archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 14
14 september 2017
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Ze hadden hem mooi bij z'n taas Reinier van Delden

1419BZ TaasZe hadden hem mooi bij z’n taas
Er stond een man te pinnen.
Onderwijl zat hij op z’n brommer.
De motor liep nog.
Waarschijnlijk een haastklusje.
Door zijn vrouw er op uitgestuurd.
Ga jij eens kijken of het geld er op staat!
Nou dat bleek wel.
Ik zag dat er wat briefjes in z’n kontzak verdwenen.

Zo, hebbes, zag ik hem denken.
Eerst eens een krat bier halen.
Dan even naar Sjaak.
Dat bonnetje betalen.
En dan weer terug naar huis.
Voeten op de bank.
Ze bekijken het maar vandaag.

Oh ja, en dan moest hij eind van de middag nog met zijn vrouw mee.
Boodschappen doen.
Konden ze weer effe vooruit.
Een weekje waarschijnlijk.
Dan was het weer op.
Moesten ze weer op een houtje bijten.
En dan weer kankeren natuurlijk.
Op die ambtenaar.
Die had hij al bijna een keer over z’n bureau getrokken.
Met z’n bijdehante bek.
Hij had makkelijk praten.
Verdiende twee duizend schoon.

Nee, dan hij.
Had zich z’n hele leven het schompes gewerkt.
Jarenlang achter die vuilniswagen gelopen.
Nooit een dag ziek geweest.
En toen gingen ze privatiseren.
Stond hij op straat.
Kon hij in ene z’n hand op gaan houden.
De eerste jaren ging nog wel.
Hij dacht, dat is lekker zeg.
Hij had nog een beetje geld meegekregen.
Maar ja, zo op natuurlijk.
Een keer op vakantie.
Nieuwe tv.
En weg was het.
Ze hadden hem mooi bij z’n taas.

Daar zat hij dan.
Op een flatje.
Samen met zijn vrouw The Bold and the Beautiful te kijken.
Zo had hij het niet bedacht, dertig jaar terug.
Dus hij voelde zich genomen.
Ja, hij kon wel werken.
Ze hadden een passende vacature.
Kon hij papier gaan lopen prikken.
Bij het station.
Waar hij ooit professioneel de vuilnisbakken leegde.
Kon hij nou in een geel hesje voor lul gaan lopen.
Met behoud van uitkering.

En dan moest hij nog blij zijn ook.
Want haal het nou niet in je hoofd zo’n baan te weigeren.
Dan werd je gelijk gekort.
Had je helemaal niks.
En dan zeggen ze dat het goed gaat met de economie.
Het gaat fantastisch!
Nou, ik begreep hem wel.
Die man die stond te pinnen.
Leg je voeten maar op de bank.
En laat ze het maar lekker bekijken vandaag!

------
Het plaatje is van Henk Klaren

© 2017 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Ze hadden hem mooi bij z'n taas Reinier van Delden
1419BZ TaasZe hadden hem mooi bij z’n taas
Er stond een man te pinnen.
Onderwijl zat hij op z’n brommer.
De motor liep nog.
Waarschijnlijk een haastklusje.
Door zijn vrouw er op uitgestuurd.
Ga jij eens kijken of het geld er op staat!
Nou dat bleek wel.
Ik zag dat er wat briefjes in z’n kontzak verdwenen.

Zo, hebbes, zag ik hem denken.
Eerst eens een krat bier halen.
Dan even naar Sjaak.
Dat bonnetje betalen.
En dan weer terug naar huis.
Voeten op de bank.
Ze bekijken het maar vandaag.

Oh ja, en dan moest hij eind van de middag nog met zijn vrouw mee.
Boodschappen doen.
Konden ze weer effe vooruit.
Een weekje waarschijnlijk.
Dan was het weer op.
Moesten ze weer op een houtje bijten.
En dan weer kankeren natuurlijk.
Op die ambtenaar.
Die had hij al bijna een keer over z’n bureau getrokken.
Met z’n bijdehante bek.
Hij had makkelijk praten.
Verdiende twee duizend schoon.

Nee, dan hij.
Had zich z’n hele leven het schompes gewerkt.
Jarenlang achter die vuilniswagen gelopen.
Nooit een dag ziek geweest.
En toen gingen ze privatiseren.
Stond hij op straat.
Kon hij in ene z’n hand op gaan houden.
De eerste jaren ging nog wel.
Hij dacht, dat is lekker zeg.
Hij had nog een beetje geld meegekregen.
Maar ja, zo op natuurlijk.
Een keer op vakantie.
Nieuwe tv.
En weg was het.
Ze hadden hem mooi bij z’n taas.

Daar zat hij dan.
Op een flatje.
Samen met zijn vrouw The Bold and the Beautiful te kijken.
Zo had hij het niet bedacht, dertig jaar terug.
Dus hij voelde zich genomen.
Ja, hij kon wel werken.
Ze hadden een passende vacature.
Kon hij papier gaan lopen prikken.
Bij het station.
Waar hij ooit professioneel de vuilnisbakken leegde.
Kon hij nou in een geel hesje voor lul gaan lopen.
Met behoud van uitkering.

En dan moest hij nog blij zijn ook.
Want haal het nou niet in je hoofd zo’n baan te weigeren.
Dan werd je gelijk gekort.
Had je helemaal niks.
En dan zeggen ze dat het goed gaat met de economie.
Het gaat fantastisch!
Nou, ik begreep hem wel.
Die man die stond te pinnen.
Leg je voeten maar op de bank.
En laat ze het maar lekker bekijken vandaag!

------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2017 Reinier van Delden
powered by CJ2