 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 17 Jaargang 1 8 juli 2004 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
| In dichtvorm | Marc van Caelenberg | |||
| Onder de hazelaar Vond ik vandaag zo maar Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren Een schedeltje. Misschien als prooi hierheen gebracht, Misschien hier op zijn dood gewacht; Te groot om muis of rat te zijn, Te klein om van een kat te zijn: Een wezeltje? Of anderzijds, het was al dagen Dat wij het diertje niet meer zagen Dat vrolijk over ’t grasveld liep Als ieder ander dier al sliep: Een egeltje. Maar dit is wat er over blijft En waar een dichter over schrijft: Tussen verdorde blaren En takjes die eens twijgen waren: Een schedeltje. |
||||
| © 2004 Marc van Caelenberg | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||