|
‘Meneer Schröder, al die oude beelden, waarom steeds zo statisch? Mag het niet eens wat beweeglijker in De Leunstoel? Met Youtube links of zo?’ Ja, het mag wel, die beweging, maar het kan tot nu toe om technische en organisatorische redenen niet in De Leunstoel. Duidelijk? Wel zullen we wat vaker ons best doen dat oude beeldmateriaal toch met wat meer dynamiek te presenteren. Voorlopig geen rolprenten, maar bijvoorbeeld wel eens een soort van beeldroman. Geen Beeldenstorm natuurlijk! Laten we gaan kijken.
Terug naar het strand Is de vakantie voorbij, wordt het weer mooi weer! (Ach, weet u wat het is, bij mij van binnen is het vaker mooi weer dan van buiten. Handig!) Zo gaan we zonder moeite terug naar de vakantiezomer en naar het strand. Strandvermaak uit 1906, soberder tijden voor de meerderheid van de bevolking, die bij gebrek aan tijd en geld ook niet op enige schaal aan strandvermaak en vakantie toekwam. Maar, zoals al vaker hier besproken, voor nette mensen toen een tijdsbesteding die niet sober, maar op een uitbundig stijlvolle wijze werd genoten. De tijd van massavermaak op cruiseschepen en op stranden in Thailand was nog ver weg, het waren vaak de luisterrijke vakanties - in Europa. In Grand Hotels, volledig pension en voor elk dagdeel een nieuw toiletje voor de dames en een nieuw kostuum voor de heren. En ook met, door de hoteliers georganiseerde, speelse activiteiten voor het hele gezin.
Enorme forten bouwen Op deze kaarten het strand van Pontaillac bij Royan, Charente Maritime, aan de Gironde in Frankrijk in 1906. De Atlantische kust, niet altijd lekker warm, maar natuurlijk wel heel gezond. In de 19e eeuw al een geduchte badplaats; in 1819 worden de eerste verordeningen op het gebied van zwemmen uitgevaardigd. Voortaan niet meer naakt zwemmen in de buurt van huizen en voortaan een speciaal damesstrand. In 1820 volgt een verbod op het wassen van varkens, paarden en andere dieren als er wordt gebaad, enzovoorts, enzovoorts, enzoverder. In 1885 volgt het grootste Casino van de kust en daar zijn we nu beland in 1906. De vakantiebezigheid is hier vormgegeven met een wedstrijd in het bouwen van zandkastelen. Niet zomaar zandkastelen, enorme bouwsels, de bezigheid werd serieus aangepakt. Een gezamenlijke strijd tegen het water, maar ook strijd tussen vakantiegangers onderling; teams van volwassenen met af en toe een iets oudere jongere. Geen kinderspel! De deelnemers opereren in tenue de plage, goed gekleed, wandelkostuum voor de heren, robes de loisir voor de dames. Het hoofdsdeksel, strohoeden voor beide seksen, is facultatief, slechts een enkele dame draagt een parasol.
Adembenemend spannend Ter hoogte van het Casino, een veilig eindje af van de laagwaterlijn, nemen mannelijke deelnemers groepsgewijs een spa ter hand om hun krachten te meten in de bouwactiviteiten. De constructie wordt hier stapsgewijs gevolgd op deze vier postkaarten, zoals in de beeldroman. Vol goede moed gaat men aan de slag, de stemming zit er zeker in! De bouw op het nog droge strand munt niet uit door structurele degelijkheid, of creativiteit, men mikt op maximalisatie van het bouwvolume. (zie
kaart .1.) De dames kijken belangstellend toe als, voorspelbaar, het zeewater wast: opkomend tij! Ze nemen vervolgens onbevreesd plaats bovenop de forten: dapper! (kaart.2.) Vol vertrouwen kijken de mannen de zee tegemoet, op grotere afstand moedigt vanaf het strand een grote groep supporters de fortenbouwers aan (kaarten.2.en
3.). Verschillende dames vinden het op die zandbergen nu toch kritiek worden en blazen de aftocht, onder het slaken van gilletjes, anderen houden nog stand. Twee mannen proberen het leven van hun schepping te rekken door zelf de rol van zeewering te gaan spelen. Zullen ze het redden? Het publiek houdt de adem in! We gaan naar kaart.4., de waterwolf heeft een desastreus peil bereikt, de fotograaf heeft inmiddels het strand verlaten en legt vanaf een terras het begin van een catastrofe vast op de gevoelige plaat. Gaat dit slecht aflopen? Houden we ons hart vast?
Nou voor het eggie Zal een van de teams de strijd tegen het water volhouden? Koning Neptunus lijkt meedogenloos toe te slaan! Zal enige strijdgroep over enkele ogenblikken nog aanspraak kunnen maken op de hoofdprijs? Zullen ze verzuipen? Een eerlijk zeemansgraf? Volgende week meer? Nog meer spanning?
Wat betreft de verdere avonturen van Royan kunnen we kort zijn. Het stadje bleef tijdens de Grande Guerre gespaard en had tot het einde van de laatste wereldoorlog niet te lijden van strijdgewoel. Dat veranderde vlak voor het einde van die oorlog dramatisch, Royan veranderde in een fort (beton!) en Duitse troepen verschansten zich aan die Gironde in stevige bunkers. Royan werd daarna belaagd door friendly fire van menselijke vijanden met bommenwerpers. Begin 1945 begon de R.A.F. met het leggen van haar spécialité: het dichte bommentapijt, op het complete oppervlak van de stad. Daarna volgde in april de USAF met ondermeer 720.000 liter napalm. De meeste bewoners waren tijdig gevlucht, maar het fort Royan was tijdelijk van de aardbodem verdwenen. Niet lang daarna, vooral in de jaren 50, werd de stad herbouwd: beton, beton, strakke lijnen, strakke doorkijkjes. Stevig? Net als bij 50er jaren wederopbouw elders in Europa veel saaie flats, tochtgaten en ongezelligheid, betonrot? Het Royan van deze kaarten bestaat niet meer, als troostprijs kreeg de stad het oorlogskruis met palmtakken.
---------------------------------------------------------------- De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder
------------------------------------- Abonneert u op de Nieuwsbrief. Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php
|
|