archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 13
14 april 2016
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Vluchtgedrag en vluchtelingen (3) Peter Schröder

1312VG HaltWat staat ons te doen?
Voor de ‘gemengde wijk’ van de makelaar gebruiken politici en bestuurders benamingen als ‘probleemwijken’ en soms idiote etiketten als ‘prachtwijken’ of ‘krachtwijken’. In de jaren 50 werden deze wijken bewoond door, vaak arme, witte mensen. Mannelijke gastarbeiders uit Italië en Spanje kwamen en gingen. Dat was later. Nog later kwamen mannelijke ‘arbeidsmigranten’ uit Turkije en Marokko, ze bleven en lieten hun vrouwen en kinderen overkomen en maakten er hier eigen nakomelingschap bij. Ze werden aanvankelijk hierheen gelokt door het uitzicht op beter betaald werk en bleven komen toen dat werk er niet meer was.

Witte Nederlanders vonden zichzelf destijds tolerant tegenover de nieuwkomers en waren bereid de laterkomers ‘op te vangen’ en te helpen. Ze waren soms ook wel gecharmeerd van de exotische zeden en gewoonten (eten, zang & dans). Maar aan die positieve houding was de onuitgesproken voorwaarde verbonden dat de nieuwkomers van harte de bestaande zeden en gewoonten van hier zouden omarmen en overnemen. Dat deden de Turken en Maghrebijnen, met hun steeds omvangrijker en steeds Islamitischer aandeel in de stadsbevolking, steeds minder. De gevestigde witten kregen daardoor steeds meer reserves tegenover de importmensen. Respect klinkt goed, maar respecteren we het slaan van vrouwen en ‘eerwraak’? Zeker bij het minder bemiddelde deel van de witte gevestigden kwam een oergevoel van onbegrip en vijandigheid tegenover de nieuwkomers (indringers!) naar boven.

Vooropgesteld: net zoals andere bevolkingsgroepen zijn ook de Maghrebijnen meestal brave mensen die hun best doen. Terug naar Rotterdam; zijn er patronen? De niet witte mannelijke bewoners van de ‘prachtwijken’ in de adolescente leeftijd brengen het niet ver op school, ze komen ook niet makkelijk aan werk en ze klieren dus op straat. Ze plegen diefstalletjes en vallen elkaar en witte mensen lastig. Soms laten ze merken dat ze vrouwen en joden geen warm hart toedragen. Dat is irritant en naar, maar meestal nog geen strafbaar gedrag. Hun moeders doen boodschappen (karren vol frisdrank) en zitten verder thuis. Hun vaders spelen eenvoudige spelletjes in een koffiehuis. Soms zetten deze adolescenten bivakmutsen of capuchons op en gaan ze met spandoeken en IS-vlaggen, leuzen roepend de straat op om te verkondigen dat de witte vrouwen sletten zijn en dat een wereldwijd complot van Joden en Amerikanen de wereld wil veroveren. Deze optochten krijgen al gauw een karakter dat de grens van strafbaarheid bereikt of overschrijdt. Kunnen deze misstanden door de ‘overheid’ worden aangepakt? Welke opvoeders en ordehandhavers zijn hiervoor gekwalificeerd?

De eigen moeders zitten thuis en hebben geen recht van spreken, de eigen vaders kijken de andere kant op. Ze kijken met vrouw en kinderen de godganse dag naar de programma’s van die afschuwelijke schoteltelevisie: naar bombardementen en dode mensen die worden toegeschreven aan het complot van Joden en Amerikanen. Aanslagen als1312VG Leijten in Parijs oogsten bijval, 11 september geldt als een feestdag.

De politie zit in een treurige situatie: de agenten is tijdens hun opleiding en op extra cursus bijgebracht dat ‘racisme’ de ergste vijand is. Ze worden geacht ‘vreemde’ zeden en gewoonten te respecteren en de lawaaimakers vooral te tolereren. ‘Etnische profilering’ is verboden. Van de corpsleiding hebben ze nog een extra opdracht: treedt, als het dan moet, met genoeg tact op om de toestand niet te laten escaleren. Ze voelen zich met de handen op de rug gebonden. Er wordt zelden een oproerkraaier gearresteerd, hoogstens wordt een buurtfunctionaris of een journalist die in het gedrang komt geëvacueerd.

