archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 11
Jaargang 13
24 maart 2016
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Roy Bittan Henk Klaren

1311VG BittanAls je een drumstel kocht, mocht je meedoen. Zo ging het een beetje toen de eerste drummer van ons bandje, die trouwens geen drumstel had, in militaire dienst moest. Bert was een aardige jongen en hij kocht een drumstel. Drummen leerde hij al doende. Ach, Skip Spence werd door Marty Balin voor Jefferson Airplane gerekruteerd op basis van zijn uiterlijk. Balin zag hem in een koffiebar en riep: ‘That’s my drummer!’, zo gaat het verhaal als ik mij goed herinner.

Eén van onze gitaristen, Gert, speelde ook accordeon. Dat kon hij behoorlijk goed, maar we gebruikten het instrument niet in de band. Dat was een ding voor feestmuziek vonden we, niet voor Rock ’n Roll. Gert liep er op feestjes vaak mee voorop bij de polonaise. ‘Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven’, speelde hij dan. Dames en heren, we praten over het Oosten des Lands, omstreeks 1960. Ik ben er wel overheen.

Maar dat we die accordeon niet gebruikten is bij nader inzien wel jammer, want wat zou bijvoorbeeld Rowen Hèze zijn geweest zonder de accordeon van Tren Endevoort. Of de Texas Tornados zonder Flaco Jimenez en Augie Meyers. Bij Clifton Chenier, een zwarte Franstalige zydeco muzikant had de accordeon een nóg prominentere rol. Erg leuke muziek is dat. Meestal up-tempo, vrolijk en ruig.

Maar het best komt wat mij betreft de accordeon tot zijn recht achter een droevig gezongen lied. Dat is zelfs zo bij Normaal (Jrg. 13 nr. 8) waar je dat niet zo één twee drie zou verwachten. Maar het gebeurt volgens mij nooit en nergens zo mooi als op Lake Charles van Lucinda Williams, van het album Car Wheels on a Gravel Road. Over dat nummer heb ik al eens eerder geschreven (Jrg. 6 Nr. 18), maar nu wil ik het specifiek over de accordeonpartij hebben. Die is van Roy Bittan. Bittan heeft het album geproduceerd en speelde mee op de meeste nummers, meestal accordeon, soms ook orgel. Maar luister vooral eens naar Lake Charles, zo mooi. De link staat onder dit stukje.

Bittan heeft niet meegewerkt aan andere albums van Lucinda Williams. Hij heeft wel samengewerkt met een keur van artiesten, van David Bowie, via Dire Straits naar Meatloaf en hij heeft een soloalbum gemaakt met instrumentale nummers. Die raad ik af. Hij is eerst en vooral een vast lid van Bruce Springsteen’s E-Street Band. Hij is die kale. Ze noemen hem de professor. Het verhaal is dat dat is omdat hij in het begin de enige van de hele band was die de High School had afgemaakt. Ik geloof eigenlijk niet dat ik dat geloof.

Bij Springsteen gebruikt Roy de accordeon niet zo veel. Meestal speelt hij piano, maar áls de accordeon er aan te pas komt, dan is het ook prachtig. Zoals in 4th of July Ashbury Park, ook wel bekend als Sandy. Beste lezer, het is overbekend, maar luister toch nog maar eens een keertje. Wat kan die Roy Bittan een sfeertje oproepen met zijn instrument.

Bruce Springsteen - 4th of July Asbury Park (Sandy)
Bruce Springsteen - American Land
Lucinda Williams - Lake Charles

--------
Het plaatje is van Henk Klaren
----------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2016 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Roy Bittan Henk Klaren
1311VG BittanAls je een drumstel kocht, mocht je meedoen. Zo ging het een beetje toen de eerste drummer van ons bandje, die trouwens geen drumstel had, in militaire dienst moest. Bert was een aardige jongen en hij kocht een drumstel. Drummen leerde hij al doende. Ach, Skip Spence werd door Marty Balin voor Jefferson Airplane gerekruteerd op basis van zijn uiterlijk. Balin zag hem in een koffiebar en riep: ‘That’s my drummer!’, zo gaat het verhaal als ik mij goed herinner.

Eén van onze gitaristen, Gert, speelde ook accordeon. Dat kon hij behoorlijk goed, maar we gebruikten het instrument niet in de band. Dat was een ding voor feestmuziek vonden we, niet voor Rock ’n Roll. Gert liep er op feestjes vaak mee voorop bij de polonaise. ‘Ach was ik maar bij moeder thuis gebleven’, speelde hij dan. Dames en heren, we praten over het Oosten des Lands, omstreeks 1960. Ik ben er wel overheen.

Maar dat we die accordeon niet gebruikten is bij nader inzien wel jammer, want wat zou bijvoorbeeld Rowen Hèze zijn geweest zonder de accordeon van Tren Endevoort. Of de Texas Tornados zonder Flaco Jimenez en Augie Meyers. Bij Clifton Chenier, een zwarte Franstalige zydeco muzikant had de accordeon een nóg prominentere rol. Erg leuke muziek is dat. Meestal up-tempo, vrolijk en ruig.

Maar het best komt wat mij betreft de accordeon tot zijn recht achter een droevig gezongen lied. Dat is zelfs zo bij Normaal (Jrg. 13 nr. 8) waar je dat niet zo één twee drie zou verwachten. Maar het gebeurt volgens mij nooit en nergens zo mooi als op Lake Charles van Lucinda Williams, van het album Car Wheels on a Gravel Road. Over dat nummer heb ik al eens eerder geschreven (Jrg. 6 Nr. 18), maar nu wil ik het specifiek over de accordeonpartij hebben. Die is van Roy Bittan. Bittan heeft het album geproduceerd en speelde mee op de meeste nummers, meestal accordeon, soms ook orgel. Maar luister vooral eens naar Lake Charles, zo mooi. De link staat onder dit stukje.

Bittan heeft niet meegewerkt aan andere albums van Lucinda Williams. Hij heeft wel samengewerkt met een keur van artiesten, van David Bowie, via Dire Straits naar Meatloaf en hij heeft een soloalbum gemaakt met instrumentale nummers. Die raad ik af. Hij is eerst en vooral een vast lid van Bruce Springsteen’s E-Street Band. Hij is die kale. Ze noemen hem de professor. Het verhaal is dat dat is omdat hij in het begin de enige van de hele band was die de High School had afgemaakt. Ik geloof eigenlijk niet dat ik dat geloof.

Bij Springsteen gebruikt Roy de accordeon niet zo veel. Meestal speelt hij piano, maar áls de accordeon er aan te pas komt, dan is het ook prachtig. Zoals in 4th of July Ashbury Park, ook wel bekend als Sandy. Beste lezer, het is overbekend, maar luister toch nog maar eens een keertje. Wat kan die Roy Bittan een sfeertje oproepen met zijn instrument.

Bruce Springsteen - 4th of July Asbury Park (Sandy)
Bruce Springsteen - American Land
Lucinda Williams - Lake Charles

--------
Het plaatje is van Henk Klaren
----------
Bestel uw boeken en wat al niet
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2016 Henk Klaren
powered by CJ2