archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 12
16 oktober 2014
Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Kitsch op krukken door Sicilië Katharina Kouwenhoven

1201BZ SicilieJaren geleden ben ik een keer op Sicilië geweest, aan de oostkust bij Taormina, vanwaar ik nog een uitstapje heb gemaakt naar Syracuse, maar dat al met al toch te beperkt was gebleven. En ik nam me voor nog een keer terug te gaan en dan ook Palermo te bezichtigen, vooral vanwege de catacomben van het Capucijner klooster.

Er diende zich een mogelijkheid aan in de vorm van een culturele reis; ja, ja, onder leiding van de gerenommeerde historicus Fik Meijer en de kunsthistorica Frederike Upmeijer. Mijn vriendin en ik schreven ons in. Twee weken voor vertrek werden we uitgenodigd om van beide reisleiders een college bij te wonen, ter introductie. Ik gruw van colleges, maar ik wilde ons reisgezelschap, voor zover aanwezig, monsteren.
Het college van Meijer ging de kennis van een gymnasiast met een gedegen klassieke opleiding niet te boven. De rest zou mogelijk ter plekke wel komen. Upmeijer had wat meer te vertellen, maar zij was nogal chaotisch. Tja, wat moesten we er van denken?

Op een mooie zaterdag vertrokken we in ieder geval naar Palermo. Op Palermo zowel als op Catania, vanwaar we terug zouden reizen, kan vanaf Schiphol rechtstreeks gevlogen worden. Wij maakten echter een tussenstop in Rome. Dat maakt zo'n vliegreis natuurlijk extra aantrekkelijk. Op de luchthaven van Palermo werden we in een bus gehesen en maakten we kennis met Mauricio, de chauffeur die de gehele week bij ons bleef en ook met onze reisgenoten. Het was een heel gezelschap, wel 38 geïnteresseerden, goed in hun slappe was en kennelijk toe aan een intellectuele uitdaging. In meerderheid echtparen, maar toch ook menig alleenstaande, al of niet met een vriend of vriendin. Opmerkelijk was het grote aantal reisgenoten dat zich voortbewoog met behulp van een stok of een kruk. Een van de voorwaarden voordeelname was toch 'goed ter been' zijn. Kennelijk was dat geïnterpreteerd als zonder rollator of rolstoel. Dat kon nog leuk worden.

Om de onderlinge kennismaking te bevorderen werd er na het inchecken in het hotel en het toilet maken voor de avond gezamenlijk gegeten in een door de reisleiding gekozen gelegenheid. Abominabeler heb ik zelden gegeten, maar kennis gemaakt heb ik. Met André en zijn vrouw, twee personen die zo op elkaar leken dat ik me afvroeg of het niet twee mannen waren. Met André hadden we het al snel aan de stok. Hij wist namelijk alles, maar helaas bijna altijd verkeerd. Over een speler van Ajax, waarvan ik hem vertelde dat die nooit bij Ajax had gespeeld. Maar wie was ik in voetbalmannenland, tot ik hem vertelde dat ik tien jaar een seizoenkaart had gehad. Van oorsprong een Amsterdammer wist hij van de stad ook alles van. Bijvoorbeeld van de branden op het Damrak, eerst C&A en later dat hotel. Die hotelbrand was op het Rokin, vertelde ik hem. Op het Damrak, beweerde hij. Het was hotel Polen en dat bevond zich op het Rokin en liep door naar de Kalverstraat. Dat liet hij maar. De rest van de week hebben we de familie André zoveel mogelijk gemeden.

Na dit debacle gingen we de volgende dag op pad, niet in Palermo, maar daar buiten. Het was ter plekke meer dan 30°, maar we gingen steevast 's ochtends als het nog koel was naar kerk, kathedraal of kapel en 's middags als de zon onbarmhartig op je test scheen naar opgravingen of andere bezienswaardigheden in het schaduwloze open veld. Daarvoor moest je ook altijd een stuk naar boven lopen, waardoor de hele groep als een uitgerekt peloton in de achtervolging amechtig de plaats van bestemming bereikte. De hele groep was het trouwens al snel niet meer; menigeen bleef beneden onder de enige boom die een beetje schaduw gaf. De reisleiders gaven bij elke bezienswaardigheid een toelichting1201BZ Palermo en om ons allemaal te kunnen bereiken gebruikten zij een zendertje en hadden wij een ontvangertje met een oortje. Dat ontvangertje heb ik na één dag niet meer gebruikt. Die Fik Meijer hoorde ik toch wel, zelfs in mijn slaap. Die man kon je helemaal niet afzetten. Ook Frederike kon ik, als ik in de buurt was, wel horen. Maar ik had al snel genoeg gehoord.