Op school is de positie van de docenten soms al even machteloos: Willem Minderhout weet hoe het toegaat op het HBO in Den Haag en werkt gelukkig met veel brave doorzetters onder de niet witte kinderen. Maar in het eenvoudiger vervolgonderwijs (vmbo ed.) weten de leerlingen haarfijn uit te leggen dat Anne Frank verzonnen is door de Joden en de Amerkanen en dat de Holocaust helemaal niet heeft bestaan of, als hij wel heeft plaatsgehad, is uitgevoerd door de CIA en Israël. Voor je het weet krijgen de juffen te horen dat ze er hoerig bijlopen. Na gymles gaan de jongens niet onder de douche of ze douchen in een zwembroek. Orders van de profeet. De meisjes gaan niet naar gym. In het zwembad intimideren de jongens( knijpen, uitschelden) groepsgewijs de andere meisjes. De wel heel erg weldenkende en tolerante docenten zijn daar ongelukkig bij, maar gaan het conflict uit de weg. (We moeten ze vooral niet van ons vervreemden!) Wederom zoveel respect voor vreemde zeden en gewoonten dat van tegenspraak geen sprake is.

Zachte Heelmeesters?
Strafrechtgeleerde Johannes Cornelis Maria (Jan) Leijten wees ooit op de contraproductieve toepassing van het Nederlandse strafrecht op jeugdige overtreders. In het kort: er heerst in Nederland het idee dat je de eerste overtredingen van jeugdigen niet al te streng moet aanpakken: ga ze na een diefstalletje vooral  niet stigmatiseren door ze op te sluiten, maar spreek ze vermanend toe en laat ze hun ouders beloven het nooit meer te doen of stuur ze naar HALT. Helaas zijn de delinquentjes niet achterlijk en denken ook: dat strafrisico valt mee, we gaan het nog eens proberen. En daar kunnen ze mee doorgaan tot ze echt op het slechte pad zijn en onbereikbaar voor de rechtstaat.

Is het niet verstandiger om de jongelui meteen serieus aan te pakken om ze goed bij de les te houden, zodat ze het wel uit hun hoofd laten om te recidiveren? En geldt dit ‘Zachte Heelmeesters’ niet a-fortiori voor de geintjes van de jeugdige Maghrebijntjes die zich vaak  goed van de domme kunnen houden, het ‘uitzichtloze’ slachtoffer spelen en het jargon van de sociale wetenschapper zo goed beheersen? Meer politie en minder buurtwerkers en apologerende begeleiders?

------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Vluchtgedrag en vluchtelingen (3) Peter Schröder
1312VG HaltWat staat ons te doen?
Voor de ‘gemengde wijk’ van de makelaar gebruiken politici en bestuurders benamingen als ‘probleemwijken’ en soms idiote etiketten als ‘prachtwijken’ of ‘krachtwijken’. In de jaren 50 werden deze wijken bewoond door, vaak arme, witte mensen. Mannelijke gastarbeiders uit Italië en Spanje kwamen en gingen. Dat was later. Nog later kwamen mannelijke ‘arbeidsmigranten’ uit Turkije en Marokko, ze bleven en lieten hun vrouwen en kinderen overkomen en maakten er hier eigen nakomelingschap bij. Ze werden aanvankelijk hierheen gelokt door het uitzicht op beter betaald werk en bleven komen toen dat werk er niet meer was.

Witte Nederlanders vonden zichzelf destijds tolerant tegenover de nieuwkomers en waren bereid de laterkomers ‘op te vangen’ en te helpen. Ze waren soms ook wel gecharmeerd van de exotische zeden en gewoonten (eten, zang & dans). Maar aan die positieve houding was de onuitgesproken voorwaarde verbonden dat de nieuwkomers van harte de bestaande zeden en gewoonten van hier zouden omarmen en overnemen. Dat deden de Turken en Maghrebijnen, met hun steeds omvangrijker en steeds Islamitischer aandeel in de stadsbevolking, steeds minder. De gevestigde witten kregen daardoor steeds meer reserves tegenover de importmensen. Respect klinkt goed, maar respecteren we het slaan van vrouwen en ‘eerwraak’? Zeker bij het minder bemiddelde deel van de witte gevestigden kwam een oergevoel van onbegrip en vijandigheid tegenover de nieuwkomers (indringers!) naar boven.

