archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 14
13 oktober 2016
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Kan Mark iets van Evo leren? Hans Meijer

1401BS EvoIk kreeg een brief uit het vaderland, van de redactie van De Leunstoel.

Beste Hans

Schrik niet. Wij willen bij deze je medewerking vragen aan een serie brieven over de politieke situatie in Nederland in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen. Die verkiezingen zijn nog ver weg, maar lijken toch al heel dichtbij. Prinsjesdag en het debat dat daarop volgde stond al helemaal in het teken ervan.
Onze serie moet gaan bestaan uit een briefwisseling met meerdere schrijvers. Mij leek het een aardig idee om met jou te beginnen. Van al onze medewerkers zit jij in Bolivia namelijk het verste weg. Dat geeft je ongetwijfeld een scherpe kijk op dat wat hier gebeurt.

In onze collectieve beleving hebben wij de afgelopen kabinetsperiode ontzettend moeten bezuinigen om er weer een beetje bovenop te komen. Bijna iedereen (?) heeft het gevoel dat hij de afgelopen jaren veel heeft moeten inleveren en het dat het hoog tijd wordt dat er weer eens wat bij komt. Kun je daar vanuit Bolivia begrip voor opbrengen? Ik zou mij kunnen voorstellen dat het zelfmeelij waarvan wij vervuld zijn aan de andere kant van de aardbol lichtelijk komisch aandoet.

Behalve de economische malaise (als je het zo al mag noemen) zitten we ook ontzettend met de vraag wie we hier allemaal binnen moeten laten. We mogen natuurlijk graag poseren als een gastvrij volkje, maar het moet niet te gek worden.
Verdraagzaamheid is prachtig maar moet vooral niet teveel op de proef worden gesteld. Toch?!

En dat brengt mij op ons buitenlands beleid. Zijn wij niet gewoon een minuscuul landje met veel te veel pretenties? Terwijl we weinig over hebben voor het in stand houden van een fatsoenlijk leger.

Groet, Frits


---------------

Een negatieve reactie leek mij geen optie en eerlijk gezegd begon ik er ook wel zin in te krijgen.

Wat Mark van Evo kan leren
In de digitale versie van dagblad Trouw las ik dat het economische tij in Nederland aan het keren is. Het lijkt erop dat Mark Rutte en de zijnen een punt gezet hebben achter zeven magere jaren en dat er, hoewel nog niet iedereen daarvan overtuigd lijkt te zijn, nu zeven vette jaren zullen volgen.

Het is in dit kader goed te memoreren dat tijdens die magere jaren ook Bolivia een bijdrage aan dit herstel geleverd heeft. Zo zijn in 2013 de Nederlandse ambassade in La Paz en het consulaat in Cochabamba gesloten en is tegelijkertijd de omvangrijke ontwikkelingssamenwerkingsrelatie tussen beide landen grotendeels beëindigd. Voor Bolivia was dat laatste vervelend maar gelukkig ging het ons in die tijd voor de wind, zodat deze tegenslag opgevangen kon worden. Op dit moment is het economische tij ook in Bolivia aan het keren, maar dan in omgekeerde richting.

De voorbije jaren heeft Bolivia geprofiteerd van de hoge prijzen die er voor haar gas en mineralen betaald werden maar daar is de klad in gekomen. Naar verwacht staan we aan de vooravond van zeven magere jaren. Een geluk bij een ongeluk is dat de Boliviaanse economie, dankzij verstandig economisch beleid en de opgebouwde reserves, tegen een stootje kan. Voor Nederland en Bolivia lijkt me dit een goed moment om weer eens met een open oog naar de gemeenschappelijke belangen te kijken.

Om te beginnen denk ik hierbij aan het behoud van de natuur in het Amazone gebied. De Boliviaanse president Evo Morales heeft steeds sterker de neiging om voorrang te verlenen aan economische belangen en lippendienst te bewijzen aan de verdediging van de ‘Madre Tierra’. Dat het behoud van de unieke flora en fauna in het Amazone gebied in het belang van Nederland en de rest van de wereld is behoeft hopelijk geen betoog. Misschien dat Mark hierover eens met Evo kan bellen. Het zal geen gemakkelijk gesprek worden.

Tot op heden is Nederland een trouw bondgenoot geweest van de Verenigde Staten (VS). Sinds 11 september 2001 heeft dit echter tot gevolg dat Nederland steeds vaker bij oorlogen en conflicten van Amerikaanse makelij: Afganistan, Iraq, Syrië en Somalië, betrokken raakt. De gevolgen hiervan, denk aan de vluchtelingenstromen, worden wereldwijd gevoeld. Toen vicepresident Alvaro Garcia Linera gevraagd werd of ook Bolivia vluchtelingen uit het Midden-Oosten op wilde nemen was zijn antwoord dat dit probleem door ‘het imperium’ veroorzaakt was en dat ‘het imperium’ dit probleem zelf op moest lossen. Bolivia had hier part noch deel aan.

