archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 13
12 november 2015
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Hesitation Blues Henk Klaren

1303VG Hesitation BluesJaren geleden, toen ik dat soort nare dingen nog deed, heb ik een aantal nummers van de onvolprezen Dave van Ronk gedownload en op een CD-tje gezet. Tsja, wie is dat nou weer, Dave van Ronk? Extreem trouwe en oplettende lezers zullen het nog wel weten, want ik heb al eerder over deze figuur geschreven (Jrg. 3 Nr. 5). Eerlijk gezegd denk ik niet dat zulke lezers bestaan.

Er is een beetje meer kans dat er bij mensen een lichtje opgaat als ze de laatste film van de gebroeders Coen hebben gezien: Inside Llewyn Davis. Die film gaat over een folksinger en is losjes gebaseerd op een periode uit het leven van Van Ronk. Daarbij is druk gebruik gemaakt van The Mayor of MacDougal Street, een soort autobiografie die hij schreef samen met ene Elijah Wald en die postuum verscheen. Ik denk dat ze ook Dylan’s Chronicles, volume one, wel hebben gebruikt. Een mooie film, maar daar gaat het nu niet over. Leunstoel collega Hans Knegtmans heeft er niet zo lang geleden mooie woorden aan gewijd (Jrg. 11 Nr. 4).

Met de afkomst van Dave sjoemelt de film een beetje. LLewyn Davis klinkt erg Welsh, maar ondanks de Nederlands klinkende naam was Van Ronk (hij is in 2002 overleden) van voornamelijk Ierse afkomst.

Terug naar dat CD-tje. Ik draai het niet zo vaak. Ik weet niet precies waarom. Misschien denk ik wel, dat mijn geliefde huisgenoot het niet zo mooi vindt. Ik heb geen idee of dat zo is. Ik heb de laatste dagen, toen ik het ter voorbereiding van dit stukje een paar maal heb opgezet, geen klachten vernomen. De aanleiding om dat te doen kwam een enkele dagen geleden. Ik zat met muziek draaien zo’n beetje tussen The Rolling Stones en Linda Ronstadt en daar stond-ie en hij deed ’t nog. Ik was tijdens het ontbijt de krant aan het lezen, ik meen de ingezonden brieven en toen hoorde ik een knauwende Van Ronk:

I’m standing on the corner
With a dollar in my hand
I’m looking for a woman
Who is looking for a man


Kwam gelijk binnen! Klonk lekker en ik herinnerde me het nummer eigenlijk helemaal niet. Het was The Hesitation Blues. De tekst is goed verstaanbaar en ook op Internet te vinden, al komen de zojuist geciteerde woorden in lang niet alle gepubliceerde teksten voor. Merkwaardig. Alhoewel: het gaat om een heel oud lied, een zogenaamde traditional. De schrijver van de muziek is onbekend en er bestaan veel nogal verschillende teksten, al hebben de meesten het refrein gemeen:

Tell me how long do I have to wait
Can I get you now or must I hesitate?


Wie heeft er nou ooit van dat nummer gehoord? (Oorspronkelijk een ‘jug-band-standard’.) Welnu: minstens 43 uitvoerende artiesten. Ik zeg minstens, want Wikipedia zal er toch nog wel één of twee zijn vergeten? En bij die 43 zijn nogal wat types, van wie je de goede smaak niet in twijfel trekt. Louis Armstrong, Duke Ellington, Jerry Garcia van The Grateful Dead, The Holy Modal Rounders (van het fantastische nummer: If you wanna be a bird, try a little flying, uit Easy Rider), Janis Joplin (met Jorma Kaukonen op gitaar), Ralph McTell (getsie), Jelly Roll Morton, Willy Nelson, The Nitty Gritty Dirt Band, Steely Dan, Taj Mahal en Jorma Kaukonen zelf (hij is van The Jefferson Airplane). Vergeef me de opsomming. Ik was onder de indruk. En al die lui wisten dus van dat nummer.

Alleen ik niet. Jullie?
Ik heb nog niet alles gehoord, maar in denk dat de uitvoering van Dave van Ronk de leukste is. Alhoewel …, Armstrong, Kaukonen, ook mooi hoor.

