 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 14 Jaargang 13 26 mei 2016 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
| Geradbraakt | Frits Hoorweg | |||
 ‘Hoe voelt U zich meneer Hoorweg?’‘Tja, hoe voel ik mij. Geradbraakt, geloof ik.’ ‘Oh, en wat bedoelt U daar precies mee?’ Eerst dacht ik dat hij dat op een cursus had geleerd. Je hoort het de cursusleider op indringende toon zeggen: ‘Niet met het eerste de beste stopwoord genoegen nemen. Probeer de patiënt echt over zijn ervaringen te laten praten!’ Een halve dag later zat er weer iemand naast mijn bed, van het vrouwelijk geslacht deze keer, die naar mijn welzijn informeerde. Ik probeerde het wederom met het woord dat mijn gevoelens zo voortreffelijk samenvatte. Weer leverde dat de vraag op om mijzelf te verduidelijken. ‘U weet, krijg ik de indruk, echt niet wat dat woord betekent, wel?’ ‘Nee, nog nooit gehoord.’ Toen heb ik het haar uitgelegd, waardoor ik mij al een stuk beter voelde. Wel jammer dat zo’n mooi woord verloren dreigt te gaan. Voorlopig is het bij Van Dale nog wel te vinden: ‘Bij wijze van straf het lichaam van een misdadiger op een rad leggen en vervolgens al zijn ledematen breken.’ Wij waren vroeger gewend daar een vrijmoedige interpretatie aan te geven. -------------- De tekening is van Elène Klaren |
||||
| © 2016 Frits Hoorweg | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||