archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 17 Jaargang 11 10 juli 2014 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
Met Cuby op de droogplee | Henk Klaren | |||
Tweemaal per jaar ga ik met een groepje vrienden een weekeinde of - sinds we allemaal met pensioen zijn - een midweek wandelen. We doen dat al decennia en we noemen het nog steeds ons wandelweekeinde (of –midweek). En het is ook niet zo dat we helemaal niet meer wandelen, maar toch een tikkie minder. In het begin gingen we vooral naar de Belgische Ardennen en liepen met meer dan tien kilo op de rug tientallen kilometers van hotel naar hotel. Dat varieerde van vrij luxe hotels tot jeugdherbergen. Als er op het eind geen slaapgelegenheid te vinden was liepen we rustig een kilometer of wat verder. We mochten graag 's avonds uitrekenen hoeveel we wel niet gelopen hadden. Ja, ja, we waren bikkels. Allengs werd dat anders. Om te beginnen besloten we om overnachtingen te reserveren, want kilometers doorlopen als je al klaar bent ... . Tegenwoordig doen we het héél anders. We huren een huisje en koken zelf. Er wordt veel minder gerookt, maar we drinken bijna allemaal vrolijk door. We zijn niet meer met zijn zessen, want één van de oorspronkelijke groep is ons helaas ontvallen. Wandelen doen wij nog wel eens een stukje, hele mooie wandelingen vaak, maar de afstanden kunnen ons niet zoveel meer schelen. 'Hier kunnen we afsteken', hoor je vandaag de dag steeds vaker. We doen nu ook niet zo vaak meer aan ruige natuur met veel hoogteverschillen; voor mij heel fijn, vanwege mijn hoogtevrees. Stadswandelingetjes maken ook regelmatig deel uit van het programma en zelfs museumbezoek! Laatst waren we in Drenthe. We hadden een huisje in Het Land van Bartje, zo'n enorm bungalowpark, ideaal voor kinderen. Maar ach, het was een prima huisje en we sliepen er natuurlijk alleen maar. Het park ligt bij het dorp Ees en dat is niet zo ver van Grolloo. Qua culturele beleving zag ik mijn kans schoon, want in Grolloo is het Cuby-museum. Dus gingen we op dinsdag naar dat dorp. Het museum was zo gevonden. Het dorp is niet groot en je kunt die oude boerderij niet missen. Wij informeerden bij café/restaurant/feestzaal De Hofsteenge. 'Jammer heren, het museum is pas vanaf donderdag open, had even op de website gekeken'. Kan gebeuren. We hebben een prima lunch genoten bij De Hofsteenge en in de middag een fraaie wandeling gemaakt. Wel tien kilometer! Op vrijdag zijn we teruggegaan. De Hofsteenge bleek een soort zenuwcentrum voor het museum te zijn. Daar kochten we kaartjes en er was merchandising. Ik heb er een fraai T-shirt gescoord. Na afloop werd heel kort ook de kwaliteit van de vrijwilliger in het museum geëvalueerd. 'Heeft hij nog wat verteld?' Dat was niet het geval, dus deze vrijwilliger zou dus geen vrijwilliger van de maand worden. Gezellige praatse mensen in De Hofsteenge. Tegenover het café staat een buste van Harry Muskee/Cuby; blueszanger staat er op. Dan komt het weggetje naar de boerderij. Aan beide kanten geflankeerd door manshoge afbeeldingen van Cuby en de Blizzards. Het museum is er gevestigd, omdat de band daar enige tijd gewoond (nou ja, sommigen woonden in de buurt) en gewerkt heeft. Het is geen grote boerderij. Je kunt er geen uren ronddwalen, maar het ik vond het wel geestig. Veel jaren zestig sfeer en je hoorde voortdurend Appleknockers Flophouse. Daar hoorde een filmpje bij, opgenomen in een naburig café. Je zag jenever drinkende stamgasten met karakteristieke koppen - karakteristiek waarvoor weet ik ook niet - , je zag de Blizzards en je zag een vrijwel blote danseres. Op Youtube kon ik dat filmpje niet terugvinden. Verder veel foto's en instrumenten. Ook wat filmpjes, die naar ik meen uit een onlangs op de TV uitgezonden documentaire kwamen en die je met koptelefoon op kon bekijken. Dat hebben we niet gedaan.Er moet in de boerderij niet veel luxe zijn geweest; bedsteden en een droogplee. Bij één van de bedsteden stond, dat die van Herman Brood was geweest. Hij moet er diagonaal in geslapen hebben, want - zoals dat gaat met bedsteden - het was nogal een kort bed en Herman was vrij lang. Die bedstede was bezaaid met lege drankflessen. Uit het leven gegrepen. Aan de binnenkant van de deur van de droogplee hing een papiertje met muziek en tekst met doorhalingen van een lied: Nostalgic Toilet. Ik kende het niet. Schande, want het was nummer twee in de hitparade van 1968. Aldebarstend goed! Nostalgic Toilet Appleknockers Flophouse ---------------------------------------- De plaatjes zijn van Henk Klaren |
||||
© 2014 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |