archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 14
1 december 2016
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Lekker zieken, net als in Frankrijk Wilko Voordouw

1404BS ZiekenDe dieren in Nederland hebben al enkele jaren een stem in het parlement, dus is het ook tijd voor een stem voor de niet-stemmers in de Kamer. Het rariteitenkabinet van de Nederlandse politiek is uitgebreid dankzij advocaat Peter Plasman. Hij wil niet-stemmers gaan vertegenwoordigen in de Tweede Kamer. Hoe? Door niet te stemmen. 'Dat is onze enige verkiezingsbelofte,' zei hij onbewogen bij Pauw. Plasman leek toch zo'n briljante strafpleiter.
Hij bleef nogal vaag, beloofde ons rond januari, als de kieslijst wordt bekendgemaakt, meer klaarheid over de verdere plannen. Het lijkt wel: hoe impopulairder de politiek, hoe meer zielen een gooi naar het kamerpluche doen en hoe fantasierijker en waanzinniger de partijprogramma's.

Ons land was al enige tijd de weg kwijt, de afgelopen weken is Nederland nog meer in verwarring geraakt. We hadden het Oekraïnereferendum. Raadgevend, maar het werd door een domme toezegging aan de huidige lijsttrekker van VNL een slagveld voor het kabinet. Rutte probeert nog altijd zijn aanvullende verklaring op het vrijhandelsakkoord voor elkaar te boksen. Daarbij gaat hij heel ver, laverend als een paling in een emmer snot. Dat alles omdat veel kiezers besloten met hun referendumstem de zittende macht een gratuite, maar flinke dreun te geven. Buiten het eigen land volgde de Brexit. Ook daar een bras d'honneur, zoals de Fransen de middelvinger noemen. En nu zit ook Amerika opgescheept met een man die met al zijn miljarden het establishment te kakken kon zetten èn en passant een dynastie bestuurders het bos in stuurde.

Het is de boze burger, zegt men. Overal is men op zoek naar de boze burger. De burger die op drift is geraakt, die de elite niet meer vertrouwt, die vreest voor zijn baan, die angst heeft voor zijn pensioen, geen fiducie meer lijkt te hebben in de dag van morgen, zich niet gehoord voelt en die hopeloos op zoek is naar een nieuwe vorm van vastigheid. Liefst met wat minder-minder-minder mensen van buiten de landsgrenzen, met de zegeningen van de moderne technologie.
Die onvrede uit zich overigens niet alleen in de politiek. Wie de afgelopen weken de discussie heeft gevolgd over het autistische gevaar dat op ons loert omdat we de kinderen inenten tegen een aantal ziekten, krabt zich net zo hard achter de oren als bij de redenen om nee te zeggen tegen een vrijhandelsakkoord.

De boze burger beukt met zijn stem en de nieuwe wapens van de sociale media op het bastion van de elite, zelfbenoemd of niet. Die boze burger wil zelf op de plek van die elite zitten, onder het mom: waarom hij/zij wel en ik niet? Dat is een wezenlijk verschil met pakweg zestig jaar geleden. Toen liet de massa zich nog de wet voorschrijven door de elite. En was er nog geen internet, om via sociale media vanuit Macedonië onzinberichten te verspreiden, of middels eigen websites te roeptoeteren dat het allemaal klote is en helemaal anders moet. Dat de heersende klasse er een zooitje van maakt en dat die moet verdwijnen. Mobiliseren ging vroeger veel moeilijker. En dus bleef men mokken en wrokken in de eigen omgeving.

Het 'lekker zieken' lijkt ervoor in de plaats gekomen. Neem nou de lijsttrekkersverkiezingen, her en der. De PvdA, of wat daarvan over is, kiest binnenkort tussen Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Als ik een ziekende burger zou zijn (links, rechts, het maakt niet uit), die de sociaaldemocraten een mooie hak wil zetten dan betaal ik razendsnel 2 euro en stem ik op Samsom. Dan weet je zeker dat de PvdA veroordeeld zal zijn tot een rol in de marge, na de komende verkiezingen. Voor 2 hele euro's (immers, je kan je lidmaatschap per direct opzeggen) schakel je Lodewijk Asscher uit en verander je de trotse haan in een kip zonder kop. Met dank aan het fraaie principe dat iedereen mee moet kunnen doen. Met dank aan Hans Spekman, die hoopte veel gratis publiciteit (en extra inkomsten voor de partijkas) te krijgen tijdens de bloedstollend spannende strijd.