Dave van Ronk - Hesitation Blues

Jorma Kaukonen - Hesitation Blues


Louis Armstrong - Hesitating Blues


Holy Modal Rounders - If you wanna be a Bird


------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2015 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Hesitation Blues Henk Klaren
1303VG Hesitation BluesJaren geleden, toen ik dat soort nare dingen nog deed, heb ik een aantal nummers van de onvolprezen Dave van Ronk gedownload en op een CD-tje gezet. Tsja, wie is dat nou weer, Dave van Ronk? Extreem trouwe en oplettende lezers zullen het nog wel weten, want ik heb al eerder over deze figuur geschreven (Jrg. 3 Nr. 5). Eerlijk gezegd denk ik niet dat zulke lezers bestaan.

Er is een beetje meer kans dat er bij mensen een lichtje opgaat als ze de laatste film van de gebroeders Coen hebben gezien: Inside Llewyn Davis. Die film gaat over een folksinger en is losjes gebaseerd op een periode uit het leven van Van Ronk. Daarbij is druk gebruik gemaakt van The Mayor of MacDougal Street, een soort autobiografie die hij schreef samen met ene Elijah Wald en die postuum verscheen. Ik denk dat ze ook Dylan’s Chronicles, volume one, wel hebben gebruikt. Een mooie film, maar daar gaat het nu niet over. Leunstoel collega Hans Knegtmans heeft er niet zo lang geleden mooie woorden aan gewijd (Jrg. 11 Nr. 4).

Met de afkomst van Dave sjoemelt de film een beetje. LLewyn Davis klinkt erg Welsh, maar ondanks de Nederlands klinkende naam was Van Ronk (hij is in 2002 overleden) van voornamelijk Ierse afkomst.

Terug naar dat CD-tje. Ik draai het niet zo vaak. Ik weet niet precies waarom. Misschien denk ik wel, dat mijn geliefde huisgenoot het niet zo mooi vindt. Ik heb geen idee of dat zo is. Ik heb de laatste dagen, toen ik het ter voorbereiding van dit stukje een paar maal heb opgezet, geen klachten vernomen. De aanleiding om dat te doen kwam een enkele dagen geleden. Ik zat met muziek draaien zo’n beetje tussen The Rolling Stones en Linda Ronstadt en daar stond-ie en hij deed ’t nog. Ik was tijdens het ontbijt de krant aan het lezen, ik meen de ingezonden brieven en toen hoorde ik een knauwende Van Ronk:

I’m standing on the corner
With a dollar in my hand
I’m looking for a woman
Who is looking for a man


Kwam gelijk binnen! Klonk lekker en ik herinnerde me het nummer eigenlijk helemaal niet. Het was The Hesitation Blues. De tekst is goed verstaanbaar en ook op Internet te vinden, al komen de zojuist geciteerde woorden in lang niet alle gepubliceerde teksten voor. Merkwaardig. Alhoewel: het gaat om een heel oud lied, een zogenaamde traditional. De schrijver van de muziek is onbekend en er bestaan veel nogal verschillende teksten, al hebben de meesten het refrein gemeen:

Tell me how long do I have to wait
Can I get you now or must I hesitate?


Wie heeft er nou ooit van dat nummer gehoord? (Oorspronkelijk een ‘jug-band-standard’.) Welnu: minstens 43 uitvoerende artiesten. Ik zeg minstens, want Wikipedia zal er toch nog wel één of twee zijn vergeten? En bij die 43 zijn nogal wat types, van wie je de goede smaak niet in twijfel trekt. Louis Armstrong, Duke Ellington, Jerry Garcia van The Grateful Dead, The Holy Modal Rounders (van het fantastische nummer: If you wanna be a bird, try a little flying, uit Easy Rider), Janis Joplin (met Jorma Kaukonen op gitaar), Ralph McTell (getsie), Jelly Roll Morton, Willy Nelson, The Nitty Gritty Dirt Band, Steely Dan, Taj Mahal en Jorma Kaukonen zelf (hij is van The Jefferson Airplane). Vergeef me de opsomming. Ik was onder de indruk. En al die lui wisten dus van dat nummer.

Alleen ik niet. Jullie?
Ik heb nog niet alles gehoord, maar in denk dat de uitvoering van Dave van Ronk de leukste is. Alhoewel …, Armstrong, Kaukonen, ook mooi hoor.

Dave van Ronk - Hesitation Blues

Jorma Kaukonen - Hesitation Blues


Louis Armstrong - Hesitating Blues


Holy Modal Rounders - If you wanna be a Bird


------------------------------
Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer
bij bolcom, via de banner rechts.
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Henk Klaren
powered by CJ2