archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 2
Jaargang 12
30 oktober 2014
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Ook vaak Belgen in Amersfoort Dik Kruithof

1202VG Belgen1In juli vorig jaar schreef ik, in de serie Russen in Nederland, over Russen in Amersfoort. Die waren toen in Kunsthuis Kade op de vorige locatie aan het spoor, maar aan de kant van de oude binnenstad. Nu is alles anders. Kunsthuis Kade heeft Belgen en zit in een nieuw gebouw, het Eemshuis, aan de andere kant van het spoor, in een heel nieuw (winkel)centrum van Amersfoort.

Ga het station uit aan de achterkant, toepasselijk vernoemd naar Piet Mondriaan, en alles is modern en heel anders dan in het andere Amersfoort. Een wat saaie en kale wandelroute van het station naar het Eemplein, dan nog een drukke oversteek en je komt op een plein dat gedomineerd wordt door de Mediamarkt en een Pathé bioscoop, met verder alle ketenwinkels die er in iedere stad te vinden zijn. Het plein eindigt in een open ruimte naar het water toe, dat zal de Eem wel zijn, en aan die kant is het nieuwe cultuurcentrum gebouwd voor Bibliotheek, Archief, Scholing in de kunst en voor Kunsthuis Kade als grote expositieruimte.

Het nieuwe Kade heeft prachtige zalen en nu een prachtige tentoonstelling waarin Tom Barman, de voorman van de Belgische band Deus, zijn keuze laat zien uit de hedendaagse Belgische kunst. Barman legt de nadruk op het aparte en de tegendraadsheid die hij herkent in veel moderne kunst van zijn landgenoten. En hij heeft er iets moois van gemaakt. Kunst om vrolijk van te worden en kunst om van te genieten.

Vrolijk worden bij voorbeeld van het werk waar de tentoonstelling naar is genoemd, De vierkantigste rechthoek van Peter de Meyer. Dat blijkt een prachtig houten krat te zijn, zeer geschikt om een rechthoekig schilderij in te verzenden van Boechout naar Amersfoort. En ja, misschien was hij wel vergeten om het uit te pakken en werd eigenlijk Blow Up bedoeld, een werk van Herman van Ingelgem, dat bestaat uit vier hoekjes die van een affiche of reproductie zijn blijven hangen nadat het werk krachtdadig van de muur is gescheurd. De beschrijving is dan ook: variabele afmetingen, papier, plastic tape.
Ook vrolijk werd ik van een lange muur waarop twee schilderijen hingen van Raoul de Keyser en een prachtig groot werk van Luc Tuymans. Maar op die muur hingen vier bordjes behorend bij een kunstwerk. Op het vierde bordje stond: A way in, met daaronder,1202VG Belgen2 als materiaalbeschrijving: schoen. Wat bleek: in die grote witte muur zat een deur die door een losse schoen net niet helemaal dicht ging. Ertegenover stond een bankje waarop je kon zitten genieten van de reacties van andere bezoekers op dit ongewone kunstwerk.

Echt mooi waren twee schilderijen van Leon Spilliaert. Ik zag eerder werk van hem in Brussel in het museum van het einde van de eeuw (zie januari 2014). In juli schreef Joost Zwagerman in de Volkskrant een prachtig verhaal over De blauwe teil, waarvoor hij speciaal naar Oostende was gereisd om die goed te bekijken. Juist die teil hangt nu in Amersfoort en is heel bijzonder. Gemaakt met Oost-Indische inkt, aquarel en kleurpotlood en zo stralend en zuiver dat het in al zijn eenvoud indrukwekkend is. Hetzelfde geldt overigens voor zijn Spel van golven in Oostende.
Ook prachtig vond ik van Victor Servranckx, Koele weiden achter hete bakstenen gevels in zomerzon, Opus 13, prachtige bruinrode verschoven panelen, de bakstenen, en daar achter linksboven een summiere aanduiding van de koele weiden.

Servranckx en Van Ingelghem zijn te zien op de website van Kunsthuis Kade.

In Amersfoort zijn in het najaar van 2014 diverse activiteiten om te herdenken dat bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog veel Belgen naar het noorden vluchtten om aan het oorlogsgeweld te ontsnappen. De tentoonstelling in Kade hoort daar ook bij. Dat drukt je dan direct even op de Europese werkelijkheid, waarin alle landen om ons heen heel veel aandacht besteden aan de oorlog die Nederland nooit echt bereikt heeft. Een paar dagen voordat ik daar in Amersfoort tegenaan liep was ik al geraakt door de uitzending op België van het Lichtfront, een indrukwekkende herdenking van de oorlog langs het IJzerfront tot Ieper.
En enige dagen later was ik in Leer, waar in het Heimatmuseum ook heel veel aandacht werd besteed aan die oorlog, die wel ver weg werd uitgevochten maar waar heel veel mensen uit die streek ook slachtoffer van werden.

--------------------------------------------------
De foto's zijn gemaakt door de schrijver
--------------------------------------------------------------------
Door uw bestellingen bij bolcom te doen via de banner rechts steunt u De Leunstoel.


