archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 16
Jaargang 13
23 juni 2016
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Praatje bij een plaatje * Peter Schröder

1316VG Blue CheerHet plaatje is gemaakt door Henk Klaren.
De schrijver liet zich erdoor inspireren tot het volgende verhaal.
---------------

Praatje bij een plaatje. Terug in de tijd, naar 1968. Ik kijk aan tegen een hoesje van een 45toerensingeltje van Nederlandse makelij (Phonogram destijds de platentak van Philips). In het hoesje past een singeltje met het Philips-label met muziek
van de Amerikaanse Westcoastgroep Blue Cheer (gitaar, bas en drums), die kan worden gezien als een van de pioniers van heavy metal rock. Het bevatte het eerste singeltje van de groep uit 1968 en het verkocht in de VS en Canada behoorlijk; in Nederland stond het zelfs een week op No.1. van de top10.

Hoe dat? Desk research: Phonogram promootte de nieuwe groep stevig en zorgde dat Blue Cheer tijdens een Europese tournee optrad in Nederland. Blue Cheer hoorde tot het allegaartje van langharige popgroepen met exotische namen (Grateful Dead, Electric Prunes, Mothers of Invention, Jefferson Airplane, Big Brother and the Holding Company) die werden gerekend tot de grensverleggende San Francisco Sound – revolutionair geluid dat de platenwereld zou gaan veroveren! En ook Philips wilde geen kansen missen en zich verzekeren van een goede positie in die stroming. In het krantenknipsel uit Hitweek (4e jaargang nr.8, 8 november 1968, pagina 6) dat naast het hoesje is afgebeeld, staat een stuk van Willem Knoppert uit Utrecht over een optreden in de Hanzehal in, of all places, Zutphen! (Ik heb nog geen hard bewijs, maar vermoed dat Leunstoel plaatjesredacteur Henk Klaren dat optreden in zijn geboorteplaats heeft meegemaakt).

Beeld, tekst en geluid. Beeld. Het hoesje had een voor die tijd orthodox ‘psychedelies’ uiterlijk; wiebelige letters, in rood/wit/blauw en een foto waarop drie hippiejongens met meisjeshaar. Tekst. In het Hitweekstuk , ‘BLUE CHEER IN ZUTPHEN/ Amerika is BWUEUHHH’, veel over de nare kanten van de Amerikaanse maatschappij uit die tijd (Vietnam, geweld, drugs) maar ook over het optreden: ‘Paul ramt een trommel kapot en slaat zo hard dat zijn bekkens twee keer van het podium lazeren’ en ‘Rawdi komt tijdens een geweldige solo klaar op zijn gitaar. Hij ligt op het laatst met naakt bovenlijf op de grond, de gitaar staat naast hem. Hij streelt hem, slaat er op, speelt met één hand, dan staat hij op, de gitaar ligt op de grond en krijgt nog twee klappen na. Het publiek is enthousiast’. Geluid. Het bijbehorende geluid lijkt zo al aardig in woorden gevangen. Wie zijn oren de kost wil geven zij verwezen naar Youtube.
https://www.youtube.com/watch?v=nU5uDozoSSM

Popgroepen plegen te komen en ook weer te gaan. Is er van Blue Cheer veel overgebleven?

Maar dan hun eerste succesnummer, Summertime Blues van goeie ouwe rocker Eddie Cochran (Edward Raymond ‘Eddie’ Cochran; October 3, 1938 – April 17, 1960), dat was andere koek, een klassiek nummer uit 1958 dat nog steeds klinkt! Volgende keer een uitgebreider bericht over de legendarische Cochran en Summertime Blues.


© 2016 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Praatje bij een plaatje * Peter Schröder
1316VG Blue CheerHet plaatje is gemaakt door Henk Klaren.
De schrijver liet zich erdoor inspireren tot het volgende verhaal.
---------------

Praatje bij een plaatje. Terug in de tijd, naar 1968. Ik kijk aan tegen een hoesje van een 45toerensingeltje van Nederlandse makelij (Phonogram destijds de platentak van Philips). In het hoesje past een singeltje met het Philips-label met muziek
van de Amerikaanse Westcoastgroep Blue Cheer (gitaar, bas en drums), die kan worden gezien als een van de pioniers van heavy metal rock. Het bevatte het eerste singeltje van de groep uit 1968 en het verkocht in de VS en Canada behoorlijk; in Nederland stond het zelfs een week op No.1. van de top10.

Hoe dat? Desk research: Phonogram promootte de nieuwe groep stevig en zorgde dat Blue Cheer tijdens een Europese tournee optrad in Nederland. Blue Cheer hoorde tot het allegaartje van langharige popgroepen met exotische namen (Grateful Dead, Electric Prunes, Mothers of Invention, Jefferson Airplane, Big Brother and the Holding Company) die werden gerekend tot de grensverleggende San Francisco Sound – revolutionair geluid dat de platenwereld zou gaan veroveren! En ook Philips wilde geen kansen missen en zich verzekeren van een goede positie in die stroming. In het krantenknipsel uit Hitweek (4e jaargang nr.8, 8 november 1968, pagina 6) dat naast het hoesje is afgebeeld, staat een stuk van Willem Knoppert uit Utrecht over een optreden in de Hanzehal in, of all places, Zutphen! (Ik heb nog geen hard bewijs, maar vermoed dat Leunstoel plaatjesredacteur Henk Klaren dat optreden in zijn geboorteplaats heeft meegemaakt).

Beeld, tekst en geluid. Beeld. Het hoesje had een voor die tijd orthodox ‘psychedelies’ uiterlijk; wiebelige letters, in rood/wit/blauw en een foto waarop drie hippiejongens met meisjeshaar. Tekst. In het Hitweekstuk , ‘BLUE CHEER IN ZUTPHEN/ Amerika is BWUEUHHH’, veel over de nare kanten van de Amerikaanse maatschappij uit die tijd (Vietnam, geweld, drugs) maar ook over het optreden: ‘Paul ramt een trommel kapot en slaat zo hard dat zijn bekkens twee keer van het podium lazeren’ en ‘Rawdi komt tijdens een geweldige solo klaar op zijn gitaar. Hij ligt op het laatst met naakt bovenlijf op de grond, de gitaar staat naast hem. Hij streelt hem, slaat er op, speelt met één hand, dan staat hij op, de gitaar ligt op de grond en krijgt nog twee klappen na. Het publiek is enthousiast’. Geluid. Het bijbehorende geluid lijkt zo al aardig in woorden gevangen. Wie zijn oren de kost wil geven zij verwezen naar Youtube.
https://www.youtube.com/watch?v=nU5uDozoSSM

Popgroepen plegen te komen en ook weer te gaan. Is er van Blue Cheer veel overgebleven?

Maar dan hun eerste succesnummer, Summertime Blues van goeie ouwe rocker Eddie Cochran (Edward Raymond ‘Eddie’ Cochran; October 3, 1938 – April 17, 1960), dat was andere koek, een klassiek nummer uit 1958 dat nog steeds klinkt! Volgende keer een uitgebreider bericht over de legendarische Cochran en Summertime Blues.
© 2016 Peter Schröder
powered by CJ2