archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 18
Jaargang 11
28 augustus 2014
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Bij de dichter thuis Mas Papo

1118VG DichterAls je met dichters praat krijg je de indruk dat zij hoogstaand zijn, meer nog dan schrijvers van verhalen en romans. Dichters zijn mensen die van alles afweten en over alles nadenken en dat in mysterieuze vormen in hun poëzie verwerken. Elk woord heeft zijn betekenis, elke zin kan verschillend worden uitgelegd en als je het gedicht gelezen hebt, staat er toch weer iets anders dan dat je dacht tijdens het lezen.

Toen ik even geleden een bekende dichter moest interviewen, stelde ik mij daar van alles bij voor. Een huis vol boeken, kasten afgeladen, stapels op de tafel en op de grond en overal papiertjes tussen de pagina’s, om bepaalde passages te herlezen en te bestuderen. Een grote houten werktafel in het midden waar het gebeurt. Daar zouden de gedichten ontstaan, die uit zijn brein ontspruiten. Daar zou tot stand komen wat ik later met zorg zou lezen en herlezen tot ik begreep wat de dichter zou bedoelen. Zou hij zelf ook een favoriete dichter hebben?

in het huis waar boeken staan
is het huis waar wordt gelezen
en waar gedachten gaan
waar aan wachten wordt gedaan
tot het denken is voldaan


Ik belde aan en zijn vrouw deed open. Ze begeleidde me naar de woonkamer. Een keurige kamer met een bankstel en in de hoek een televisie. Geen stapels boeken of kranten. Nee, die lagen uiteraard in zijn werkkamer, waar eigenlijk niemand in mocht komen en waar ik misschien het interview zou mogen afnemen. Hij zat al klaar in een van de stoelen van het bankstel. Ik ging in de stoel er tegenover zitten. Zijn vrouw kwam met de koffie.
‘Zullen we maar meteen van start gaan,’ vroeg hij. Ik zei dat ik dat prima vond, maar vroeg of we niet beter in zijn werkkamer konden gaan zitten, voor de sfeer en de rust. Ik zou meteen zijn boeken kunnen bewonderen. Toen gaf hij aan dat hij zijn laptop achter in de kamer had staan en dat hij daar zijn werk schreef. Zijn boeken had hij weggedaan, want die leidden hem maar af. Na de koffie vroeg ik of ik even naar het toilet mocht. Op het toilet, waar ik even bij moest komen van de schrik, hing een tegeltje.
Op dat tegeltje stond: ‘Soms valt het mee, soms valt het tegen.’ En zo is het.

Ik had het kunnen weten.

O, dichter wat is het dat gij doet
het gedicht moet af, de tekst is bijna klaar
het juiste woord te vinden valt u zwaar,
in ’t vers is ‘t zoeken naar ’t verlossend voet.

Zo nobel en verheven is uw taak,
ik ben voorzichtig met woord en daad
en bel u niet voordat u heeft afgerond.
het is en blijft een voorname zaak.

Toch wil ik u spreken onder vier ogen
u zult mij moeten gedogen.
Ik bel hem en zijn vrouw neemt op.

‘Kan ik de dichter even spreken?’
‘Ja,’  zegt zij, ‘ik zal hem even roepen
Hij is op dit moment de vaat aan het drogen.’


*************************
De tekening is van Elène Klaren


© 2014 Mas Papo meer Mas Papo - meer "De wereldliteratuur roept"
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Bij de dichter thuis Mas Papo
1118VG DichterAls je met dichters praat krijg je de indruk dat zij hoogstaand zijn, meer nog dan schrijvers van verhalen en romans. Dichters zijn mensen die van alles afweten en over alles nadenken en dat in mysterieuze vormen in hun poëzie verwerken. Elk woord heeft zijn betekenis, elke zin kan verschillend worden uitgelegd en als je het gedicht gelezen hebt, staat er toch weer iets anders dan dat je dacht tijdens het lezen.

Toen ik even geleden een bekende dichter moest interviewen, stelde ik mij daar van alles bij voor. Een huis vol boeken, kasten afgeladen, stapels op de tafel en op de grond en overal papiertjes tussen de pagina’s, om bepaalde passages te herlezen en te bestuderen. Een grote houten werktafel in het midden waar het gebeurt. Daar zouden de gedichten ontstaan, die uit zijn brein ontspruiten. Daar zou tot stand komen wat ik later met zorg zou lezen en herlezen tot ik begreep wat de dichter zou bedoelen. Zou hij zelf ook een favoriete dichter hebben?

in het huis waar boeken staan
is het huis waar wordt gelezen
en waar gedachten gaan
waar aan wachten wordt gedaan
tot het denken is voldaan


Ik belde aan en zijn vrouw deed open. Ze begeleidde me naar de woonkamer. Een keurige kamer met een bankstel en in de hoek een televisie. Geen stapels boeken of kranten. Nee, die lagen uiteraard in zijn werkkamer, waar eigenlijk niemand in mocht komen en waar ik misschien het interview zou mogen afnemen. Hij zat al klaar in een van de stoelen van het bankstel. Ik ging in de stoel er tegenover zitten. Zijn vrouw kwam met de koffie.
‘Zullen we maar meteen van start gaan,’ vroeg hij. Ik zei dat ik dat prima vond, maar vroeg of we niet beter in zijn werkkamer konden gaan zitten, voor de sfeer en de rust. Ik zou meteen zijn boeken kunnen bewonderen. Toen gaf hij aan dat hij zijn laptop achter in de kamer had staan en dat hij daar zijn werk schreef. Zijn boeken had hij weggedaan, want die leidden hem maar af. Na de koffie vroeg ik of ik even naar het toilet mocht. Op het toilet, waar ik even bij moest komen van de schrik, hing een tegeltje.
Op dat tegeltje stond: ‘Soms valt het mee, soms valt het tegen.’ En zo is het.

Ik had het kunnen weten.

O, dichter wat is het dat gij doet
het gedicht moet af, de tekst is bijna klaar
het juiste woord te vinden valt u zwaar,
in ’t vers is ‘t zoeken naar ’t verlossend voet.

Zo nobel en verheven is uw taak,
ik ben voorzichtig met woord en daad
en bel u niet voordat u heeft afgerond.
het is en blijft een voorname zaak.

Toch wil ik u spreken onder vier ogen
u zult mij moeten gedogen.
Ik bel hem en zijn vrouw neemt op.

‘Kan ik de dichter even spreken?’
‘Ja,’  zegt zij, ‘ik zal hem even roepen
Hij is op dit moment de vaat aan het drogen.’


*************************
De tekening is van Elène Klaren
© 2014 Mas Papo
powered by CJ2