archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 13
3 december 2015
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Wat is dat nou met Brussel? Peter Schröder

1304BS HumaniteitLaatst ging ik per trein op reis naar Brussel (brave witte reisdoelen; het museum van Elsene en het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten). Het begon met enige vertraging vanwege een ‘ongeval met een persoon’. Trein zoals gewoonlijk gevuld met een etnisch bont gezelschap. Na Antwerpen begonnen alarmerende berichten door te dringen in de trein: Alarmfase 4, Metro gesloten, pantserwagens en militairen beheersen het straatbeeld, ook de Musea dicht. Dringend advies: ga niet naar plaatsen waar veel mensen zijn. In Mechelen omgekeerd en teruggereden naar Nederland. Trein niet verder dan Rotterdam, weer vanwege ‘een persoon langs de rails’.

De foto maakte ik bij de bushalte onder station Brussel Zuid/Midi. Aan de halte een vrouw die afkomstig zou kunnen zijn uit India, in de bus stapt een mevrouw met een kindje van zelfde herkomst? De chauffeur, (beschaafde baard) lijkt een Mediterraan type. Dit is niveau 0 van het stationscomplex, wat lager kom je in de buurt van de Metro, daar is ook een goedbedoelde kleine winkelgalerij die nooit van de grond is gekomen (‘Failed Shopping Center’). Daar was ooit een klerenwinkel die duidelijk mikte op een Afrikaanse cliëntèle. Prachtig! De Kinshasa Mode voor mannen, maar dan tussen de catwalk en de bidonville in. Keurige kostuums in roze of of turquoise, veel glim, nette hoeden en dan weer hoge laarsjes voor de zwarte heren.

Rond het station proberen van buiten Europa afkomstige mannen de boel schoon te houden. Aan de Oostkant, bij de Avenue Fonsny is het druk (mensen uit alle werelddelen) en blijft het nadrukkelijk naar pis ruiken. Aan de andere, Westkant, bij de rue de France, de kant van de Thalys en de Eurostar, is het stil: af en toe wat witte mensen in nette pakken, tussen eigentijdse (vliesgevel) kantoorgebouwen en het steriele pleintje met ongebruikte zitgelegenheid.

Vlinderstruiken
Ik ben erg gesteld op Brussel, ook op verder België. Een keer reed ik met de trein Brussel binnen en hoorde ik een Nederlands jongetje van een jaar of 12 tegen zijn ouders roepen: ‘Ik zie allemaal kapotte huizen, waarom worden die niet gerepareerd?’ Brussel per spoor; ik ben nog steeds van plan, vanuit de trein een uur uitzicht te filmen. Uitzicht op die enorme emplacementen, roestige treinstellen, vervallen loodsen, alles overgroeid door ’s zomers uitbundig bloeiende Vlinderstruiken. (Buddleja Davidii). Vooral de sporen van Midi/Zuid richting Luxemburg zijn een lust voor het oog: volkstuintjes, een half afgezaagd viaduct, stukje tunnel, dan weer daglicht, maar wel in de diepte waarboven Brusselse huizen torenen. Het lijkt er op dat veel constructies, en andere objecten die niet meer worden gebruikt, niet worden gesloopt en de resten niet worden opgeruimd, maar dat een en ander wordt overgeleverd aan een proces van ‘natuurlijk verval’. Is dat erg? Het zou natuurlijk heel gunstig kunnen zijn voor de biodiversiteit, ook voor de humane biodiversiteit. Er wonen ook wel mensen, soms hebben ze er, laat ik zeggen ‘bedrijfjes’. Ondertussen zijn het puin en de schroot geen beletsel voor het laten rijden van Thalys, Eurostar op gloednieuwe spoorbanen.

