De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 20 Jaargang 13 29 september 2016

Vermaak en Genot > Luister!		delen printen terug


	In de trein met Joe Henry en Billy Bragg	Henk Klaren
	In de laatste Leunstoel voor de vakantie haalde ik kort Joe Henry aan (Jrg. 13 Nr. 17). U weet het vast nog wel: de zwager van Madonna. Mooie muziek, klonk lekker op de achterbank van de auto van onze hoofdredacteur en zijn vrouw. Het album dat ze draaiden was zijn eerste. Inmiddels heeft hij er wel dik tien op zijn naam staan. Volgens mijn zegslieden, die mij zo genereus een lift aanboden, is zijn latere werk wat minder. Iets minder relaxed was het oordeel, als ik mij dat tenminste goed herinner. Dus heb ik maar eens goed geluisterd naar Joe’s laatste album: Invisible Hour (het derde nummer: Sign is wel erg prachtig) en één van de tussenliggende: Kindness of the World. Ik heb geen idee wat zich in het muzikale brein van onze held in de tussentijd heeft afgespeeld. Maar ik vind die twee platen (ja verdorie, een CD is toch óók een plaat) goed, net zo goed als de eerste en minstens zo relaxed. Op beide albums valt op dat alle nummers in ongeveer hetzelfde tempo worden gespeeld. Een vrij relaxed tempo dus. Saai is een groot woord, maar heel erg levendig is het allemaal niet. Op het eerste en tweede gehoor zit er dus niet zoveel ontwikkeling in het werk van de echtgenoot van Melanie Ciccione. Maar niettemin: prettige muziek voor in de auto. Nou ja, dat denk ík dan. Ik heb er als niet-autobezitter niet zoveel verstand van. Wel is mij in de loop der tijden – ik krijg vaker een lift – opgevallen, dat de achterbank in de auto de beste luisterpositie is. Ik heb wel eens gelezen dat Radar Love van de Earring in Amerika heel populair is om tijdens het autorijden te beluisteren. Andere koek. Henry is een Amerikaan. Geboren in North Carolina en opgegroeid in Detroit. Behalve dat hij zanger en gitarist is schrijft hij ook liedjes. Sowieso bijna al zijn eigen muziek, maar hij is ook als schrijver betrokken geweest bij diverse nummers van zijn schoonzus en ééntje van Rosanne Cash. Verder is hij erg actief als producer. En niet van de minsten: Solomon Burke, Elvis Costello, Mary Gauthier, Bonnie Raitt, sjonge. Maar ook: Billy Bragg. Wie is nou weer Billy Bragg? Had ik nog nooit van gehoord en er is best aanleiding om daar eens verandering in aan te brengen. Want op de dag van vandaag (op het moment van schrijven van dit stukje is het donderdag 22 september 2016) verschijnt een album van Joe Henry en Billy Bragg samen. Het gaat over spoorwegen. Ik heb een aantal nummers kunnen beluisteren via de site van de heer Henry zelf en dat is pas aardige muziek! Vind ik, moet ik er dan altijd bij zeggen. Bragg is een Engelsman (uit Essex). Hij heeft een achtergrond in punkrock en heeft in het begin van zijn loopbaan Londen onveilig gemaakt als straatmuzikant. Hij heeft zich vanuit een linkse invalshoek ook nogal eens met de politiek bemoeid. Zo heeft hij Jeremy Corbyn actief gesteund. Wat de muziek betreft: hij heeft inmiddels een kleine tien albums uitgebracht. Ik heb een verzameldubbelcd (scrabblewoord?) geleend bij de bibliotheek en een paar keer gedraaid. Niet onaardig, beetje folksy, beetje americana, maar eigenlijk nogal Engels, mede door het, overigens goed verstaanbare, accent. Een opvallend nummer is zijn versie van Walk Away Renee, met name bekend van The Four Tops. Maar nu zingen beide heren dus gezamenlijk over de spoorwegen: Shine a Light, Songs from the Great American Railroad. Zo heet-ie. Het zijn allemaal, of grotendeels, bekende nummers als The Midnight Special (‘-shine a light om me’, weetjewel) van o.a. Ledbelly, The L & N Don't Stop Here Anymore, bekend van Johnny Cash, Hobo’s Lullaby van Woody Guthrie en niet te vergeten Glen Campbell’s Gentle On My Mind. Het is geloof ik een soort reis, die ze ook gaan doen. Dat wordt de tour, als ik het allemaal goed begrepen heb. Maar… fijne muziek. Alles staat inmiddels al op Youtube: The Midnight Special The L&N Don' Stop Here Anymore Hobo's Lullaby Gentle On My Mind ------- De tekening is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl

meer Henk Klaren - meer "Luister!" -

Vermaak en Genot > Luister!
In de trein met Joe Henry en Billy Bragg	Henk Klaren
In de laatste Leunstoel voor de vakantie haalde ik kort Joe Henry aan (Jrg. 13 Nr. 17). U weet het vast nog wel: de zwager van Madonna. Mooie muziek, klonk lekker op de achterbank van de auto van onze hoofdredacteur en zijn vrouw. Het album dat ze draaiden was zijn eerste. Inmiddels heeft hij er wel dik tien op zijn naam staan. Volgens mijn zegslieden, die mij zo genereus een lift aanboden, is zijn latere werk wat minder. Iets minder relaxed was het oordeel, als ik mij dat tenminste goed herinner. Dus heb ik maar eens goed geluisterd naar Joe’s laatste album: Invisible Hour (het derde nummer: Sign is wel erg prachtig) en één van de tussenliggende: Kindness of the World. Ik heb geen idee wat zich in het muzikale brein van onze held in de tussentijd heeft afgespeeld. Maar ik vind die twee platen (ja verdorie, een CD is toch óók een plaat) goed, net zo goed als de eerste en minstens zo relaxed. Op beide albums valt op dat alle nummers in ongeveer hetzelfde tempo worden gespeeld. Een vrij relaxed tempo dus. Saai is een groot woord, maar heel erg levendig is het allemaal niet. Op het eerste en tweede gehoor zit er dus niet zoveel ontwikkeling in het werk van de echtgenoot van Melanie Ciccione. Maar niettemin: prettige muziek voor in de auto. Nou ja, dat denk ík dan. Ik heb er als niet-autobezitter niet zoveel verstand van. Wel is mij in de loop der tijden – ik krijg vaker een lift – opgevallen, dat de achterbank in de auto de beste luisterpositie is. Ik heb wel eens gelezen dat Radar Love van de Earring in Amerika heel populair is om tijdens het autorijden te beluisteren. Andere koek. Henry is een Amerikaan. Geboren in North Carolina en opgegroeid in Detroit. Behalve dat hij zanger en gitarist is schrijft hij ook liedjes. Sowieso bijna al zijn eigen muziek, maar hij is ook als schrijver betrokken geweest bij diverse nummers van zijn schoonzus en ééntje van Rosanne Cash. Verder is hij erg actief als producer. En niet van de minsten: Solomon Burke, Elvis Costello, Mary Gauthier, Bonnie Raitt, sjonge. Maar ook: Billy Bragg. Wie is nou weer Billy Bragg? Had ik nog nooit van gehoord en er is best aanleiding om daar eens verandering in aan te brengen. Want op de dag van vandaag (op het moment van schrijven van dit stukje is het donderdag 22 september 2016) verschijnt een album van Joe Henry en Billy Bragg samen. Het gaat over spoorwegen. Ik heb een aantal nummers kunnen beluisteren via de site van de heer Henry zelf en dat is pas aardige muziek! Vind ik, moet ik er dan altijd bij zeggen. Bragg is een Engelsman (uit Essex). Hij heeft een achtergrond in punkrock en heeft in het begin van zijn loopbaan Londen onveilig gemaakt als straatmuzikant. Hij heeft zich vanuit een linkse invalshoek ook nogal eens met de politiek bemoeid. Zo heeft hij Jeremy Corbyn actief gesteund. Wat de muziek betreft: hij heeft inmiddels een kleine tien albums uitgebracht. Ik heb een verzameldubbelcd (scrabblewoord?) geleend bij de bibliotheek en een paar keer gedraaid. Niet onaardig, beetje folksy, beetje americana, maar eigenlijk nogal Engels, mede door het, overigens goed verstaanbare, accent. Een opvallend nummer is zijn versie van Walk Away Renee, met name bekend van The Four Tops. Maar nu zingen beide heren dus gezamenlijk over de spoorwegen: Shine a Light, Songs from the Great American Railroad. Zo heet-ie. Het zijn allemaal, of grotendeels, bekende nummers als The Midnight Special (‘-shine a light om me’, weetjewel) van o.a. Ledbelly, The L & N Don't Stop Here Anymore, bekend van Johnny Cash, Hobo’s Lullaby van Woody Guthrie en niet te vergeten Glen Campbell’s Gentle On My Mind. Het is geloof ik een soort reis, die ze ook gaan doen. Dat wordt de tour, als ik het allemaal goed begrepen heb. Maar… fijne muziek. Alles staat inmiddels al op Youtube: The Midnight Special The L&N Don' Stop Here Anymore Hobo's Lullaby Gentle On My Mind ------- De tekening is van Linda Hulshof Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2016 Henk Klaren

	powered by CJ2