Vooropgesteld: net zoals andere bevolkingsgroepen zijn ook de Maghrebijnen meestal brave mensen die hun best doen. Terug naar Rotterdam; zijn er patronen? De niet witte mannelijke bewoners van de ‘prachtwijken’ in de adolescente leeftijd brengen het niet ver op school, ze komen ook niet makkelijk aan werk en ze klieren dus op straat. Ze plegen diefstalletjes en vallen elkaar en witte mensen lastig. Soms laten ze merken dat ze vrouwen en joden geen warm hart toedragen. Dat is irritant en naar, maar meestal nog geen strafbaar gedrag. Hun moeders doen boodschappen (karren vol frisdrank) en zitten verder thuis. Hun vaders spelen eenvoudige spelletjes in een koffiehuis. Soms zetten deze adolescenten bivakmutsen of capuchons op en gaan ze met spandoeken en IS-vlaggen, leuzen roepend de straat op om te verkondigen dat de witte vrouwen sletten zijn en dat een wereldwijd complot van Joden en Amerikanen de wereld wil veroveren. Deze optochten krijgen al gauw een karakter dat de grens van strafbaarheid bereikt of overschrijdt. Kunnen deze misstanden door de ‘overheid’ worden aangepakt? Welke opvoeders en ordehandhavers zijn hiervoor gekwalificeerd?

De eigen moeders zitten thuis en hebben geen recht van spreken, de eigen vaders kijken de andere kant op. Ze kijken met vrouw en kinderen de godganse dag naar de programma’s van die afschuwelijke schoteltelevisie: naar bombardementen en dode mensen die worden toegeschreven aan het complot van Joden en Amerikanen. Aanslagen als1312VG Leijten in Parijs oogsten bijval, 11 september geldt als een feestdag.

De politie zit in een treurige situatie: de agenten is tijdens hun opleiding en op extra cursus bijgebracht dat ‘racisme’ de ergste vijand is. Ze worden geacht ‘vreemde’ zeden en gewoonten te respecteren en de lawaaimakers vooral te tolereren. ‘Etnische profilering’ is verboden. Van de corpsleiding hebben ze nog een extra opdracht: treedt, als het dan moet, met genoeg tact op om de toestand niet te laten escaleren. Ze voelen zich met de handen op de rug gebonden. Er wordt zelden een oproerkraaier gearresteerd, hoogstens wordt een buurtfunctionaris of een journalist die in het gedrang komt geëvacueerd.

Op school is de positie van de docenten soms al even machteloos: Willem Minderhout weet hoe het toegaat op het HBO in Den Haag en werkt gelukkig met veel brave doorzetters onder de niet witte kinderen. Maar in het eenvoudiger vervolgonderwijs (vmbo ed.) weten de leerlingen haarfijn uit te leggen dat Anne Frank verzonnen is door de Joden en de Amerkanen en dat de Holocaust helemaal niet heeft bestaan of, als hij wel heeft plaatsgehad, is uitgevoerd door de CIA en Israël. Voor je het weet krijgen de juffen te horen dat ze er hoerig bijlopen. Na gymles gaan de jongens niet onder de douche of ze douchen in een zwembroek. Orders van de profeet. De meisjes gaan niet naar gym. In het zwembad intimideren de jongens( knijpen, uitschelden) groepsgewijs de andere meisjes. De wel heel erg weldenkende en tolerante docenten zijn daar ongelukkig bij, maar gaan het conflict uit de weg. (We moeten ze vooral niet van ons vervreemden!) Wederom zoveel respect voor vreemde zeden en gewoonten dat van tegenspraak geen sprake is.

Zachte Heelmeesters?
Strafrechtgeleerde Johannes Cornelis Maria (Jan) Leijten wees ooit op de contraproductieve toepassing van het Nederlandse strafrecht op jeugdige overtreders. In het kort: er heerst in Nederland het idee dat je de eerste overtredingen van jeugdigen niet al te streng moet aanpakken: ga ze na een diefstalletje vooral  niet stigmatiseren door ze op te sluiten, maar spreek ze vermanend toe en laat ze hun ouders beloven het nooit meer te doen of stuur ze naar HALT. Helaas zijn de delinquentjes niet achterlijk en denken ook: dat strafrisico valt mee, we gaan het nog eens proberen. En daar kunnen ze mee doorgaan tot ze echt op het slechte pad zijn en onbereikbaar voor de rechtstaat.

Is het niet verstandiger om de jongelui meteen serieus aan te pakken om ze goed bij de les te houden, zodat ze het wel uit hun hoofd laten om te recidiveren? En geldt dit ‘Zachte Heelmeesters’ niet a-fortiori voor de geintjes van de jeugdige Maghrebijntjes die zich vaak  goed van de domme kunnen houden, het ‘uitzichtloze’ slachtoffer spelen en het jargon van de sociale wetenschapper zo goed beheersen? Meer politie en minder buurtwerkers en apologerende begeleiders?

------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Peter Schröder
powered by CJ2