De vraag rijst hoelang het nog zal duren totdat Nederland net als Bolivia in gaat zien dat de VS het imperium van de duivel is. In Latijns-Amerika is men zich daar sinds 1823, het jaar dat de Monroe Doctrine van kracht werd, zeer bewust van. Naar vrijwel elk land hier heeft de VS op enig moment zijn imperialistische tentakels uitgestoken, zie onder meer het Wikipedia artikel ‘Latin America – United States Relations’. Sinds het aantreden van president Evo Morales in januari 2006 is er sprake van een omslag. Bolivia loopt niet langer aan de leiband van de VS. Het tegendeel is eerder het geval. Zo werd in 2008 de Amerikaanse ambassadeur, vanwege zijn voortdurende bemoeienis met de interne aangelegenheden van Bolivia, door Evo het land uitgeschopt, lees tot persona non grata verklaard.

Ook Nederland zou er goed aan doen te stoppen met het slaafs volgen van de VS. Dit kan Nederland doen door lid te worden van de ‘Beweging van Niet-Gebonden Landen’. Een bijkomend voordeel hiervan is dat er dan minder geld naar het Nederlandse leger en de NATO hoeft en er meer geld beschikbaar komt om de relatie met Bolivia en andere niet-gebonden landen te versterken.

Voor vrienden alles, voor onverschilligen niets en voor opponenten de stok! Dat is in een notendop de filosofie die elke Boliviaanse president hanteert. Het is vanuit dit perspectief onbegrijpelijk dat een gevaarlijke politieke tegenstander als Geert Wilders nog niet achter de tralies zit. Op dit punt kan Mark nog veel van Evo leren. Een politieke opponent hier heeft al gauw een of meer, dertig is volgens mij het record, processen aan zijn broek of haar rok. Het doel is hen tot zwijgen te brengen.

Mochten de volgelingen van Wilders protesteren als hij in de bak zit dan kan Mark hen er fijntjes op wijzen dat de rechtspraak in Nederland onafhankelijk is. Rechters die de hint van Mark, om een politiek opponent achter de tralies te zetten of zo onverstandig zijn er eentje vrij te laten, niet begrijpen moeten uiteraard zo snel mogelijk vervangen worden. Toen ik dit opschreef dacht ik dat de tijd in Nederland voor zo’n radicaal voorstel nog niet rijp zou zijn. Ik bleek mij te vergissen. In het verkiezingsprogramma van Wilders PVV las ik dat radicale moslims preventief opgesloten moeten worden. Dat is mooi, dacht ik, met mijn voorstel loop ik volledig in de pas met de nieuwste politieke opvattingen die in Nederland opgeld doen!

--------
De tekening is van Annemiek Meijer


© 2016 Hans Meijer meer Hans Meijer - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Kan Mark iets van Evo leren? Hans Meijer
1401BS EvoIk kreeg een brief uit het vaderland, van de redactie van De Leunstoel.

Beste Hans

Schrik niet. Wij willen bij deze je medewerking vragen aan een serie brieven over de politieke situatie in Nederland in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen. Die verkiezingen zijn nog ver weg, maar lijken toch al heel dichtbij. Prinsjesdag en het debat dat daarop volgde stond al helemaal in het teken ervan.
Onze serie moet gaan bestaan uit een briefwisseling met meerdere schrijvers. Mij leek het een aardig idee om met jou te beginnen. Van al onze medewerkers zit jij in Bolivia namelijk het verste weg. Dat geeft je ongetwijfeld een scherpe kijk op dat wat hier gebeurt.

In onze collectieve beleving hebben wij de afgelopen kabinetsperiode ontzettend moeten bezuinigen om er weer een beetje bovenop te komen. Bijna iedereen (?) heeft het gevoel dat hij de afgelopen jaren veel heeft moeten inleveren en het dat het hoog tijd wordt dat er weer eens wat bij komt. Kun je daar vanuit Bolivia begrip voor opbrengen? Ik zou mij kunnen voorstellen dat het zelfmeelij waarvan wij vervuld zijn aan de andere kant van de aardbol lichtelijk komisch aandoet.

Behalve de economische malaise (als je het zo al mag noemen) zitten we ook ontzettend met de vraag wie we hier allemaal binnen moeten laten. We mogen natuurlijk graag poseren als een gastvrij volkje, maar het moet niet te gek worden.
Verdraagzaamheid is prachtig maar moet vooral niet teveel op de proef worden gesteld. Toch?!

En dat brengt mij op ons buitenlands beleid. Zijn wij niet gewoon een minuscuul landje met veel te veel pretenties? Terwijl we weinig over hebben voor het in stand houden van een fatsoenlijk leger.

Groet, Frits


---------------

Een negatieve reactie leek mij geen optie en eerlijk gezegd begon ik er ook wel zin in te krijgen.

Wat Mark van Evo kan leren
In de digitale versie van dagblad Trouw las ik dat het economische tij in Nederland aan het keren is. Het lijkt erop dat Mark Rutte en de zijnen een punt gezet hebben achter zeven magere jaren en dat er, hoewel nog niet iedereen daarvan overtuigd lijkt te zijn, nu zeven vette jaren zullen volgen.

