De Leunstoel - internetmagazine voor rustige mensen


		archiefvorig nr.lopend nr.
			Nummer 1 Jaargang 13 15 oktober 2015

Vermaak en Genot > Luister!		delen printen terug


	Zap Mama's rolmodel tegen onderdrukking?	Peter Schröder
	Onderdrukking is een systematische vorm van machtsmisbruik van het ene gezelschap mensen (groepen, klassen, rassen, organisaties) door een ander. Onderdrukking is per definitie slecht (een geeuw mag wel onderdrukt, maar het onderdrukken van gevoelens is al een twijfelgeval). Soms kan een onderdrukt gezelschap het juk van zich afwerpen door eigen Strijd tegen de onderdrukkers. Vaak gebeurt het wat vager, gesteund door een bredere maatschappelijke ontwikkeling (denk aan betere gezondheid, grotere welvaart) waarin evenwichtiger omgangsvormen meer ruimte krijgen. De halve wereldbevolking Kan een groepering die de helft van de wereldbevolking omvat de andere helft van de wereldbevolking onderdrukken? Kan de ‘manheid’ het vrouwendom onderdrukken? Dat kan zeker en wat hiervan in de praktijk wordt gebracht zou wel eens een van de grootste maatschappelijke misstanden ter wereld kunnen zijn. Geef je ogen hier eens de kost in het dagelijks leven: zie bijvoorbeeld hoe vrouwen van Maghrebijnse herkomst zich door hun mannen ingepakt over straat bewegen. Het vergt wel heel erg veel cultureel relativisme om te denken dat ze er overgelukkig bijlopen. Denk niet dat ze op bezoek mogen komen bij een zieke zoon in het ziekenhuis. En je mag denken dat het op voorschrift van de profeet gaat, maar in de praktijk speelt de mannelijke echtgenoot de rol van profeet. Dat is dan hier in Nederland, een rustige plek op de wereld. Saoedische profeet Onrein en onderworpen – en als je het spoor wilt volgen naar formele voorschriften kom je anno 2015 terecht in de Middeleeuwse schurkenstaat Saoedi Arabië (waar werknemers van westerse, olierijkdom leverende Multinationals verplicht zijn regelmatig getuige te zijn van door de regering georganiseerde onthoofdingen). Maar die voorschriften zijn natuurlijk niet meer dan het verplichte lied, de zangers zijn die mannen. Niet teveel tegelijk. De Maghrebijnse vrouwen worden anno 2015 in Nederland door (hun) mannen onderdrukt, maar het reuze wereldprobleem gaat nog oneindig veel verder. Waar je ook gaat of staat, overal tref je op deze wereld, zeker buiten het westen, mannen die vrouwen mishandelen en uitbuiten – en dat op een manier die per saldo altijd veel erger is dan wat mannen elkaar aandoen. Wat kunnen ‘we’ er tegen doen? Mensen in nette landen weten het niet, want serieuze Strijd tegen de misdadige mannenmaatschappij wordt nergens serieus en systematisch geprobeerd. Strijd of Beleid? Soms wordt emancipatoire verlossing van onderdrukking gezien als een verantwoordelijkheid van de regering. In dat geval geen Strijd, maar Beleid: veel Nota’s, congressen, hearings, commissies etc. Eensgezindheid over quota voor vrouwen in de hogere regionen van bedrijfsleven en bestuur, dat wil wel lukken (tastbare resultaten dan weer een stuk minder), maar wat blijft er dan nog over van het wereldprobleem? Forums over Glazen Plafonds, gratis kinderopvang en Zakenbitches in kokerrokken. Ook misschien wel terecht, maar belangrijk voor wie wel eens op de wereld heeft rondgekeken? Zelfwerkzaamheid Serieus ronkijken in de wijdere wereld? Naar Rusland bijvoorbeeld? Gevaarlijke reus op lemen voeten? Het is een idioot land waarin veel belangrijke zaken niet werken en het wordt met de dag erger. Al die Russische mannen drinken veel te veel wodka om te werken, maar er zijn fabrieken die draaien, er zijn treinen die rijden, en dat is allemaal het werk van vrouwen. Vrouwen werken en mannen drinken, het staat er hier wat ongenuanceerd, maar Rusland is ook een nogal ongenuanceerd land. Veelbelovende jongens gaan geen handig, nuttig werk doen, ze gaan het leger in, daar verdienen ze geld, spelen de baas, en dat leger dat functioneert weer wel. Rusland zonder vrouwen zou inzakken als een pudding. Doe Het Zelf Ongenuanceerd verder. Mannen in Afrika? Mannen zitten met elkaar in het café en spelen infantiele spelletjes. Maar dan in een land als Ghana. Vrouwen zorgen voor de kinderen, werken op het land en … zetten bedrijven op. Wil je in Ghana iets voor elkaar krijgen, in de fabriek, op het station, op het postkantoor? Wend je tot zo’n forse feestelijk geklede vrouw, met mand op het hoofd en kind aan de hand, ze weet precies wat er moet gebeuren en regelt het voor je. Er is daar een uitgebreide handel Ghana – China, niet verzorgd door multinationals, maar door ondernemende vrouwen. Bescheiden begonnen, op reis naar China en daar een zeecontainer vol spullen in laden en opsturen en thuis verkopen. Steeds meer containers en al gauw een eigen kantoortje in Shanghai, alles gedreven door grote zwarte vrouwen met hun smartphones. Uiteraard zonder ‘microkrediet’ en ontwikkelingshulp. En met zelfverzorgde emancipatie. Zap Mama Maar misschien kunnen vrouwen vaak zelf veel beter voor een menswaardig bestaan opkomen. Halfzachte dromerige gedachte? Niet uitgesloten. Ik werd op het spoor gezet toen ik toevallig terechtkwam in een teeveeuitzending van het Belgische Canvas. Ik keek met een half oog of nog minder, maar realiseerde langzaam maar zeker dat ik met het programma ‘Off the Record’ zat te kijken naar een modeluitzending. Vertoond werd de zangeres Marie Daulne van de groep Zap Mama (Afro European Music). Marie Daulne werd in 1964 geboren in Isiro in de Republiek Congo, haar vader Cyrille Daulne was een Franstalige Belgische ambtenaar, haar moeder Bernadette Aningi was een uit Kisangani afkomstige Bantoe vrouw. Vader Cyrille werd in haar geboortejaar vermoord door Simba rebellen, Moeder Bernadette werd met de kinderen door para’s geëvacueerd en naar Brussel gebracht. Een lastige achtergrond, maar Marie raakte er bepaald niet zichtbaar van in de kreukels. In Brussel ontwikkelde ze zich tot een flamboyante schoonheid die gaandeweg aan de weg ging timmeren met diverse muziekgroepen, eerst vooral a-capella zanggroepen, later met eigen begeleidingsbands. Alleen en aanstekelijk In het programma zat ze in haar eentje in een kale studio (van dat mooie Flageygebouw in Elsene) en vertelde aan de hand van platen (Serge Gainsbourg, Herbie Hancock, Fela Kuti – met zijn 40 vrouwen, maar bovenal Bob Marley) hoe ze tot haar muziek gekomen was. Geen interviewers (‘Hoe is dat nou gekomen?’), maar een eigen verhaal, overtuigend en aanstekelijk verteld, afgewisseld met mooi stukjes film van de voorbeelden en van haar groepen. Ze had daar niemand nodig en trok een hele wereld overhoop, een hele vitale wereld van mooi getrommel met aanstekelijk gezang van steeds andere, prachtig geklede, dansende mannen en vrouwen. En er was een koningin die op een volkomen natuurlijke, vanzelfsprekende manier de muziek en het programma leidde. Wat een vitaliteit! U zou het moeten zien, maar de uitzendinggemistversie (Google met de termen Marie Daulne en Canvas) is helaas alleen in België te zien, maar Op Youtube zit ook veel aardigs. Want de wereldmuziek is mooi, maar de feestelijke podiumvertoningen zijn nog veel mooier. Zo’n krachtige, onweerstaanbare koningin, welke man kan die weerstaan? Kan zij niet helpen een einde te maken aan de vrouwenonderdrukking door akelige mannen? ------------------ De plaatjes zijn uitgezocht door Peter Schröder -------------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel!

