archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 18
Jaargang 14
30 augustus 2017
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Rock 'n Roll Time Henk Klaren

1418VG R&R TimeIk zoek al jaren naar een mooi T-shirt met de tekst: ‘It’s only Rock ’n Roll but I like it’. Ik heb er eens eentje zien staan, nog iets meer jaren geleden, bij de Cotton Club in Den Haag, maar die bestaat geloof ik niet meer. In elk geval niet waar hij eerst was. Het gebouw waar-ie was is zelfs fysiek verdwenen en vervangen door een ander. Toen dat allemaal nog niet was gebeurd ben ik nog eens wezen informeren. Ik kreeg een les over de vluchtigheid van mode en collecties. Ach, dat wist ik al. Het is ook wel een troost. Wellicht worden binnenkort al die kapotte spijkerbroeken ook wel gerepareerd. Terug naar mijn T-shirt: ook internet biedt geen soelaas. Ik krijg op fb regelmatig aanbiedingen van The Rolling Stones om een shirt te kopen, maar nooit die ene. Wel een mok met die tekst, maar ik draag geen mokken.

Dus moet ik het met de muziek doen; geen straf. Ik ben al een poosje van plan een verzamel-cd-tje te maken met nummers met Rock ’n Roll er in, zoals It’s only ... en bijvoorbeeld So you want to be a Rock ’n Roll Star en I love that old Time Rock ‘n Roll. Misschien doe ik het nog weleens, maar echt nodig is het niet meer, want nu is er Rock ‘n Roll Time van Jerry Lee Lewis.

Ik heb al eens geschreven over het fantastische album Last Man Standing uit alweer 2007 (Last Man ..), waarop allerlei duetten stonden. De geschiedenis van dat album komt er op neer dat een aantal types Jerry uit een soort lethargie heeft gesleept om weer te doen wat hij kan. Wel zo ongeveer het enige, maar dat kan hij dan ook heel goed. Na Last Man Standing kwam nog een vergelijkbaar album: Mean Old Man (2010) en in 2015 had je Rock ’n Roll Time. Deze keer geen duettenplaat, maar een selectie uit wat je het Great American Rock ‘n Roll Songbook (ja, en Country) zou kunnen noemen. Het lijkt wel alsof hij bezig is met een muzikaal testament. Enigszins vergelijkbaar met de American Recordings van Johnny Cash. Die heb ik compleet, dus wat Jerry Lee betreft moet ik na Last Man … en Rock ’n Roll Time ook Mean Old Man maar eens verwerven.

Rock ’n Roll Time is een lekker swingend geheel. Dat kan ook haast niet anders met Jim Keltner op drums en nummers van Kris Kristofferson, Chuck Berry, Jimmy Rodgers, Bob Dylan en Johnny Cash. Jerry Lee zelf klinkt voor een tachtigjarige opvallend soepel. De achtergrondzangeressen – 20 ft from stardom – Latonya Haal en Vonda Shepard voegen ook echt iets toe. Bij de medewerkende gitaristen treffen we Keith Richard aan en Ronny Wood, Neil Young en Robbie Robertson. Nils Lofgren speelt steel guitar op Cash’s Folsom Prison Blues. Dat nummer ontkomt ook in deze uitvoering van Jerry Lee natuurlijk niet aan het typische motorbootjesgeluid van de begeleiding. Geestig zijn wel de tekstuele aanpassinkjes in deze versie: ‘They’re prob’bly drinking coffee..’ werd ‘… Jack Daniels Whisky’ en de man die ‘just to see him die’ werd doodgeschoten bevond zich ineens in Memphis in plaats van in Reno. Tsja en dat in de tekst ook nog eens wordt gesproken van ‘that Rock ’n Rollling Jerry Lee’ kennen we natuurlijk al decennia.

Ik las in een recensie, dat het enige nadeel van het album is, dat het maar 32 minuten duurt. Maar schreef de auteur: ‘Dat probleem valt op te lossen door op de repeatknop te drukken’. Laat ik dat nu zojuist hebben gedaan.

