|
In de natuur kun je naar de vogels luisteren, maar tijdens een stadswandeling zijn er weer andere genoegens. ‘Dat is vanwege belastingtechnische redenen’, hoor ik achter mij. Daar lopen twee jongedames die net boodschappen hebben gedaan in de Theresiastraat (Bezuidenhout, Den Haag) en nu teruggaan naar kantoor. ‘Oh,’ zegt de ander, op een toon die duidelijk maakt dat ze er niets van begrijpt. Daarna wordt het even stil, tot zich een nieuw onderwerp aandient. Belastingtechnische redenen: aan de grenzen van ons bevattingsvermogen blijven slechts bezweringsformules over.
Omdat het 70 jaar geleden is dat het Bezuidenhout voor een groot deel werd verwoest, door een geallieerd bombardement (waarbij meer dan 500 doden vielen), is er een wandeling uitgezet in de buurt. Op dertien punten staan informatieborden met foto’s van heel vroeger, vroeger en nu. Verder is er een routebeschrijving gemaakt en natuurlijk is er ook een website*. Wie zich echt goed wil voorbereiden kan eerst in de hal van het Gemeentehuis een kleine tentoonstelling gaan bekijken.
Achteraf kan vastgesteld worden dat de verwoesting van dit stadsdeel, op 3 maart 1945, het resultaat was van twee vergissingen en één tegenslag. De eerste ‘vergissing’ was dat de V-2 lanceringsinstallatie die men gehoopt had te treffen niet meer in het nabijgelegen Haagse Bos stond, maar verplaatst was (dat kon betrekkelijk gemakkelijk). Een of andere verkenner had daar al melding van gemaakt, maar zijn bericht was genegeerd of niet op de juiste plaats terechtgekomen. Verder had een deel van de bommenwerpers verkeerde coördinaten mee gekregen. Eén van de piloten voelde blijkbaar aan dat er iets niet klopte en zocht daarover contact met de thuisbasis, maar daar werd de oorspronkelijke order gewoon bevestigd. Tenslotte was er de wind, waardoor een deel van de bommen dieper in de woonwijk terechtkwam dan bedoeld was. Waar gehakt wordt vallen spaanders: inderdaad, dat is ook een bezweringsformule.
Als je de wandeling start in het Haagse Bos valt in de eerste plaats op hoe dicht het allemaal bij elkaar is. Heeft men in Londen echt serieus gedacht dat het mogelijk was om die (veronderstelde) lanceringsbasis te vernietigen zonder het Bezuidenhout te treffen? Het lijkt mij sterk, want het begrip precisiebombardement moest nog worden uitgevonden. Via een voetgangersbrug, die me langs het bureau van de Nationale Ombudsman voert (het meldpunt Klokkenluiders woont er in, blijkens een bordje), kom je op de Bezuidenhoutseweg terecht en daar ga ik eerst maar eens rechtsaf, om even op het Emmapark te gaan kijken. Daar hadden mijn collega Joop en ik een kantoortje, nadat ik net bij het Ministerie was weggegaan om organisatieadviseur te worden. Dat wil zeggen: wij ‘woonden in’ bij het bureau van de Raad voor de Casinospelen. Tot mijn verrassing blijkt de Wiardi Beckmann Stichting er inmiddels te huizen.
Verder loop ik braaf de voorgeschreven route en zoek gewetensvol de borden met foto’s van vroeger en nu op, wat soms niet meevalt. Het lijkt wel of ze verdekt staan opgesteld. Of ligt het aan mijzelf, is deze wandeling ook alweer ontaard in een ‘Walk along Memory Lane’? De Jan Pieterszoon Coenstraat, die even verderop lag tussen wat nu de Utrechtse Baan is en het Centraal Station (toen nog Staatsspoor), heeft het bombardement weliswaar overleefd, maar werd vervolgens het slachtoffer van de ‘stadsontwikkeling’. In die straat, op nummer 34 heb ik nog op dansles gezeten, bij (hou je vast) Rocco Dubois. ‘Neem nu je poppetje’, dat was een van zijn standaarduitdrukkingen die me is bijgebleven. Nadat de eerste beginselen ons waren bijgebracht werden de lessen verplaatst naar de veel ruimere balzaal in Pulchri. Daar zorgde de drummer Johnny Engels senior voor ritmische ondersteuning van de grammofoonmuziek. Volgens ‘welingelichte bronnen’ was hij altijd straalbezopen, maar ik heb het nooit aan hem kunnen merken.
Waarom zat ik op dansles en dan nog wel op zo’n deftige dansschool? Nou, mijn vader had zich twee doelen gesteld: ik moest de HBS doen èn op dansles. Dat leek hem blijkbaar het minimaal noodzakelijke om in het leven te kunnen slagen. Ik neem aan dat hij dacht dat die dansles mij, desgewenst, toegang zou verlenen tot de hogere kringen. Verder dan een vriendelijke uitnodiging van een aardig – in het deftige Benoordenhout woonachtig – meisje is het echter niet gekomen. Zij is vervaagd in mijn herinnering, maar haar vader staat mij nog altijd levendig voor de geest. Hij had net zo’n groot kaal hoofd als ik nu heb en deed niet anders dan mij vanuit zijn leunstoel boos aankijken.
*www.bezuidenhout.nl en vooral http://www.bb45.nl/
-------------------------------------------- De plaatjes komen van de website ------------------------------------------------ Bestel uw boeken, CD's en nog veel meer bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! --------------------------------------------- De Leunstoel wordt uitgegeven door: Het Genootschap De Leunstoel. Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
|
|