meer Peter Schröder - meer "Luister!" -

Vermaak en Genot > Luister!
Zap Mama's rolmodel tegen onderdrukking?	Peter Schröder
Onderdrukking is een systematische vorm van machtsmisbruik van het ene gezelschap mensen (groepen, klassen, rassen, organisaties) door een ander. Onderdrukking is per definitie slecht (een geeuw mag wel onderdrukt, maar het onderdrukken van gevoelens is al een twijfelgeval). Soms kan een onderdrukt gezelschap het juk van zich afwerpen door eigen Strijd tegen de onderdrukkers. Vaak gebeurt het wat vager, gesteund door een bredere maatschappelijke ontwikkeling (denk aan betere gezondheid, grotere welvaart) waarin evenwichtiger omgangsvormen meer ruimte krijgen. De halve wereldbevolking Kan een groepering die de helft van de wereldbevolking omvat de andere helft van de wereldbevolking onderdrukken? Kan de ‘manheid’ het vrouwendom onderdrukken? Dat kan zeker en wat hiervan in de praktijk wordt gebracht zou wel eens een van de grootste maatschappelijke misstanden ter wereld kunnen zijn. Geef je ogen hier eens de kost in het dagelijks leven: zie bijvoorbeeld hoe vrouwen van Maghrebijnse herkomst zich door hun mannen ingepakt over straat bewegen. Het vergt wel heel erg veel cultureel relativisme om te denken dat ze er overgelukkig bijlopen. Denk niet dat ze op bezoek mogen komen bij een zieke zoon in het ziekenhuis. En je mag denken dat het op voorschrift van de profeet gaat, maar in de praktijk speelt de mannelijke echtgenoot de rol van profeet. Dat is dan hier in Nederland, een rustige plek op de wereld. Saoedische profeet Onrein en onderworpen – en als je het spoor wilt volgen naar formele voorschriften kom je anno 2015 terecht in de Middeleeuwse schurkenstaat Saoedi Arabië (waar werknemers van westerse, olierijkdom leverende Multinationals verplicht zijn regelmatig getuige te zijn van door de regering georganiseerde onthoofdingen). Maar die voorschriften zijn natuurlijk niet meer dan het verplichte lied, de zangers zijn die mannen. Niet teveel tegelijk. De Maghrebijnse vrouwen worden anno 2015 in Nederland door (hun) mannen onderdrukt, maar het reuze wereldprobleem gaat nog oneindig veel verder. Waar je ook gaat of staat, overal tref je op deze wereld, zeker buiten het westen, mannen die vrouwen mishandelen en uitbuiten – en dat op een manier die per saldo altijd veel erger is dan wat mannen elkaar aandoen. Wat kunnen ‘we’ er tegen doen? Mensen in nette landen weten het niet, want serieuze Strijd tegen de misdadige mannenmaatschappij wordt nergens serieus en systematisch geprobeerd. Strijd of Beleid? Soms wordt emancipatoire verlossing van onderdrukking gezien als een verantwoordelijkheid van de regering. In dat geval geen Strijd, maar Beleid: veel Nota’s, congressen, hearings, commissies etc. Eensgezindheid over quota voor vrouwen in de hogere regionen van bedrijfsleven en bestuur, dat wil wel lukken (tastbare resultaten dan weer een stuk minder), maar wat blijft er dan nog over van het wereldprobleem? Forums over Glazen Plafonds, gratis kinderopvang en Zakenbitches in kokerrokken. Ook misschien wel terecht, maar belangrijk voor wie wel eens op de wereld heeft rondgekeken? Zelfwerkzaamheid Serieus ronkijken in de wijdere wereld? Naar Rusland bijvoorbeeld? Gevaarlijke reus op lemen voeten? Het is een idioot land waarin veel belangrijke zaken niet werken en het wordt met de dag erger. Al die Russische mannen drinken veel te veel wodka om te werken, maar er zijn fabrieken die draaien, er zijn treinen die rijden, en dat is allemaal het werk van vrouwen. Vrouwen werken en mannen drinken, het staat er hier wat ongenuanceerd, maar Rusland is ook een nogal ongenuanceerd land. Veelbelovende jongens