A better life out of slums
Ooit was ik behulpzaam bij het wetenschappelijke onderzoekstimuleringsprogramma ‘Stedelijke Netwerken’ (interuniversitair en multidisciplinair, jawel!) Ik las in die functie ook wel wat buitenlandse literatuur en kwam ook een studie tegen over stedelijke voorwaarden voor redelijke integratie en emancipatie van minderheden in Londen. De teneur van de conclusie was dat de beschikbaarheid van zeer goedkope huisvesting, zeg maar krotten, zeer gunstig uitpakte voor de socialisatie. Arme buitenlanders vonden de prijs van een bruikbaar optrekje zonder belemmerende voorschriften en vergunningen doorslaggevend: het huis mocht best een beetje lekken en gehorig zijn, maar ze hielden dan in ieder geval geld over voor nuttige andere bestedingen. Voor jonge allochtone ondernemers gold dit nog veel sterker. Hoe dan ook, de tocht naar meer welvaart en welzijn bleek vaker te vertrekken uit ‘krottenwijken’ dan uit speciaal op de doelgroep gerichte nieuwbouw (inclusief ‘startsubsidies’ en straathoekwerkers). Britten lijken de zelfredzaamheid van arme mensen sterk te koesteren. Het gezaghebbende weekblad The Economist houdt de EU bij herhaling voor dat de Economie van1304BS Humaniteit2 de Unie blij moet zijn met de komst van al die vluchtelingen: het gaat om goed gemotiveerde werkers, vaak behoorlijk opgeleid en met zijn allen ook van gewicht voor een beter demografisch evenwicht. Lang voor de laatste golven vluchtelingen zat Brussel overal al vol met mensen van alle denkbare nationaliteiten. Wat een etnische diversiteit! Druk, maar eerder levendig dan wetteloos.

Menselijke hulp
De Brusselse bus 78 brengt zijn passagiers naar HUMANITEIT. Zo mag ik het horen! Bij toeval belandde ik laatst in een teeveeprogramma (Canvas) over medisch maatschappelijke zorg in echte Brusselse krotten (dus niet in Molenbeek). Twee zeer praktische en zeer menselijke vrouwen bleken de bewoners van de getoonde kraakpanden goed te kennen. Ze baanden zich een weg door gordijnen en kapotte deuren en trappen en waren vooral bezig met moeders en heel kleine kindertjes. Veel zwarte moeders en kinderen. Geheel naturel diagnosticeerden ze de gezondheidstoestand, vroegen waar ze vandaan kwamen, waar de verwekkers van de kinderen gebleven waren en waarheen ze op weg dachten te zijn. Ze verstrekten duidelijke adviezen en waar nodig pillen. Soms, vooral bij baby’s en kleuters, was opname in een ziekenhuis nodig. Dan werden ze niet met een adres op pad gestuurd, maar werd voor hen een afspraak gemaakt en kwam de ambulance ze halen. Geen vraag naar identiteitspapieren en medische verzekeringen, steeds terzake, geduldig, maar wel erg geloofwaardig betrokken en nauwkeurig: ‘wij komen volgende week weer terug’.  Ik had dit soort vreemdelingenwerk wel eens heel anders zien uitvoeren (Parijs, Londen?): ‘Doe Open, Open, anders Breken we deur open, Krak, boem boem boem boem! Papieren, papieren! Geen papieren? Wegwezen! En snel, weg hier! Vertel de rest maar op het bureau.

Belgisch falen?
Eindstation HUMANITEIT is (nu een anticlimax) niet meer dan de Humaniteitslaan in deelgemeente Drogenbos. Er is in Drogenbos ook een ‘Kindergelukstraat’, de kleuterschool heet er Kindertuin. Drogenbosch is niet bezaaid met schotelantennes of kutMarokkaantjes en kent vooral witte bewoners. Verspreide bedrijventerreinen en een stukje oude dorpskern. Ach ja, de Humaniteitslaan lijkt die naam te hebben gekregen in rustiger tijden, toen de mensen nog geloofden in mensenrechten. Mooie naïeve tijd?