De laatste middag in Palermo heb ik mij afgemeld voor het programma; ik had besloten naar de catacomben te gaan. Ze liggen een beetje buiten het centrum, maar ik liep er naar toe in nog geen uur en zo zag ik nog eens een ander, havelozer deel van de stad. Ik werd met goud beloond, want het was onvergetelijk. In de kelder van het Capucijnerklooster ligt een geometrisch patroon van gangen (je kunt niet verdwalen) en in al die gangen bevinden zich horizontale en verticale nissen waarin evenzoveel mummies staan of liggen.
Veel van die mummies zijn nu skeletten, maar ze zijn allemaal gekleed. En ze zijn geordend: Capucijners, soldaten, monniken, handwerkslieden, vrouwen, kinderen. Het ziet eruit als een zeer geslaagde installatie van een kunstenaar, van een enorme afmeting en het heeft gek genoeg niets lugubers.    
Na al die roomse kitsch van die Byzantijns gedecoreerde kerken en kapellen was dit een mooi stukje roomse hovaardij van een heel ander kaliber. Tot ver na de dood reiken wij. Gewone mensen, dat wel. En ik heb het gezien.

Palermo is een vrij grote stad met net zoveel inwoners als Amsterdam en het is een vieze stad, door uitlaatgassen geheel zwart geblakerd en met een strand dat vooral als vuilopslag dient. Vuilnis wordt niet opgehaald. Omdat Sicilië zelf geen verbrandingsoven heeft, moet dat naar het vasteland verscheept worden en dat is te duur. Toch is er veel moois te zien in Palermo. Voor het strand kun je beter naar Cefalu gaan, ten oosten van Palermo. Daar zijn nog meer bezienswaardigheden.

Na de met Byzantijns mozaïek versierde kerken kwamen de barokke kerken, een stokpaardje van Upmeijer. Daarmee heb je wel genoeg Roomse kitsch te verwerken gekregen. En toen moesten we nog naar Syracuse, een aanmerkelijk vrolijker geheel dan Palermo, maar niet nadat we gestopt waren in Piazza Armerina voor de vloeren met Romeins mozaïek. Het was er zo druk dat je er nauwelijks een vloer kon zien en die vloeren waren beschermd door opbouwsels van vooral golfplaat. Ik wist niet hoe snel ik er weg moest komen.
Bij Syracuse heb je een archeologisch park, met een Grieks theater (toneelspel), een Romeins amfitheater (vechten met dieren) en een prachtig museum, daar zijn we helaas maar een half uurtje in geweest.

De mooiste herinneringen heb ik niet zozeer aan wat ik gezien heb en zeker niet aan het reisgezelschap, maar aan het eten, want behalve die eerste avond was dat onovertroffen, overal waar ik gegeten heb.
Om waardevolle dingen te zien met explicatie, als je daar behoefte aan hebt, moet je niet met een culturele reis meegaan. De mensen die dat doen zijn nauwelijks cultuur-minded. Ze gaan voor de gezelligheid van zo'n groep (!) en om te winkelen. Toelichting op wat je wilt zien is overal beschikbaar in folders en boekjes en als je op eigen gelegenheid gaat - en dat is heel goed mogelijk - heb je veel meer vrijheid en kun je ook nog eens een overdekte markt bezoeken en een hele dag in het archeologisch museum doorbrengen, of desnoods een hele dag in bed.

------------------------------------------------------
De plaatjes zijn van Katharina Kouwenhoven

---------------------------------------------------------------
Bestel uw boeken via de banner hiernaast bij bol.com
Dan steunt u De Leunstoel!


© 2014 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Kitsch op krukken door Sicilië Katharina Kouwenhoven
1201BZ SicilieJaren geleden ben ik een keer op Sicilië geweest, aan de oostkust bij Taormina, vanwaar ik nog een uitstapje heb gemaakt naar Syracuse, maar dat al met al toch te beperkt was gebleven. En ik nam me voor nog een keer terug te gaan en dan ook Palermo te bezichtigen, vooral vanwege de catacomben van het Capucijner klooster.

Er diende zich een mogelijkheid aan in de vorm van een culturele reis; ja, ja, onder leiding van de gerenommeerde historicus Fik Meijer en de kunsthistorica Frederike Upmeijer. Mijn vriendin en ik schreven ons in. Twee weken voor vertrek werden we uitgenodigd om van beide reisleiders een college bij te wonen, ter introductie. Ik gruw van colleges, maar ik wilde ons reisgezelschap, voor zover aanwezig, monsteren.
Het college van Meijer ging de kennis van een gymnasiast met een gedegen klassieke opleiding niet te boven. De rest zou mogelijk ter plekke wel komen. Upmeijer had wat meer te vertellen, maar zij was nogal chaotisch. Tja, wat moesten we er van denken?

Op een mooie zaterdag vertrokken we in ieder geval naar Palermo. Op Palermo zowel als op Catania, vanwaar we terug zouden reizen, kan vanaf Schiphol rechtstreeks gevlogen worden. Wij maakten echter een tussenstop in Rome. Dat maakt zo'n vliegreis natuurlijk extra aantrekkelijk. Op de luchthaven van Palermo werden we in een bus gehesen en maakten we kennis met Mauricio, de chauffeur die de gehele week bij ons bleef en ook met onze reisgenoten. Het was een heel gezelschap, wel 38 geïnteresseerden, goed in hun slappe was en kennelijk toe aan een intellectuele uitdaging. In meerderheid echtparen, maar toch ook menig alleenstaande, al of niet met een vriend of vriendin. Opmerkelijk was het grote aantal reisgenoten dat zich voortbewoog met behulp van een stok of een kruk. Een van de voorwaarden voordeelname was toch 'goed ter been' zijn. Kennelijk was dat geïnterpreteerd als zonder rollator of rolstoel. Dat kon nog leuk worden.

Om de onderlinge kennismaking te bevorderen werd er na het inchecken in het hotel en het toilet maken voor de avond gezamenlijk gegeten in een door de reisleiding gekozen gelegenheid. Abominabeler heb ik zelden gegeten, maar kennis gemaakt heb ik. Met André en zijn vrouw, twee personen die zo op elkaar leken dat ik me afvroeg of het niet twee mannen waren. Met André hadden we het al snel aan de stok. Hij wist namelijk alles, maar helaas bijna altijd verkeerd. Over een speler van Ajax, waarvan ik hem vertelde dat die nooit bij Ajax had gespeeld. Maar wie was ik in voetbalmannenland, tot ik hem vertelde dat ik tien jaar een seizoenkaart had gehad. Van oorsprong een Amsterdammer wist hij van de stad ook alles van. Bijvoorbeeld van de branden op het Damrak, eerst C&A en later dat hotel. Die hotelbrand was op het Rokin, vertelde ik hem. Op het Damrak, beweerde hij. Het was hotel Polen en dat bevond zich op het Rokin en liep door naar de Kalverstraat. Dat liet hij maar. De rest van de week hebben we de familie André zoveel mogelijk gemeden.

Na dit debacle gingen we de volgende dag op pad, niet in Palermo, maar daar buiten. Het was ter plekke meer dan 30°, maar we gingen steevast 's ochtends als het nog koel was naar kerk, kathedraal of kapel en 's middags als de zon onbarmhartig op je test scheen naar opgravingen of andere bezienswaardigheden in het schaduwloze open veld. Daarvoor moest je ook altijd een stuk naar boven lopen, waardoor de hele groep als een uitgerekt peloton in de achtervolging amechtig de plaats van bestemming bereikte. De hele groep was het trouwens al snel niet meer; menigeen bleef beneden onder de enige boom die een beetje schaduw gaf. De reisleiders gaven bij elke bezienswaardigheid een toelichting1201BZ Palermo en om ons allemaal te kunnen bereiken gebruikten zij een zendertje en hadden wij een ontvangertje met een oortje. Dat ontvangertje heb ik na één dag niet meer gebruikt. Die Fik Meijer hoorde ik toch wel, zelfs in mijn slaap. Die man kon je helemaal niet afzetten. Ook Frederike kon ik, als ik in de buurt was, wel horen. Maar ik had al snel genoeg gehoord.

De laatste middag in Palermo heb ik mij afgemeld voor het programma; ik had besloten naar de catacomben te gaan. Ze liggen een beetje buiten het centrum, maar ik liep er naar toe in nog geen uur en zo zag ik nog eens een ander, havelozer deel van de stad. Ik werd met goud beloond, want het was onvergetelijk. In de kelder van het Capucijnerklooster ligt een geometrisch patroon van gangen (je kunt niet verdwalen) en in al die gangen bevinden zich horizontale en verticale nissen waarin evenzoveel mummies staan of liggen.
Veel van die mummies zijn nu skeletten, maar ze zijn allemaal gekleed. En ze zijn geordend: Capucijners, soldaten, monniken, handwerkslieden, vrouwen, kinderen. Het ziet eruit als een zeer geslaagde installatie van een kunstenaar, van een enorme afmeting en het heeft gek genoeg niets lugubers.    
Na al die roomse kitsch van die Byzantijns gedecoreerde kerken en kapellen was dit een mooi stukje roomse hovaardij van een heel ander kaliber. Tot ver na de dood reiken wij. Gewone mensen, dat wel. En ik heb het gezien.

Palermo is een vrij grote stad met net zoveel inwoners als Amsterdam en het is een vieze stad, door uitlaatgassen geheel zwart geblakerd en met een strand dat vooral als vuilopslag dient. Vuilnis wordt niet opgehaald. Omdat Sicilië zelf geen verbrandingsoven heeft, moet dat naar het vasteland verscheept worden en dat is te duur. Toch is er veel moois te zien in Palermo. Voor het strand kun je beter naar Cefalu gaan, ten oosten van Palermo. Daar zijn nog meer bezienswaardigheden.

Na de met Byzantijns mozaïek versierde kerken kwamen de barokke kerken, een stokpaardje van Upmeijer. Daarmee heb je wel genoeg Roomse kitsch te verwerken gekregen. En toen moesten we nog naar Syracuse, een aanmerkelijk vrolijker geheel dan Palermo, maar niet nadat we gestopt waren in Piazza Armerina voor de vloeren met Romeins mozaïek. Het was er zo druk dat je er nauwelijks een vloer kon zien en die vloeren waren beschermd door opbouwsels van vooral golfplaat. Ik wist niet hoe snel ik er weg moest komen.
Bij Syracuse heb je een archeologisch park, met een Grieks theater (toneelspel), een Romeins amfitheater (vechten met dieren) en een prachtig museum, daar zijn we helaas maar een half uurtje in geweest.

De mooiste herinneringen heb ik niet zozeer aan wat ik gezien heb en zeker niet aan het reisgezelschap, maar aan het eten, want behalve die eerste avond was dat onovertroffen, overal waar ik gegeten heb.
Om waardevolle dingen te zien met explicatie, als je daar behoefte aan hebt, moet je niet met een culturele reis meegaan. De mensen die dat doen zijn nauwelijks cultuur-minded. Ze gaan voor de gezelligheid van zo'n groep (!) en om te winkelen. Toelichting op wat je wilt zien is overal beschikbaar in folders en boekjes en als je op eigen gelegenheid gaat - en dat is heel goed mogelijk - heb je veel meer vrijheid en kun je ook nog eens een overdekte markt bezoeken en een hele dag in het archeologisch museum doorbrengen, of desnoods een hele dag in bed.

------------------------------------------------------
De plaatjes zijn van Katharina Kouwenhoven

---------------------------------------------------------------
Bestel uw boeken via de banner hiernaast bij bol.com
Dan steunt u De Leunstoel!
© 2014 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2