----
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2017 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Rock 'n Roll Time Henk Klaren
1418VG R&R TimeIk zoek al jaren naar een mooi T-shirt met de tekst: ‘It’s only Rock ’n Roll but I like it’. Ik heb er eens eentje zien staan, nog iets meer jaren geleden, bij de Cotton Club in Den Haag, maar die bestaat geloof ik niet meer. In elk geval niet waar hij eerst was. Het gebouw waar-ie was is zelfs fysiek verdwenen en vervangen door een ander. Toen dat allemaal nog niet was gebeurd ben ik nog eens wezen informeren. Ik kreeg een les over de vluchtigheid van mode en collecties. Ach, dat wist ik al. Het is ook wel een troost. Wellicht worden binnenkort al die kapotte spijkerbroeken ook wel gerepareerd. Terug naar mijn T-shirt: ook internet biedt geen soelaas. Ik krijg op fb regelmatig aanbiedingen van The Rolling Stones om een shirt te kopen, maar nooit die ene. Wel een mok met die tekst, maar ik draag geen mokken.

Dus moet ik het met de muziek doen; geen straf. Ik ben al een poosje van plan een verzamel-cd-tje te maken met nummers met Rock ’n Roll er in, zoals It’s only ... en bijvoorbeeld So you want to be a Rock ’n Roll Star en I love that old Time Rock ‘n Roll. Misschien doe ik het nog weleens, maar echt nodig is het niet meer, want nu is er Rock ‘n Roll Time van Jerry Lee Lewis.

Ik heb al eens geschreven over het fantastische album Last Man Standing uit alweer 2007 (Last Man ..), waarop allerlei duetten stonden. De geschiedenis van dat album komt er op neer dat een aantal types Jerry uit een soort lethargie heeft gesleept om weer te doen wat hij kan. Wel zo ongeveer het enige, maar dat kan hij dan ook heel goed. Na Last Man Standing kwam nog een vergelijkbaar album: Mean Old Man (2010) en in 2015 had je Rock ’n Roll Time. Deze keer geen duettenplaat, maar een selectie uit wat je het Great American Rock ‘n Roll Songbook (ja, en Country) zou kunnen noemen. Het lijkt wel alsof hij bezig is met een muzikaal testament. Enigszins vergelijkbaar met de American Recordings van Johnny Cash. Die heb ik compleet, dus wat Jerry Lee betreft moet ik na Last Man … en Rock ’n Roll Time ook Mean Old Man maar eens verwerven.

Rock ’n Roll Time is een lekker swingend geheel. Dat kan ook haast niet anders met Jim Keltner op drums en nummers van Kris Kristofferson, Chuck Berry, Jimmy Rodgers, Bob Dylan en Johnny Cash. Jerry Lee zelf klinkt voor een tachtigjarige opvallend soepel. De achtergrondzangeressen – 20 ft from stardom – Latonya Haal en Vonda Shepard voegen ook echt iets toe. Bij de medewerkende gitaristen treffen we Keith Richard aan en Ronny Wood, Neil Young en Robbie Robertson. Nils Lofgren speelt steel guitar op Cash’s Folsom Prison Blues. Dat nummer ontkomt ook in deze uitvoering van Jerry Lee natuurlijk niet aan het typische motorbootjesgeluid van de begeleiding. Geestig zijn wel de tekstuele aanpassinkjes in deze versie: ‘They’re prob’bly drinking coffee..’ werd ‘… Jack Daniels Whisky’ en de man die ‘just to see him die’ werd doodgeschoten bevond zich ineens in Memphis in plaats van in Reno. Tsja en dat in de tekst ook nog eens wordt gesproken van ‘that Rock ’n Rollling Jerry Lee’ kennen we natuurlijk al decennia.

Ik las in een recensie, dat het enige nadeel van het album is, dat het maar 32 minuten duurt. Maar schreef de auteur: ‘Dat probleem valt op te lossen door op de repeatknop te drukken’. Laat ik dat nu zojuist hebben gedaan.

----
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2017 Henk Klaren
powered by CJ2