archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 14
2 maart 2017
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Landseinden maken je nederig * Katharina Kouwenhoven

1409VG LandsendBij uithoeken moet ik direct denken aan plekken die Landsend of Fi(ne)sterra heten. Ik ken er drie. Cornwall, in het zuiden van Engeland, eindigt in het Zuidwesten in een punt, die Landsend genoemd wordt. Niet geheel ten onrechte, want je kan er aan drie kanten de zee inlopen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het niet de zuidelijkste punt van het Britse eiland. Dat is Lizard Point, een kilometer of vijftig oostelijker gelegen.

De Algarve, in het zuiden van Portugal, eindigt ook in een punt. Deze punt wordt ook vaak aangeduid als Landsend, maar heet eigenlijk Cabo di Sao Vicente (Kaap Sint Vincent). Hij wordt aan het oog onttrokken door allerlei bouwsels, die de bezoeker ter wille moeten zijn.
Aan de Westkust van Galicië (Spanje) bevindt zich een uitstekend puntje waarop zich een plaatsje bevindt dat Fisterra heet, maar dat zelf niet op het puntje ligt. Het puntje zelf heet Cabo Fisterra, dus Kaap Landeinde. Het stikt daar overigens van de uitsteekseltjes, die Cabo dit of dat heten, maar Cabo Fisterra is het meest westelijke puntje.

Landeinden oefenen een grote aantrekkingskracht uit op mensen, waarschijnlijk door de associatie met het Einde van de Wereld en worden daarom vaak toeristisch uitgebaat. Bij Kaap Sint Vincent is een groot parkeerterrein aangelegd, daar bevindt zich tussen parkeerterrein en Kaap een groot restaurant en als je de punt nadert passeer je een gebouw met een poort waar je snuisterijen kunt kopen en kunt plassen. Bij het uiteinde zelf kun je alleen via een omweg komen.
Bij Lizard Point gaat het niet alleen om de punt maar ook om de vuurtoren die zich daarop bevindt. Landinwaarts ligt op loopafstand het plaatsje Lizard, met veel horeca en souvenirwinkeltjes. Je moet daar dus niet blijven, maar bijvoorbeeld over het kustpad oostwaarts lopen naar het aantrekkelijke vissersplaatsje Coverack.
Op Kaap Fisterra is niet veel te doen. Er komen daar sowieso niet veel toeristen en je kunt moeilijk op al die Kaapjes tapasrestaurants neerzetten. Wel is vorig jaar de Ronde van Spanje er dicht in de buurt gekomen, toen ze het gehucht Dumbra aandeden.

Sektes, die het einde der tijden voorspellen in de nabije toekomst, trekken zich vaak terug op een berg, maar ook wel op zo’n Landeinde. En ze hebben gelijk. Op mij oefenen ze ook een grote aantrekkingskracht uit, ondanks het feit dat er heel wat zijn. Het heeft ermee te maken dat je op zo’n punt alleen maar water ziet. Er is geen land meer, daarvoor moet je je omdraaien. In Portugal weet je dat de kust van Afrika niet ver is, maar dat biedt geen troost. En in Spanje en Cornwall is het dichtstbijzijnde land erg ver weg. Dat maakt je huiverig en geeft een prettig soort opwinding. En er is natuurlijk altijd wind. Rampen kunnen niet ver weg zijn en in de buurt vergaan schepen.

Landeinden, daar is het te doen. Ze maken je nederig.

-----
Het plaatje is van de schrijfster


© 2017 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Landseinden maken je nederig * Katharina Kouwenhoven
1409VG LandsendBij uithoeken moet ik direct denken aan plekken die Landsend of Fi(ne)sterra heten. Ik ken er drie. Cornwall, in het zuiden van Engeland, eindigt in het Zuidwesten in een punt, die Landsend genoemd wordt. Niet geheel ten onrechte, want je kan er aan drie kanten de zee inlopen. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, is het niet de zuidelijkste punt van het Britse eiland. Dat is Lizard Point, een kilometer of vijftig oostelijker gelegen.

De Algarve, in het zuiden van Portugal, eindigt ook in een punt. Deze punt wordt ook vaak aangeduid als Landsend, maar heet eigenlijk Cabo di Sao Vicente (Kaap Sint Vincent). Hij wordt aan het oog onttrokken door allerlei bouwsels, die de bezoeker ter wille moeten zijn.
Aan de Westkust van Galicië (Spanje) bevindt zich een uitstekend puntje waarop zich een plaatsje bevindt dat Fisterra heet, maar dat zelf niet op het puntje ligt. Het puntje zelf heet Cabo Fisterra, dus Kaap Landeinde. Het stikt daar overigens van de uitsteekseltjes, die Cabo dit of dat heten, maar Cabo Fisterra is het meest westelijke puntje.

Landeinden oefenen een grote aantrekkingskracht uit op mensen, waarschijnlijk door de associatie met het Einde van de Wereld en worden daarom vaak toeristisch uitgebaat. Bij Kaap Sint Vincent is een groot parkeerterrein aangelegd, daar bevindt zich tussen parkeerterrein en Kaap een groot restaurant en als je de punt nadert passeer je een gebouw met een poort waar je snuisterijen kunt kopen en kunt plassen. Bij het uiteinde zelf kun je alleen via een omweg komen.
Bij Lizard Point gaat het niet alleen om de punt maar ook om de vuurtoren die zich daarop bevindt. Landinwaarts ligt op loopafstand het plaatsje Lizard, met veel horeca en souvenirwinkeltjes. Je moet daar dus niet blijven, maar bijvoorbeeld over het kustpad oostwaarts lopen naar het aantrekkelijke vissersplaatsje Coverack.
Op Kaap Fisterra is niet veel te doen. Er komen daar sowieso niet veel toeristen en je kunt moeilijk op al die Kaapjes tapasrestaurants neerzetten. Wel is vorig jaar de Ronde van Spanje er dicht in de buurt gekomen, toen ze het gehucht Dumbra aandeden.

Sektes, die het einde der tijden voorspellen in de nabije toekomst, trekken zich vaak terug op een berg, maar ook wel op zo’n Landeinde. En ze hebben gelijk. Op mij oefenen ze ook een grote aantrekkingskracht uit, ondanks het feit dat er heel wat zijn. Het heeft ermee te maken dat je op zo’n punt alleen maar water ziet. Er is geen land meer, daarvoor moet je je omdraaien. In Portugal weet je dat de kust van Afrika niet ver is, maar dat biedt geen troost. En in Spanje en Cornwall is het dichtstbijzijnde land erg ver weg. Dat maakt je huiverig en geeft een prettig soort opwinding. En er is natuurlijk altijd wind. Rampen kunnen niet ver weg zijn en in de buurt vergaan schepen.

Landeinden, daar is het te doen. Ze maken je nederig.

-----
Het plaatje is van de schrijfster
© 2017 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2