m meer aan de praat.

Naast het weggetje waar mijn nieuwe bezit de geest had gegeven was een boer net klaar met zijn werk. Hij had een tractor met een platte wagen erachter en hij bood aan om mij en mijn brommer naar de Scharendijkse fietsenmaker te brengen. Toen we het dorp bereikten was de fietsenwinkel helaas al gesloten.

Ik werkte indertijd als leerling verpleger in ziekenhuis Leyenburg. Het toeval wil dat een voormalige collega net getrouwd was met iemand uit Scharendijke. Ik was een keer met haar meegereden naar haar aanstaande echtgenoot en haar toekomstige woning en wist dus ongeveer waar haar huis was.

Ik besloot de brommer voor de pui van de fietsenmaker achter te laten en op zoek te gaan naar haar huis. Toen ik daar aankwam deed haar kersverse echtgenoot net de deur open. Hij ging zijn vrouw halen bij het Rode Kruisziekenhuis in Zierikzee, waar ze na haar huwelijk was gaan werken. Toen hij me in Zierikzee bij het busstation afzette, kwam onmiddellijk de bus naar Rotterdam aanrijden. Voor ik het wist was ik weer in Den Haag. Een mogelijk bar avontuur kreeg zo een zeer comfortabele ontknoping.

Toen ik weer thuiskwam in de ‘zusterflat’ naast het ziekenhuis bleek daar een feestje aan de gang te zijn, dus ik kreeg nog een feestelijk onthaal bovendien. Hoewel de bijnaam van die personeelsflat – ‘de hunkerbunker’ – nogal overdreven was, had ik die avond beet.

Ik heb geen poging gedaan om de brommer weer op te halen. De verpleegster van mijn dromen biechtte me een paar weken later op dat ze toch eigenlijk lesbisch was. Deze fortuinlijke dag heeft dus geen blijvende consequenties gehad voor mijn verkeersdeelname of verkering.

-----
Het plaatje is van Alex&Coc
© 2018 Willem Minderhout
powered by CJ2