Hier en Nu hebben een paar jeugdige psychopaten met hun AK 47’s en springladingen onder het roepen van ‘Allah Akbar!’ afschuwelijke slachtingen aangericht onder gewoon publiek. Het was nog nauwelijks afgelopen of de Talking Heads kwamen met analyses en verklaringen en natuurlijk ook met Zwarte Pieten. Hebben de inlichtingendiensten zitten slapen? Enkele van de daders waren ‘bekend’ bij de politie, hoe konden ze dan toch nog vrij rondlopen met vuurwapens? Heeft de grensbewaking ook zitten slapen? Hela, wacht even, er zijn wel erg veel verbanden met België, met Brussel. Er waren er die hadden gewoond in de Brusselse gemeente Molenbeek! Aha, een stuk Brussel, waaruit het wettige gezag zich heeft terug getrokken, een no-go area waar agressieve Jihadisten de baas zijn! Maar natuurlijk! Niet alleen de inlichtingendiensten hebben in België gefaald!

Het is de regering zelf! Failed State België! Niet alleen gespleten in twee Gewesten, maar bij Brussel ook nog eens verbrokkeld in 19 deelgemeenten! Hoe kan je op die manier nou nog boeven vangen? Dat snapt iedereen toch? (en dan zijn nadere argumenten of onderzoek toch niet meer nodig!).
Ik zou zeggen: kijk voor de aardigheid eens, via Google Earth Streetview, naar Molenbeek. Maar dat ziet er goed uit! Mooie parken, rustige huizen en van die leuke speelplaatsjes voor de kinderen. Met veel zorg ingericht. Nu zijn er op Youtube filmpjes te zien van etterige Marokkanen (zielige, misdeelde medemensen? Slachtoffers van discriminatie?) die juist die speelplaatsjes onveilig maken met drugshandel, lullige pesterijen, met antisemitische uitroepen, scheldpartijen tegen vrouwen (hoer!) en meer van dat moois. Akelig akelig! Politie: maak er een eind aan, pak ze op! Veel stokslagen!? Je ziet dat trouwens ook buiten Molenbeek. Treurig en zonde.

-----------------------
De foto is van Peter Schröder
-----------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Wat is dat nou met Brussel? Peter Schröder
1304BS HumaniteitLaatst ging ik per trein op reis naar Brussel (brave witte reisdoelen; het museum van Elsene en het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten). Het begon met enige vertraging vanwege een ‘ongeval met een persoon’. Trein zoals gewoonlijk gevuld met een etnisch bont gezelschap. Na Antwerpen begonnen alarmerende berichten door te dringen in de trein: Alarmfase 4, Metro gesloten, pantserwagens en militairen beheersen het straatbeeld, ook de Musea dicht. Dringend advies: ga niet naar plaatsen waar veel mensen zijn. In Mechelen omgekeerd en teruggereden naar Nederland. Trein niet verder dan Rotterdam, weer vanwege ‘een persoon langs de rails’.

De foto maakte ik bij de bushalte onder station Brussel Zuid/Midi. Aan de halte een vrouw die afkomstig zou kunnen zijn uit India, in de bus stapt een mevrouw met een kindje van zelfde herkomst? De chauffeur, (beschaafde baard) lijkt een Mediterraan type. Dit is niveau 0 van het stationscomplex, wat lager kom je in de buurt van de Metro, daar is ook een goedbedoelde kleine winkelgalerij die nooit van de grond is gekomen (‘Failed Shopping Center’). Daar was ooit een klerenwinkel die duidelijk mikte op een Afrikaanse cliëntèle. Prachtig! De Kinshasa Mode voor mannen, maar dan tussen de catwalk en de bidonville in. Keurige kostuums in roze of of turquoise, veel glim, nette hoeden en dan weer hoge laarsjes voor de zwarte heren.

Rond het station proberen van buiten Europa afkomstige mannen de boel schoon te houden. Aan de Oostkant, bij de Avenue Fonsny is het druk (mensen uit alle werelddelen) en blijft het nadrukkelijk naar pis ruiken. Aan de andere, Westkant, bij de rue de France, de kant van de Thalys en de Eurostar, is het stil: af en toe wat witte mensen in nette pakken, tussen eigentijdse (vliesgevel) kantoorgebouwen en het steriele pleintje met ongebruikte zitgelegenheid.

Vlinderstruiken
Ik ben erg gesteld op Brussel, ook op verder België. Een keer reed ik met de trein Brussel binnen en hoorde ik een Nederlands jongetje van een jaar of 12 tegen zijn ouders roepen: ‘Ik zie allemaal kapotte huizen, waarom worden die niet gerepareerd?’ Brussel per spoor; ik ben nog steeds van plan, vanuit de trein een uur uitzicht te filmen. Uitzicht op die enorme emplacementen, roestige treinstellen, vervallen loodsen, alles overgroeid door ’s zomers uitbundig bloeiende Vlinderstruiken. (Buddleja Davidii). Vooral de sporen van Midi/Zuid richting Luxemburg zijn een lust voor het oog: volkstuintjes, een half afgezaagd viaduct, stukje tunnel, dan weer daglicht, maar wel in de diepte waarboven Brusselse huizen torenen. Het lijkt er op dat veel constructies, en andere objecten die niet meer worden gebruikt, niet worden gesloopt en de resten niet worden opgeruimd, maar dat een en ander wordt overgeleverd aan een proces van ‘natuurlijk verval’. Is dat erg? Het zou natuurlijk heel gunstig kunnen zijn voor de biodiversiteit, ook voor de humane biodiversiteit. Er wonen ook wel mensen, soms hebben ze er, laat ik zeggen ‘bedrijfjes’. Ondertussen zijn het puin en de schroot geen beletsel voor het laten rijden van Thalys, Eurostar op gloednieuwe spoorbanen.

A better life out of slums
Ooit was ik behulpzaam bij het wetenschappelijke onderzoekstimuleringsprogramma ‘Stedelijke Netwerken’ (interuniversitair en multidisciplinair, jawel!) Ik las in die functie ook wel wat buitenlandse literatuur en kwam ook een studie tegen over stedelijke voorwaarden voor redelijke integratie en emancipatie van minderheden in Londen. De teneur van de conclusie was dat de beschikbaarheid van zeer goedkope huisvesting, zeg maar krotten, zeer gunstig uitpakte voor de socialisatie. Arme buitenlanders vonden de prijs van een bruikbaar optrekje zonder belemmerende voorschriften en vergunningen doorslaggevend: het huis mocht best een beetje lekken en gehorig zijn, maar ze hielden dan in ieder geval geld over voor nuttige andere bestedingen. Voor jonge allochtone ondernemers gold dit nog veel sterker. Hoe dan ook, de tocht naar meer welvaart en welzijn bleek vaker te vertrekken uit ‘krottenwijken’ dan uit speciaal op de doelgroep gerichte nieuwbouw (inclusief ‘startsubsidies’ en straathoekwerkers). Britten lijken de zelfredzaamheid van arme mensen sterk te koesteren. Het gezaghebbende weekblad The Economist houdt de EU bij herhaling voor dat de Economie van1304BS Humaniteit2 de Unie blij moet zijn met de komst van al die vluchtelingen: het gaat om goed gemotiveerde werkers, vaak behoorlijk opgeleid en met zijn allen ook van gewicht voor een beter demografisch evenwicht. Lang voor de laatste golven vluchtelingen zat Brussel overal al vol met mensen van alle denkbare nationaliteiten. Wat een etnische diversiteit! Druk, maar eerder levendig dan wetteloos.