Het slechtste voorbeeld van hoe dit soort 'nieuwe openheid' van het establishment kan uitwerken kwam afgelopen dagen uit Frankrijk. Bij Les Républicains werd Nicolas Sarkozy in de eerste ronde uitgeschakeld door... een enorm cohort '2-euroleden' uit socialistische en extreemrechtse hoek. Vanuit beide kampen was vastgesteld dat hij het grote gevaar was en werden mensen gemobiliseerd via sociale media. Waarom? Voor links schuift Sarkozy te veel tegen extreemrechts aan en extreemrechts heeft liever een wat gematigder tegenstander om de eigen kaart (in de persoon van Marine le Pen) helemaal uit te kunnen spelen. Het door de Republikeinen gewenste democratische debat, met maar liefst zeven kandidaten in de eerste ronde, werd overschaduwd door dit cynische politieke spel van de tegenstanders, een spel waar de kandidaten overigens met graagte aan meededen. De partij liep in het eigen zwaard.
Dat laat onverlet dat de traditionalistische katholiek François Fillon uiteindelijk won. Hij staat een Thatcheriaanse, liberale politiek voor, gekoppeld aan ultraorthodoxe opvattingen over gezin en samenleving. In het kamp van Marine le Pen zullen ze daar niet blij mee zijn.

Nog een voorbeeld: de enorme hetze tegen Sylvana Simons. Je mag het grondig met haar oneens zijn, je kan voor jezelf besloten hebben dat het 'verbinden' van DENK meer lijkt op knevelen, het is ieders recht om te vermoeden dat Sylvana meer van zichzelf houdt dan van de politieke idealen van haar beweging. Maar dat alles geeft geen vrijbrief om totaal misplaatste filmpjes te maken. En dat is precies wat er gebeurde, wat ervoor zorgde dat we het er ineens dagen achtereen over hebben. Het is het gevolg van de knutselkunst van een kneus die met goed gevolg de eerste beginselen Photoshop voor Dummies onder de knie heeft gekregen. Iedereen over de rooie, heel weldenkend Nederland ging als een kudde lemmingen achter elkaar aan. En tegelijkertijd zat ergens iemand heel erg ingenomen te zijn met de poets die hij alles en iedereen heeft gebakken.

De ziekers hebben bij voorbaat gewonnen. Ze hebben de elite een mooie hak gezet.
Beste elite, ik zeg het maar ronduit: de nachtmerrie is net begonnen. Ik zou de komende maanden geen enkele verrassing uitsluiten.
--------
Dit is deel 4 in onze serie over de verkiezingskoorts.
Hans Meijer, Marcel Duyvestijn en Ewout Klei schreven de vorige afleveringen, steeds in de rubriek 'Brief uit ... '.
---------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl

© 2016 Wilko Voordouw meer Wilko Voordouw - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Lekker zieken, net als in Frankrijk Wilko Voordouw
1404BS ZiekenDe dieren in Nederland hebben al enkele jaren een stem in het parlement, dus is het ook tijd voor een stem voor de niet-stemmers in de Kamer. Het rariteitenkabinet van de Nederlandse politiek is uitgebreid dankzij advocaat Peter Plasman. Hij wil niet-stemmers gaan vertegenwoordigen in de Tweede Kamer. Hoe? Door niet te stemmen. 'Dat is onze enige verkiezingsbelofte,' zei hij onbewogen bij Pauw. Plasman leek toch zo'n briljante strafpleiter.
Hij bleef nogal vaag, beloofde ons rond januari, als de kieslijst wordt bekendgemaakt, meer klaarheid over de verdere plannen. Het lijkt wel: hoe impopulairder de politiek, hoe meer zielen een gooi naar het kamerpluche doen en hoe fantasierijker en waanzinniger de partijprogramma's.

Ons land was al enige tijd de weg kwijt, de afgelopen weken is Nederland nog meer in verwarring geraakt. We hadden het Oekraïnereferendum. Raadgevend, maar het werd door een domme toezegging aan de huidige lijsttrekker van VNL een slagveld voor het kabinet. Rutte probeert nog altijd zijn aanvullende verklaring op het vrijhandelsakkoord voor elkaar te boksen. Daarbij gaat hij heel ver, laverend als een paling in een emmer snot. Dat alles omdat veel kiezers besloten met hun referendumstem de zittende macht een gratuite, maar flinke dreun te geven. Buiten het eigen land volgde de Brexit. Ook daar een bras d'honneur, zoals de Fransen de middelvinger noemen. En nu zit ook Amerika opgescheept met een man die met al zijn miljarden het establishment te kakken kon zetten èn en passant een dynastie bestuurders het bos in stuurde.

Het is de boze burger, zegt men. Overal is men op zoek naar de boze burger. De burger die op drift is geraakt, die de elite niet meer vertrouwt, die vreest voor zijn baan, die angst heeft voor zijn pensioen, geen fiducie meer lijkt te hebben in de dag van morgen, zich niet gehoord voelt en die hopeloos op zoek is naar een nieuwe vorm van vastigheid. Liefst met wat minder-minder-minder mensen van buiten de landsgrenzen, met de zegeningen van de moderne technologie.
Die onvrede uit zich overigens niet alleen in de politiek. Wie de afgelopen weken de discussie heeft gevolgd over het autistische gevaar dat op ons loert omdat we de kinderen inenten tegen een aantal ziekten, krabt zich net zo hard achter de oren als bij de redenen om nee te zeggen tegen een vrijhandelsakkoord.

