![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() Nummer 9 Jaargang 15 1 maart 2018 |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > De poëtische wereld | ||||
Een man op leeftijd | Jaap van Lakerveld | |||
![]() Volgt hij me op mijn route door de stad Het is donker en het miezert buiten Klaarblijkelijk koos hij hetzelfde pad Ik zie hem gaan, ik zie hem in de ramen In zichzelf gekeerd, verzonken in gedachten En dan opeens vallen de beelden samen Ik ben die man, gekromd, verwaaid en nat Die aanblik die dat spiegelbeeld mij bood Verschafte mij, hoewel nog recht van leden Een besef van de duur van het verleden En dus van de nabijheid van de dood ----- Het plaatje is van Henk Klaren |
||||
© 2018 Jaap van Lakerveld | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |