archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 20
Jaargang 14
28 september 2017
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Gedoe met water Frits Hoorweg

1420BZ LentDinsdag 19 september 2017 was het Prinsjesdag, een goede aanleiding om de hofstad te ontvluchten. Op het station kwamen schoolklassen aan met uitgelaten kinderen, gewapend met vlaggetjes. Ik stapte in de trein richting Lent, om daar nog maar weer eens een Vinex-wandeling te maken (daartoe gestimuleerd door de positieve reacties op mijn vorige stukje over dat onderwerp).

Vanuit de trein zag ik hoe de zon zijn best deed door de nevel heen te dringen. Het is zo’n moment dat Nederland mooier lijkt dan het in werkelijkheid is, verstorende elementen in het landschap krijgen iets surrealistisch en zorgen voor fascinerende plaatjes. Deze keer was dit schouwspel niet binnen een paar minuten over maar bleef het me boeien tot Utrecht. Daar leek het of de zon de strijd had opgegeven. Later op de dag pas bleek dat de aanhouder toch gewonnen had.

Nu moest er natuurlijk ook wel erg veel bewolking ‘opgeruimd’ worden. In de krant las ik dat onze Deltacommissaris Wim Kuiken de relatieve beleidsarmoede van de net gepresenteerde begroting had aangegrepen om zijn ‘slechtweerboodschap’ er nog maar eens in te hameren. ‘Het wordt warmer, droger, maar ook natter in Nederland’, had hij bij de presentatie van zijn ‘Deltaplan Ruimtelijke Adaptatie’ gezegd. Behalve de genoemde beleidsarmoede had hij deze keer het weer ook aan zijn zijde. Hij voorspelde meer ‘piekbuien’ en spoorde gemeenten aan om snel in actie te komen.

Om in Lent te geraken nam ik in Utrecht de Intercity naar Nijmegen en stapte in Arnhem over op een stoptreintje in dezelfde richting. Als je in Lent uitstapt ligt het station al op de hoogte van de brug over de Waal en is Nijmegen eigenlijk heel dichtbij. Volgens de voorschriften van m’n boekje * liep ik een rondje door de Vinex-uitbreiding van het originele dorpje Lent. Het zag er vriendelijk uit, met een leuke variatie aan bouwstijlen en mooie pleintje en laantjes. De straatnamen vielen mij ook nog in positieve zin op. Op een gegeven moment bevond ik mij op de kruising van de Queenstraat en de Kinksstraat. Ik ken iemand die op zo’n moment in gezang uitbarst.

Daar vlakbij werd mijn aandacht getrokken door een strook groen waarin aan één kant (tegen een muurtje) een verdieping, zeg maar een geul, was aangebracht. Het gidsje legt uit dat dit een soort rivierbedding is die overtollig hemelwater afvoert na hevige regenval. In woestijnachtige gebieden wordt iets dergelijks aangeduid met het Arabische woord ‘wadi’. In Vinexwijken is die term overgenomen. Weet Wim Kuiken daar ook al van?

Langzamerhand zakte ik af naar de Waal, het eigenlijke doel van mijn bezoek aan Lent. Want daar heeft men, om het gevaar van overstromingen voor te zijn, de rivier extra ruimte gegeven. Volgens mij is daartoe al besloten toen Wim Kuiken nog Secretaris-Generaal van het Ministerie van Algemene Zaken was. Het oorspronkelijke plan voor die Vinex-wijk moest er ingrijpend door worden aangepast. Tussen Lent en Nijmegen ligt nu een soort langgerekt eiland, dat vooral als de rivier veel water te verstouwen krijgt, alleen nog via een paar bruggen te bereiken is. Als het water wat lager staat is het ook nog via een paar ‘dijkjes’ te bereiken. Je kunt er prachtig wandelen en fietsen en er wonen ook mensen, er zijn aardig wat woningen en ik kwam zelfs twee horecavoorzieningen tegen (die helaas pas in de tweede helft van de middag open zouden gaan; dat dan weer wel).

Geen idee hoeveel deze prachtoplossing voor een waterstaatkundig probleem gekost heeft. Waarschijnlijk heel veel, maar een kniesoor die daarop let. Ergens onderweg heeft men afscheid genomen van de (toch al betrekkelijk hoog gegrepen) gedachte dat het hele ‘centrumprobleem’ van de conglomeratie Nijmegen door de ontwikkeling van Lent zou worden opgelost. Halverwege schijnt iemand nog de giller bedacht te hebben dat ‘de Waal zelf het centrum van Nijmegen zou worden’. Alles wat planologen en architecten zeggen of schrijven dient met diverse korrels zout te worden genomen.

Bij het passeren van de spoorbrug over de Waal besloot ik via het fiets-/wandelpad ernaast naar Nijmegen over te steken. Aan het eind van de brug loop je min of meer tegen een flatgebouw op, waarop de volgende tekst is aangebracht:

Als de Waal
uit het zicht is
stroomt
de verbeelding


De auteur wordt er niet bij vermeld, maar op het onvolprezen net vond ik zijn naam: Twan Niesten.

*Paul Kurstjens en Kees Volkers, De mooiste Vinexwandelingen, Gegarandeerd Onregelmatig.