Het is in dit kader goed te memoreren dat tijdens die magere jaren ook Bolivia een bijdrage aan dit herstel geleverd heeft. Zo zijn in 2013 de Nederlandse ambassade in La Paz en het consulaat in Cochabamba gesloten en is tegelijkertijd de omvangrijke ontwikkelingssamenwerkingsrelatie tussen beide landen grotendeels beëindigd. Voor Bolivia was dat laatste vervelend maar gelukkig ging het ons in die tijd voor de wind, zodat deze tegenslag opgevangen kon worden. Op dit moment is het economische tij ook in Bolivia aan het keren, maar dan in omgekeerde richting.

De voorbije jaren heeft Bolivia geprofiteerd van de hoge prijzen die er voor haar gas en mineralen betaald werden maar daar is de klad in gekomen. Naar verwacht staan we aan de vooravond van zeven magere jaren. Een geluk bij een ongeluk is dat de Boliviaanse economie, dankzij verstandig economisch beleid en de opgebouwde reserves, tegen een stootje kan. Voor Nederland en Bolivia lijkt me dit een goed moment om weer eens met een open oog naar de gemeenschappelijke belangen te kijken.

Om te beginnen denk ik hierbij aan het behoud van de natuur in het Amazone gebied. De Boliviaanse president Evo Morales heeft steeds sterker de neiging om voorrang te verlenen aan economische belangen en lippendienst te bewijzen aan de verdediging van de ‘Madre Tierra’. Dat het behoud van de unieke flora en fauna in het Amazone gebied in het belang van Nederland en de rest van de wereld is behoeft hopelijk geen betoog. Misschien dat Mark hierover eens met Evo kan bellen. Het zal geen gemakkelijk gesprek worden.

Tot op heden is Nederland een trouw bondgenoot geweest van de Verenigde Staten (VS). Sinds 11 september 2001 heeft dit echter tot gevolg dat Nederland steeds vaker bij oorlogen en conflicten van Amerikaanse makelij: Afganistan, Iraq, Syrië en Somalië, betrokken raakt. De gevolgen hiervan, denk aan de vluchtelingenstromen, worden wereldwijd gevoeld. Toen vicepresident Alvaro Garcia Linera gevraagd werd of ook Bolivia vluchtelingen uit het Midden-Oosten op wilde nemen was zijn antwoord dat dit probleem door ‘het imperium’ veroorzaakt was en dat ‘het imperium’ dit probleem zelf op moest lossen. Bolivia had hier part noch deel aan.

De vraag rijst hoelang het nog zal duren totdat Nederland net als Bolivia in gaat zien dat de VS het imperium van de duivel is. In Latijns-Amerika is men zich daar sinds 1823, het jaar dat de Monroe Doctrine van kracht werd, zeer bewust van. Naar vrijwel elk land hier heeft de VS op enig moment zijn imperialistische tentakels uitgestoken, zie onder meer het Wikipedia artikel ‘Latin America – United States Relations’. Sinds het aantreden van president Evo Morales in januari 2006 is er sprake van een omslag. Bolivia loopt niet langer aan de leiband van de VS. Het tegendeel is eerder het geval. Zo werd in 2008 de Amerikaanse ambassadeur, vanwege zijn voortdurende bemoeienis met de interne aangelegenheden van Bolivia, door Evo het land uitgeschopt, lees tot persona non grata verklaard.

Ook Nederland zou er goed aan doen te stoppen met het slaafs volgen van de VS. Dit kan Nederland doen door lid te worden van de ‘Beweging van Niet-Gebonden Landen’. Een bijkomend voordeel hiervan is dat er dan minder geld naar het Nederlandse leger en de NATO hoeft en er meer geld beschikbaar komt om de relatie met Bolivia en andere niet-gebonden landen te versterken.

Voor vrienden alles, voor onverschilligen niets en voor opponenten de stok! Dat is in een notendop de filosofie die elke Boliviaanse president hanteert. Het is vanuit dit perspectief onbegrijpelijk dat een gevaarlijke politieke tegenstander als Geert Wilders nog niet achter de tralies zit. Op dit punt kan Mark nog veel van Evo leren. Een politieke opponent hier heeft al gauw een of meer, dertig is volgens mij het record, processen aan zijn broek of haar rok. Het doel is hen tot zwijgen te brengen.

Mochten de volgelingen van Wilders protesteren als hij in de bak zit dan kan Mark hen er fijntjes op wijzen dat de rechtspraak in Nederland onafhankelijk is. Rechters die de hint van Mark, om een politiek opponent achter de tralies te zetten of zo onverstandig zijn er eentje vrij te laten, niet begrijpen moeten uiteraard zo snel mogelijk vervangen worden. Toen ik dit opschreef dacht ik dat de tijd in Nederland voor zo’n radicaal voorstel nog niet rijp zou zijn. Ik bleek mij te vergissen. In het verkiezingsprogramma van Wilders PVV las ik dat radicale moslims preventief opgesloten moeten worden. Dat is mooi, dacht ik, met mijn voorstel loop ik volledig in de pas met de nieuwste politieke opvattingen die in Nederland opgeld doen!

--------
De tekening is van Annemiek Meijer
© 2016 Hans Meijer
powered by CJ2