gaan geen handig, nuttig werk doen, ze gaan het leger in, daar verdienen ze geld, spelen de baas, en dat leger dat functioneert weer wel. Rusland zonder vrouwen zou inzakken als een pudding. Doe Het Zelf Ongenuanceerd verder. Mannen in Afrika? Mannen zitten met elkaar in het café en spelen infantiele spelletjes. Maar dan in een land als Ghana. Vrouwen zorgen voor de kinderen, werken op het land en … zetten bedrijven op. Wil je in Ghana iets voor elkaar krijgen, in de fabriek, op het station, op het postkantoor? Wend je tot zo’n forse feestelijk geklede vrouw, met mand op het hoofd en kind aan de hand, ze weet precies wat er moet gebeuren en regelt het voor je. Er is daar een uitgebreide handel Ghana – China, niet verzorgd door multinationals, maar door ondernemende vrouwen. Bescheiden begonnen, op reis naar China en daar een zeecontainer vol spullen in laden en opsturen en thuis verkopen. Steeds meer containers en al gauw een eigen kantoortje in Shanghai, alles gedreven door grote zwarte vrouwen met hun smartphones. Uiteraard zonder ‘microkrediet’ en ontwikkelingshulp. En met zelfverzorgde emancipatie. Zap Mama Maar misschien kunnen vrouwen vaak zelf veel beter voor een menswaardig bestaan opkomen. Halfzachte dromerige gedachte? Niet uitgesloten. Ik werd op het spoor gezet toen ik toevallig terechtkwam in een teeveeuitzending van het Belgische Canvas. Ik keek met een half oog of nog minder, maar realiseerde langzaam maar zeker dat ik met het programma ‘Off the Record’ zat te kijken naar een modeluitzending. Vertoond werd de zangeres Marie Daulne van de groep Zap Mama (Afro European Music). Marie Daulne werd in 1964 geboren in Isiro in de Republiek Congo, haar vader Cyrille Daulne was een Franstalige Belgische ambtenaar, haar moeder Bernadette Aningi was een uit Kisangani afkomstige Bantoe vrouw. Vader Cyrille werd in haar geboortejaar vermoord door Simba rebellen, Moeder Bernadette werd met de kinderen door para’s geëvacueerd en naar Brussel gebracht. Een lastige achtergrond, maar Marie raakte er bepaald niet zichtbaar van in de kreukels. In Brussel ontwikkelde ze zich tot een flamboyante schoonheid die gaandeweg aan de weg ging timmeren met diverse muziekgroepen, eerst vooral a-capella zanggroepen, later met eigen begeleidingsbands. Alleen en aanstekelijk In het programma zat ze in haar eentje in een kale studio (van dat mooie Flageygebouw in Elsene) en vertelde aan de hand van platen (Serge Gainsbourg, Herbie Hancock, Fela Kuti – met zijn 40 vrouwen, maar bovenal Bob Marley) hoe ze tot haar muziek gekomen was. Geen interviewers (‘Hoe is dat nou gekomen?’), maar een eigen verhaal, overtuigend en aanstekelijk verteld, afgewisseld met mooi stukjes film van de voorbeelden en van haar groepen. Ze had daar niemand nodig en trok een hele wereld overhoop, een hele vitale wereld van mooi getrommel met aanstekelijk gezang van steeds andere, prachtig geklede, dansende mannen en vrouwen. En er was een koningin die op een volkomen natuurlijke, vanzelfsprekende manier de muziek en het programma leidde. Wat een vitaliteit! U zou het moeten zien, maar de uitzendinggemistversie (Google met de termen Marie Daulne en Canvas) is helaas alleen in België te zien, maar Op Youtube zit ook veel aardigs. Want de wereldmuziek is mooi, maar de feestelijke podiumvertoningen zijn nog veel mooier. Zo’n krachtige, onweerstaanbare koningin, welke man kan die weerstaan? Kan zij niet helpen een einde te maken aan de vrouwenonderdrukking door akelige mannen? ------------------ De plaatjes zijn uitgezocht door Peter Schröder -------------------------------- Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel!
© 2015 Peter Schröder

	powered by CJ2