De boze burger beukt met zijn stem en de nieuwe wapens van de sociale media op het bastion van de elite, zelfbenoemd of niet. Die boze burger wil zelf op de plek van die elite zitten, onder het mom: waarom hij/zij wel en ik niet? Dat is een wezenlijk verschil met pakweg zestig jaar geleden. Toen liet de massa zich nog de wet voorschrijven door de elite. En was er nog geen internet, om via sociale media vanuit Macedonië onzinberichten te verspreiden, of middels eigen websites te roeptoeteren dat het allemaal klote is en helemaal anders moet. Dat de heersende klasse er een zooitje van maakt en dat die moet verdwijnen. Mobiliseren ging vroeger veel moeilijker. En dus bleef men mokken en wrokken in de eigen omgeving.

Het 'lekker zieken' lijkt ervoor in de plaats gekomen. Neem nou de lijsttrekkersverkiezingen, her en der. De PvdA, of wat daarvan over is, kiest binnenkort tussen Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Als ik een ziekende burger zou zijn (links, rechts, het maakt niet uit), die de sociaaldemocraten een mooie hak wil zetten dan betaal ik razendsnel 2 euro en stem ik op Samsom. Dan weet je zeker dat de PvdA veroordeeld zal zijn tot een rol in de marge, na de komende verkiezingen. Voor 2 hele euro's (immers, je kan je lidmaatschap per direct opzeggen) schakel je Lodewijk Asscher uit en verander je de trotse haan in een kip zonder kop. Met dank aan het fraaie principe dat iedereen mee moet kunnen doen. Met dank aan Hans Spekman, die hoopte veel gratis publiciteit (en extra inkomsten voor de partijkas) te krijgen tijdens de bloedstollend spannende strijd.

Het slechtste voorbeeld van hoe dit soort 'nieuwe openheid' van het establishment kan uitwerken kwam afgelopen dagen uit Frankrijk. Bij Les Républicains werd Nicolas Sarkozy in de eerste ronde uitgeschakeld door... een enorm cohort '2-euroleden' uit socialistische en extreemrechtse hoek. Vanuit beide kampen was vastgesteld dat hij het grote gevaar was en werden mensen gemobiliseerd via sociale media. Waarom? Voor links schuift Sarkozy te veel tegen extreemrechts aan en extreemrechts heeft liever een wat gematigder tegenstander om de eigen kaart (in de persoon van Marine le Pen) helemaal uit te kunnen spelen. Het door de Republikeinen gewenste democratische debat, met maar liefst zeven kandidaten in de eerste ronde, werd overschaduwd door dit cynische politieke spel van de tegenstanders, een spel waar de kandidaten overigens met graagte aan meededen. De partij liep in het eigen zwaard.
Dat laat onverlet dat de traditionalistische katholiek François Fillon uiteindelijk won. Hij staat een Thatcheriaanse, liberale politiek voor, gekoppeld aan ultraorthodoxe opvattingen over gezin en samenleving. In het kamp van Marine le Pen zullen ze daar niet blij mee zijn.

Nog een voorbeeld: de enorme hetze tegen Sylvana Simons. Je mag het grondig met haar oneens zijn, je kan voor jezelf besloten hebben dat het 'verbinden' van DENK meer lijkt op knevelen, het is ieders recht om te vermoeden dat Sylvana meer van zichzelf houdt dan van de politieke idealen van haar beweging. Maar dat alles geeft geen vrijbrief om totaal misplaatste filmpjes te maken. En dat is precies wat er gebeurde, wat ervoor zorgde dat we het er ineens dagen achtereen over hebben. Het is het gevolg van de knutselkunst van een kneus die met goed gevolg de eerste beginselen Photoshop voor Dummies onder de knie heeft gekregen. Iedereen over de rooie, heel weldenkend Nederland ging als een kudde lemmingen achter elkaar aan. En tegelijkertijd zat ergens iemand heel erg ingenomen te zijn met de poets die hij alles en iedereen heeft gebakken.

De ziekers hebben bij voorbaat gewonnen. Ze hebben de elite een mooie hak gezet.
Beste elite, ik zeg het maar ronduit: de nachtmerrie is net begonnen. Ik zou de komende maanden geen enkele verrassing uitsluiten.
--------
Dit is deel 4 in onze serie over de verkiezingskoorts.
Hans Meijer, Marcel Duyvestijn en Ewout Klei schreven de vorige afleveringen, steeds in de rubriek 'Brief uit ... '.
---------
De tekening is van Via Dit
Meer informatie op: www.viadit.nl
© 2016 Wilko Voordouw
powered by CJ2