archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 3 Jaargang 12 13 november 2014 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Lopen | ||||
Met een scheef oog | Frits Hoorweg | |||
Pijnacker, het was een tijd geleden dat ik het aandeed, misschien wel om een wedstrijd te spelen bij schaakclub De Scheve Toren. Ja inderdaad, een interessante naam en niet, zoals je zou kunnen denken, het product van een avondje snelschaken gecombineerd met drank innemen! Nee, een echte scheve kerktoren is lang gezichtsbepalend geweest voor het dorp, vooral toen het kleiner was en het centrum iets zuidelijker lag dan nu. Tot 18 april 1940, toen stortte de toren in, te 0:41 uur, om nog preciezer te zijn. Jaren later is er een nieuwe toren voor in de plaats gekomen, iets minder scheef dan de vorige; helaas misschien. Zo te zien gaat het goed met Pijnacker. Er zijn inmiddels twee metrostations! Bij Pijnacker-Zuid wordt een nieuwe wijk uit de grond gestampt, die als ik de plannen van het gemeentebestuur goed inschat, het bij Pijnacker-Centrum gesitueerde winkelcentrum De Ackershof van de noodzakelijke extra klandizie moet gaan voorzien. Zo op het oog lukt dat al aardig. Het voormalige gemeentehuis is omgedoopt tot een chique restaurant annex partycentrum en straalt welvaart uit. Behalve ‘the usual suspects’ als: AH, Gall&Gall, Bruna en Blokker zijn er ook iets minder gangbare zaken als van Uffelen, Bakker Ammerlaan en de Stompwijkse Kaasboer. Op het eerste gezicht is er van leegstand geen sprake. Bij de koffie in Délifrance werd ik uit die droom geholpen door de uitbater. ‘Nou, dat is een tijd lang zo geweest, maar nu begin je ook hier toch wel te merken dat het moeizaam gaat. Het lukt nog wel aardig om het te maskeren, bijvoorbeeld door etalages in ieder geval gevuld te laten ógen.’ Hij wees mij waar ik de voorbeelden daarvan kon vinden. Natuurlijk heeft hij dat beter gezien dan ik, maar toch heb ik het idee dat het wel goed gaat komen. Vooral als je in aanmerking neemt dat het uitbreidingsplan aan de zuidelijke kant nog niet klaar is. Het idee drong zich op daar maar eens poolshoogte te gaan nemen. Mijn wandelingen krijgen een steeds brokkeliger karakter. Grootse plannen worden moeiteloos opzij geschoven en in plaats daarvan laat ik domweg het een uit het ander voortvloeien. Als sportieve prestatie stellen ze dan ook weinig meer voor. Niet dat ik daartoe niet meer in staat ben, haast ik mij te vermelden! Als ik met vrienden ga wandelen die van mening zijn dat er kilometers moeten worden gemaakt, lukt het mij heel aardig ze bij te houden. Maar als ik alleen ben zijn mijn hersens niet gedisciplineerd genoeg meer om mij vrijwillig aan een dergelijke routine te onderwerpen. Om eerlijk te zijn verschilt de ‘stadsuitbreiding’ van Pijnacker niet veel van soortgelijke nieuwbouwplannen. Ik liep over een fietspad met ter linkerzijde de huizen, voor een deel nog in aanbouw, en ter rechterzijde een reusachtig scholencomplex. Ach die huizen, veel laagbouw en hier en daar een flat, hoe goed er ook over is nagedacht: ze lijken toch wel erg op de huizen die elders worden gebouwd in dit soort uitbreidingsplannen. Over vijf jaar, als de tuintjes een beetje inhoud hebben gekregen en er jonge kinderen door de wijk heen fietsen, dan ziet het er vast heel leuk uit. Die kinderen nemen dan later afscheid van zo’n wijkje met goede herinneringen, althans de meeste. Of ze aan die school rechts ook zulke goede herinneringen zullen overhouden betwijfel ik. Bah, wat ziet die er blikkerig en naargeestig uit. Maar ach, misschien is het tegenwoordig wel niet meer de bedoeling dat je goede herinneringen aan school overhoudt. Je moet het functioneel bekijken lijkt het credo, maar moeten wij ons daarbij neerleggen? Misschien is het een idee een kunstenaar te vragen een scheve toren voor ernaast te maken. Kunst die de geest verrijkt en het historisch besef bevordert! Om de zinnen te verzetten liep ik door naar Oude Leede. Daar is rommeligheid tot kunst uitgegroeid. Oude half weggezakte huisjes staan er langs een dijkje naast iets dat brandnieuw lijkt. Voor een reusachtige garage zonder enige opsmuk staan bedrijfswagens naast personenauto’s. Aan de overkant, veel lager, hangen half ingezakte kassen als boksers in de touwen. Mooi is het niet, maar ik werd er toch vrolijk van. Volgens Riemer Reinsma* is le(e)de ‘een samenvattende benaming voor … deels of geheel gegraven dan wel vergraven waterlopen’. Aan de grote hoogteverschillen tussen verschillende percelen is goed te zien dat hier aan de waterlopen heel wat geknutseld is. *Riemer Reinsma, Namen op de kaart, Atlas 2009 ------------------------------------------------ De foto is afkomstig van de site van het ------------------------------------------------------------- Bestel uw boeken bij bolcom, via de banner rechts. Dan steunt u De Leunstoel! |
||||
© 2014 Frits Hoorweg | ||||
powered by CJ2 |