---------
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2017 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Gedoe met water Frits Hoorweg
1420BZ LentDinsdag 19 september 2017 was het Prinsjesdag, een goede aanleiding om de hofstad te ontvluchten. Op het station kwamen schoolklassen aan met uitgelaten kinderen, gewapend met vlaggetjes. Ik stapte in de trein richting Lent, om daar nog maar weer eens een Vinex-wandeling te maken (daartoe gestimuleerd door de positieve reacties op mijn vorige stukje over dat onderwerp).

Vanuit de trein zag ik hoe de zon zijn best deed door de nevel heen te dringen. Het is zo’n moment dat Nederland mooier lijkt dan het in werkelijkheid is, verstorende elementen in het landschap krijgen iets surrealistisch en zorgen voor fascinerende plaatjes. Deze keer was dit schouwspel niet binnen een paar minuten over maar bleef het me boeien tot Utrecht. Daar leek het of de zon de strijd had opgegeven. Later op de dag pas bleek dat de aanhouder toch gewonnen had.

Nu moest er natuurlijk ook wel erg veel bewolking ‘opgeruimd’ worden. In de krant las ik dat onze Deltacommissaris Wim Kuiken de relatieve beleidsarmoede van de net gepresenteerde begroting had aangegrepen om zijn ‘slechtweerboodschap’ er nog maar eens in te hameren. ‘Het wordt warmer, droger, maar ook natter in Nederland’, had hij bij de presentatie van zijn ‘Deltaplan Ruimtelijke Adaptatie’ gezegd. Behalve de genoemde beleidsarmoede had hij deze keer het weer ook aan zijn zijde. Hij voorspelde meer ‘piekbuien’ en spoorde gemeenten aan om snel in actie te komen.

Om in Lent te geraken nam ik in Utrecht de Intercity naar Nijmegen en stapte in Arnhem over op een stoptreintje in dezelfde richting. Als je in Lent uitstapt ligt het station al op de hoogte van de brug over de Waal en is Nijmegen eigenlijk heel dichtbij. Volgens de voorschriften van m’n boekje * liep ik een rondje door de Vinex-uitbreiding van het originele dorpje Lent. Het zag er vriendelijk uit, met een leuke variatie aan bouwstijlen en mooie pleintje en laantjes. De straatnamen vielen mij ook nog in positieve zin op. Op een gegeven moment bevond ik mij op de kruising van de Queenstraat en de Kinksstraat. Ik ken iemand die op zo’n moment in gezang uitbarst.

Daar vlakbij werd mijn aandacht getrokken door een strook groen waarin aan één kant (tegen een muurtje) een verdieping, zeg maar een geul, was aangebracht. Het gidsje legt uit dat dit een soort rivierbedding is die overtollig hemelwater afvoert na hevige regenval. In woestijnachtige gebieden wordt iets dergelijks aangeduid met het Arabische woord ‘wadi’. In Vinexwijken is die term overgenomen. Weet Wim Kuiken daar ook al van?

Langzamerhand zakte ik af naar de Waal, het eigenlijke doel van mijn bezoek aan Lent. Want daar heeft men, om het gevaar van overstromingen voor te zijn, de rivier extra ruimte gegeven. Volgens mij is daartoe al besloten toen Wim Kuiken nog Secretaris-Generaal van het Ministerie van Algemene Zaken was. Het oorspronkelijke plan voor die Vinex-wijk moest er ingrijpend door worden aangepast. Tussen Lent en Nijmegen ligt nu een soort langgerekt eiland, dat vooral als de rivier veel water te verstouwen krijgt, alleen nog via een paar bruggen te bereiken is. Als het water wat lager staat is het ook nog via een paar ‘dijkjes’ te bereiken. Je kunt er prachtig wandelen en fietsen en er wonen ook mensen, er zijn aardig wat woningen en ik kwam zelfs twee horecavoorzieningen tegen (die helaas pas in de tweede helft van de middag open zouden gaan; dat dan weer wel).

Geen idee hoeveel deze prachtoplossing voor een waterstaatkundig probleem gekost heeft. Waarschijnlijk heel veel, maar een kniesoor die daarop let. Ergens onderweg heeft men afscheid genomen van de (toch al betrekkelijk hoog gegrepen) gedachte dat het hele ‘centrumprobleem’ van de conglomeratie Nijmegen door de ontwikkeling van Lent zou worden opgelost. Halverwege schijnt iemand nog de giller bedacht te hebben dat ‘de Waal zelf het centrum van Nijmegen zou worden’. Alles wat planologen en architecten zeggen of schrijven dient met diverse korrels zout te worden genomen.

Bij het passeren van de spoorbrug over de Waal besloot ik via het fiets-/wandelpad ernaast naar Nijmegen over te steken. Aan het eind van de brug loop je min of meer tegen een flatgebouw op, waarop de volgende tekst is aangebracht:

Als de Waal
uit het zicht is
stroomt
de verbeelding


De auteur wordt er niet bij vermeld, maar op het onvolprezen net vond ik zijn naam: Twan Niesten.

*Paul Kurstjens en Kees Volkers, De mooiste Vinexwandelingen, Gegarandeerd Onregelmatig.

---------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2017 Frits Hoorweg
powered by CJ2