Menselijke hulp
De Brusselse bus 78 brengt zijn passagiers naar HUMANITEIT. Zo mag ik het horen! Bij toeval belandde ik laatst in een teeveeprogramma (Canvas) over medisch maatschappelijke zorg in echte Brusselse krotten (dus niet in Molenbeek). Twee zeer praktische en zeer menselijke vrouwen bleken de bewoners van de getoonde kraakpanden goed te kennen. Ze baanden zich een weg door gordijnen en kapotte deuren en trappen en waren vooral bezig met moeders en heel kleine kindertjes. Veel zwarte moeders en kinderen. Geheel naturel diagnosticeerden ze de gezondheidstoestand, vroegen waar ze vandaan kwamen, waar de verwekkers van de kinderen gebleven waren en waarheen ze op weg dachten te zijn. Ze verstrekten duidelijke adviezen en waar nodig pillen. Soms, vooral bij baby’s en kleuters, was opname in een ziekenhuis nodig. Dan werden ze niet met een adres op pad gestuurd, maar werd voor hen een afspraak gemaakt en kwam de ambulance ze halen. Geen vraag naar identiteitspapieren en medische verzekeringen, steeds terzake, geduldig, maar wel erg geloofwaardig betrokken en nauwkeurig: ‘wij komen volgende week weer terug’.  Ik had dit soort vreemdelingenwerk wel eens heel anders zien uitvoeren (Parijs, Londen?): ‘Doe Open, Open, anders Breken we deur open, Krak, boem boem boem boem! Papieren, papieren! Geen papieren? Wegwezen! En snel, weg hier! Vertel de rest maar op het bureau.

Belgisch falen?
Eindstation HUMANITEIT is (nu een anticlimax) niet meer dan de Humaniteitslaan in deelgemeente Drogenbos. Er is in Drogenbos ook een ‘Kindergelukstraat’, de kleuterschool heet er Kindertuin. Drogenbosch is niet bezaaid met schotelantennes of kutMarokkaantjes en kent vooral witte bewoners. Verspreide bedrijventerreinen en een stukje oude dorpskern. Ach ja, de Humaniteitslaan lijkt die naam te hebben gekregen in rustiger tijden, toen de mensen nog geloofden in mensenrechten. Mooie naïeve tijd?

Hier en Nu hebben een paar jeugdige psychopaten met hun AK 47’s en springladingen onder het roepen van ‘Allah Akbar!’ afschuwelijke slachtingen aangericht onder gewoon publiek. Het was nog nauwelijks afgelopen of de Talking Heads kwamen met analyses en verklaringen en natuurlijk ook met Zwarte Pieten. Hebben de inlichtingendiensten zitten slapen? Enkele van de daders waren ‘bekend’ bij de politie, hoe konden ze dan toch nog vrij rondlopen met vuurwapens? Heeft de grensbewaking ook zitten slapen? Hela, wacht even, er zijn wel erg veel verbanden met België, met Brussel. Er waren er die hadden gewoond in de Brusselse gemeente Molenbeek! Aha, een stuk Brussel, waaruit het wettige gezag zich heeft terug getrokken, een no-go area waar agressieve Jihadisten de baas zijn! Maar natuurlijk! Niet alleen de inlichtingendiensten hebben in België gefaald!

Het is de regering zelf! Failed State België! Niet alleen gespleten in twee Gewesten, maar bij Brussel ook nog eens verbrokkeld in 19 deelgemeenten! Hoe kan je op die manier nou nog boeven vangen? Dat snapt iedereen toch? (en dan zijn nadere argumenten of onderzoek toch niet meer nodig!).
Ik zou zeggen: kijk voor de aardigheid eens, via Google Earth Streetview, naar Molenbeek. Maar dat ziet er goed uit! Mooie parken, rustige huizen en van die leuke speelplaatsjes voor de kinderen. Met veel zorg ingericht. Nu zijn er op Youtube filmpjes te zien van etterige Marokkanen (zielige, misdeelde medemensen? Slachtoffers van discriminatie?) die juist die speelplaatsjes onveilig maken met drugshandel, lullige pesterijen, met antisemitische uitroepen, scheldpartijen tegen vrouwen (hoer!) en meer van dat moois. Akelig akelig! Politie: maak er een eind aan, pak ze op! Veel stokslagen!? Je ziet dat trouwens ook buiten Molenbeek. Treurig en zonde.

-----------------------
De foto is van Peter Schröder
-----------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Peter Schröder
powered by CJ2