archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 14
30 maart 2017
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Port salut! Claude Aendenboom

1411BZ Port SalutMoeder weet het nog goed, het was een zonnige lentedag. Zij was toen net negen geworden. Samen met haar broers en zusjes genoten ze van de kaasschotel die hun ouders op tafel hadden gezet. Er was voor elk wat wils: oom Robert hield vooral van een zachte geitenkaas, moeder had zoals altijd haar zinnen gezet op Roquefort en mijn opa lustte graag de Franse kaas 'Port Salut'.

Al gauw werd het gezellig aan tafel, ieder kreeg een heerlijk kopje koffie en de huishoudster, die toen al 72 was, vertelde over de moeilijke oorlogsjaren. Mijn opa deed er een schepje bij want hij had ook straffe verhalen te vertellen over de bezetting. Hij herinnerde zich hoe hij eens vijftig kilometer naar Brussel was gestapt om een voorraad aardappelen te gaan halen. Zelf had hij zich ooit in een oude boerderij schuilgehouden voor de vijand, toen die met mitrailleurs zijn vrienden van het veld maaide. In de schuilplaats lagen vijftien soldatenlijken te rotten.

Zijn zeven kinderen luisterden met open mond. Oom Marc, de jongste en de plezantste thuis, schaterlachte terwijl hij een stukje Camembert nam: 'Ja pa, als we dood zijn, worden we een beetje zoals deze kaas, de stank is niet te harden.'
Op dat moment ging de bel thuis aan de voordeur. De huishoudster liet tante Marthe binnen en begeleidde haar naar de eetkamer.
'Goedemiddag Marthe !' riep mijn opa ietwat uitgelaten: 'Vooruit, neem plaats en pak maar wat Port Salut.'
Zonder nog één woord te zeggen, deed Marthe haar mantel weer aan, liep zichtbaar verbolgen weg en kletste hard de voordeur achter zich toe. En plots stond iedereen met de mond vol tanden, zich in hemelsnaam afvragend wat hun pa had miszegd.

Na een lange stilte grinnikte de pientere Luc: 'Pa, ik denkt dat tante Marthe iets anders gehoord heeft, namelijk: Neem je portie en saluut!'
'Dat verklaart alles natuurlijk!' lachten ze met z’n allen ...
Maar tante Marthe is nooit meer op visite geweest!

------
Het plaatje is van Henk Klaren


© 2017 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Port salut! Claude Aendenboom
1411BZ Port SalutMoeder weet het nog goed, het was een zonnige lentedag. Zij was toen net negen geworden. Samen met haar broers en zusjes genoten ze van de kaasschotel die hun ouders op tafel hadden gezet. Er was voor elk wat wils: oom Robert hield vooral van een zachte geitenkaas, moeder had zoals altijd haar zinnen gezet op Roquefort en mijn opa lustte graag de Franse kaas 'Port Salut'.

Al gauw werd het gezellig aan tafel, ieder kreeg een heerlijk kopje koffie en de huishoudster, die toen al 72 was, vertelde over de moeilijke oorlogsjaren. Mijn opa deed er een schepje bij want hij had ook straffe verhalen te vertellen over de bezetting. Hij herinnerde zich hoe hij eens vijftig kilometer naar Brussel was gestapt om een voorraad aardappelen te gaan halen. Zelf had hij zich ooit in een oude boerderij schuilgehouden voor de vijand, toen die met mitrailleurs zijn vrienden van het veld maaide. In de schuilplaats lagen vijftien soldatenlijken te rotten.

Zijn zeven kinderen luisterden met open mond. Oom Marc, de jongste en de plezantste thuis, schaterlachte terwijl hij een stukje Camembert nam: 'Ja pa, als we dood zijn, worden we een beetje zoals deze kaas, de stank is niet te harden.'
Op dat moment ging de bel thuis aan de voordeur. De huishoudster liet tante Marthe binnen en begeleidde haar naar de eetkamer.
'Goedemiddag Marthe !' riep mijn opa ietwat uitgelaten: 'Vooruit, neem plaats en pak maar wat Port Salut.'
Zonder nog één woord te zeggen, deed Marthe haar mantel weer aan, liep zichtbaar verbolgen weg en kletste hard de voordeur achter zich toe. En plots stond iedereen met de mond vol tanden, zich in hemelsnaam afvragend wat hun pa had miszegd.

Na een lange stilte grinnikte de pientere Luc: 'Pa, ik denkt dat tante Marthe iets anders gehoord heeft, namelijk: Neem je portie en saluut!'
'Dat verklaart alles natuurlijk!' lachten ze met z’n allen ...
Maar tante Marthe is nooit meer op visite geweest!

------
Het plaatje is van Henk Klaren
© 2017 Claude Aendenboom
powered by CJ2