archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 20 Jaargang 11 25 september 2014 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
Zandvliet in Tilburg | Dik Kruithof | |||
Robert Zandvliet is een van de beste hedendaagse Nederlandse schilders. Ik kwam hem voor het eerst tegen toen we in Bonn jaren geleden – na wat onderzoek blijkt dat het 2005 geweest is – het kunstmuseum bezochten en daar de tentoonstelling van Zandvliet meer indruk maakte dan waar we voor kwamen. In 2012 had hij een tentoonstelling in Den Haag in het GEM waarin hij werk van beroemde schilders als inspiratiebron nam en tot hele mooie resultaten kwam. Dat was duidelijk geen naschilderen maar zijn eigen visie geven op basis van een nauwkeurig kijken naar het werk van anderen. Nu is er een tentoonstelling in De Pont die een wat dubbel gevoel achterlaat. In de eerste plaats is er een grote wandschildering geheel in de stijl van zijn bekende landschappen, met ik zou het willen noemen de snelweg-benadering, waarin het beeld gedomineerd wordt door grote doorlopende vegen van inkt. Dat was ook het werk dat ik in Bonn gezien had en dat werkt meestal heel goed. Het tweede onderdeel is een grote serie schetsen waaruit duidelijk wordt dat er heel veel denkwerk en uitproberen vooraf gaat aan die grote inktvegen. Ieder schilderij is een zoeken naar vlakverdeling en kleurverhouding. Dat had ik wel gelezen van te voren en het trok me wel aan om dat te zien, alleen, het formaat was zelden groter dan een normale bladzijde A4 en voor het grootste deel maakte het de indruk van snelle probeersels in een zoektocht. En dat maakt toch veel minder indruk dan een schilderij van groot formaat. Het derde deel is het hoogtepunt en maakt alles meer dan goed: zeven werken die samen in een ruime zaal hangen en Seven Stones heten. Het is zijn nieuwe werk uit 2013 en 2014 en het maakt een overweldigende indruk door formaat, kleur en sfeer en is in alles goed. Het zijn natuurlijk edelstenen in een kleurpalet van bruin, grijs en blauw en steenrood, geschilderd in korte streken met een brede kwast waardoor voor mij het idee van de bewerkte edelsteen ontstond. Hij blijft dus trouw aan zijn eigen beproefde werkwijze, bijna zijn handschrift te noemen, maar door de korte streken ontstaat toch een heel nieuw effect. Ieder voor zich zijn ze al prachtig maar met zijn allen in een zaal is het een hoogtepunt dat doet denken aan de muurschilderingen van Rothko in de Tate in Londen en dezelfde sfeer van stilte en nadenken afdwingt. De Pont is trouwens helemaal een prachtig museum maar dat heb ik al eerder uitgelegd. De vaste collectie is altijd de moeite waard met deze keer een mooie zaal met vier ramen van Dibbets, de begroeting van Viola en Marlene Dumas en Luc Tuymans bij elkaar in één zaal, waarbij voor mij Tuymans de beste was door de eenvoud van zijn werk. Voor mij nieuw was ook intrigerend werk van Hans de Wit. Onheilspellende landschappen op een prachtige manier in pastel en houtskool neergezet. Om meer van te zien. We zijn ook weer doorgelopen naar het textielmuseum waar een mooie tentoonstelling was met een overzicht van stoffen uit de twintigste eeuw ontworpen door kunstenaars als Picasso, Dali, Dufy, Matisse, Delaunay, Chagall, Miro, Moore en Warhol. En zelfs van mijn Italiaanse favoriet Marino Marini was er een ontwerp te zien met paarden. Een mooi overzicht van de geschiedenis van producenten en ontwerpers die probeerden om de mooiste ontwerpen voor hun beste stoffen te krijgen en van kunstenaars die prachtige dingen maakten. Verder nog mooi werk van de Finse grafisch ontwerper Kustaa Saksi, die in samenwerking met het Textiellab een manier ontwikkelde om zeefdrukken om te zetten in tapijten. Informatie: www.depont.nl, www.textielmuseum.nl , wikipedia. ------------------------------------- De foto’s zijn van Dik Kruithof -------------------------------------------- De Leunstoel wordt uitgegeven door: Het Genootschap De Leunstoel. Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php |
||||
© 2014 Dik Kruithof | ||||
powered by CJ2 |