© 2014 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Ook vaak Belgen in Amersfoort Dik Kruithof
1202VG Belgen1In juli vorig jaar schreef ik, in de serie Russen in Nederland, over Russen in Amersfoort. Die waren toen in Kunsthuis Kade op de vorige locatie aan het spoor, maar aan de kant van de oude binnenstad. Nu is alles anders. Kunsthuis Kade heeft Belgen en zit in een nieuw gebouw, het Eemshuis, aan de andere kant van het spoor, in een heel nieuw (winkel)centrum van Amersfoort.

Ga het station uit aan de achterkant, toepasselijk vernoemd naar Piet Mondriaan, en alles is modern en heel anders dan in het andere Amersfoort. Een wat saaie en kale wandelroute van het station naar het Eemplein, dan nog een drukke oversteek en je komt op een plein dat gedomineerd wordt door de Mediamarkt en een Pathé bioscoop, met verder alle ketenwinkels die er in iedere stad te vinden zijn. Het plein eindigt in een open ruimte naar het water toe, dat zal de Eem wel zijn, en aan die kant is het nieuwe cultuurcentrum gebouwd voor Bibliotheek, Archief, Scholing in de kunst en voor Kunsthuis Kade als grote expositieruimte.

Het nieuwe Kade heeft prachtige zalen en nu een prachtige tentoonstelling waarin Tom Barman, de voorman van de Belgische band Deus, zijn keuze laat zien uit de hedendaagse Belgische kunst. Barman legt de nadruk op het aparte en de tegendraadsheid die hij herkent in veel moderne kunst van zijn landgenoten. En hij heeft er iets moois van gemaakt. Kunst om vrolijk van te worden en kunst om van te genieten.

Vrolijk worden bij voorbeeld van het werk waar de tentoonstelling naar is genoemd, De vierkantigste rechthoek van Peter de Meyer. Dat blijkt een prachtig houten krat te zijn, zeer geschikt om een rechthoekig schilderij in te verzenden van Boechout naar Amersfoort. En ja, misschien was hij wel vergeten om het uit te pakken en werd eigenlijk Blow Up bedoeld, een werk van Herman van Ingelgem, dat bestaat uit vier hoekjes die van een affiche of reproductie zijn blijven hangen nadat het werk krachtdadig van de muur is gescheurd. De beschrijving is dan ook: variabele afmetingen, papier, plastic tape.
Ook vrolijk werd ik van een lange muur waarop twee schilderijen hingen van Raoul de Keyser en een prachtig groot werk van Luc Tuymans. Maar op die muur hingen vier bordjes behorend bij een kunstwerk. Op het vierde bordje stond: A way in, met daaronder,1202VG Belgen2 als materiaalbeschrijving: schoen. Wat bleek: in die grote witte muur zat een deur die door een losse schoen net niet helemaal dicht ging. Ertegenover stond een bankje waarop je kon zitten genieten van de reacties van andere bezoekers op dit ongewone kunstwerk.

Echt mooi waren twee schilderijen van Leon Spilliaert. Ik zag eerder werk van hem in Brussel in het museum van het einde van de eeuw (zie januari 2014). In juli schreef Joost Zwagerman in de Volkskrant een prachtig verhaal over De blauwe teil, waarvoor hij speciaal naar Oostende was gereisd om die goed te bekijken. Juist die teil hangt nu in Amersfoort en is heel bijzonder. Gemaakt met Oost-Indische inkt, aquarel en kleurpotlood en zo stralend en zuiver dat het in al zijn eenvoud indrukwekkend is. Hetzelfde geldt overigens voor zijn Spel van golven in Oostende.
Ook prachtig vond ik van Victor Servranckx, Koele weiden achter hete bakstenen gevels in zomerzon, Opus 13, prachtige bruinrode verschoven panelen, de bakstenen, en daar achter linksboven een summiere aanduiding van de koele weiden.

Servranckx en Van Ingelghem zijn te zien op de website van Kunsthuis Kade.

In Amersfoort zijn in het najaar van 2014 diverse activiteiten om te herdenken dat bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog veel Belgen naar het noorden vluchtten om aan het oorlogsgeweld te ontsnappen. De tentoonstelling in Kade hoort daar ook bij. Dat drukt je dan direct even op de Europese werkelijkheid, waarin alle landen om ons heen heel veel aandacht besteden aan de oorlog die Nederland nooit echt bereikt heeft. Een paar dagen voordat ik daar in Amersfoort tegenaan liep was ik al geraakt door de uitzending op België van het Lichtfront, een indrukwekkende herdenking van de oorlog langs het IJzerfront tot Ieper.
En enige dagen later was ik in Leer, waar in het Heimatmuseum ook heel veel aandacht werd besteed aan die oorlog, die wel ver weg werd uitgevochten maar waar heel veel mensen uit die streek ook slachtoffer van werden.

--------------------------------------------------
De foto's zijn gemaakt door de schrijver
--------------------------------------------------------------------
Door uw bestellingen bij bolcom te doen via de banner rechts steunt u De Leunstoel.
© 2014 Dik Kruithof
powered by CJ2