![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() Nummer 19 Jaargang 13 15 september 2016 |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() |
![]() |
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Kunnen we van dat strand af? | Henk Klaren & Wouter ter Haar | |||
![]() Drie mannen met aktetassen lopen door het rulle zand op Scheveningen. Tijdens hun wandeling van de haven naar het Kurhaus zien zij de roze-oranje zon in de zee zakken. Tussen de mannen en de zon hangt een pulserend regengordijn. Door het gordijn heen zien ze de blauwe lucht erachter met oranje vegen naar de zon toe. Vlak boven de einder schuift een dunne sliert donkergrijze wolken voor de zon langs. De sliert wolken lijkt grillig omrand door oranje-roze neonbuizen. De zee breekt in trage golven bruisend op het land. "Het gaat om het beeld dat op je netvlies blijft staan", zegt V. "Maf dat als wij straks elders zijn, dit strand er nog ligt, zonder ons", zegt W. "Dat heb ik met momenten", zegt H. "Het moment blijft bestaan terwijl de tijd verstrijkt". "Kunnen we nu eindelijk van dat strand af?", vraagt V. * Zie ook: http://www.wouterterhaar.nl/ ---------------- De tekening is van Henk Klaren. |
||||
© 2016 Henk Klaren & Wouter ter Haar | ||||
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
powered by CJ2 |