archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 15 Jaargang 11 5 juni 2014 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | ||||
Songfestival | Henk Klaren | |||
Onlangs heb ik tot mijn eigen verbazing voor het eerst in decennia weer eens naar het Eurovisie Songfestival gekeken. Beide zogenoemde halve finales en de finale. Alleen van de tweede halve finale heb ik een deel van het televisieprogramma gemist. Niet de liedjes, maar al het geklets en de herhalingen en de uitslag. Ja, waarom weet ik ook niet precies. Mijn vrouw en ik zeiden tegen elkaar: 'Laten we er eens naar kijken’. En dat deden we toen.
Heel, heel, heel vroeger ging ik er soms wel eens speciaal voor naar een café, met mijn vader en een vriendje. Wij hadden geen televisie thuis. De laatste tientallen jaren keken we wel eens naar de uitslagen. Dan konden we ons lekker opwinden over het stemgedrag van allerlei landen. En dat was ook de enige gelegenheid waarbij we het konden betreuren dat we zo weinig directe buurlanden hebben. En die gaven ons dan meestal ook nog geen punten. De halve finales waren ook in dat opzicht niet interessant, want die puntenoptellerij zat daar - om begrijpelijke redenen - niet bij. Nou moet ik toegeven, dat we soms ook nog wel eens naar het laatste stukje van het televisieprogramma keken: de laatste samenvatting van de deelnemende liedjes. Dat was al voldoende voor een zorgvuldig afgewogen oordeel over het evenement: het is een volstrekt idioot evenement. En dat geldt bij uitstek ook voor de laatste aflevering. Eén ding is wel duidelijk: het heeft niets met kwalitatief goede populaire muziek te maken. Bovendien is het op geen enkele manier een serieuze wedstrijd. Ach, ik weet ook wel dat ik allerlei open deuren inschop, maar als je er naar zit te kijken vallen de schoenen je toch steeds van je voeten. Tientallen overgeproduceerde zeiknummers - de vreselijke John Ewbanks is er niets bij - afgewisseld met allerlei irrelevante circusacts en dansjes en begeleid door overdadige lichtshows. Een dame aan een trapeze, een Russische tweeling op een wipwap, een soort menselijke hamster in zo'n tredmolen, Ierse dansers in rokken en met stampende bergschoenen. En dan vergeet ik nog een boel onzin. Oh ja: de Polen hadden een paar juffrouwen met weinig handzame, half blote borsten, die de was deden...... En dan was er de winnaar. Volgens velen betrof het een goed zingende vrouw met een baard. Het was - zoals wij allen weten - een man met een pruik op en een jurk aan. Ik weet het: nieuws is het niet. Zelfs Henk Bres schreef het in zijn - overigens altijd weerzinwekkende - column in het Haagse huis aan huis blad De Posthoorn. De winnaar had inderdaad een baard. Dat dan weer wel. Kwade tongen beweren dat het een aangeplakte baard was, maar dat is volgens mij niet zo. Het was zo'n pijnlijk verzorgde baard zoals we die bijvoorbeeld kennen van Mike de Boer, zo'n stylist weetsjewel. Het lied van deze meneer was gewoon één van die zeiknummers en hij zong naar mijn idee ook niet zo best. Of het aan de zanger of de melodie lag weet ik zo direct niet, maar hele stukken tekst werden meer gesproken dan gezongen. En - eerlijk is eerlijk - hij zag er ook niet uit! Ik zag een foto van de man die achter pruik en baard verstopt zat en het leek me zonder al die opsmuk wel een fris ventje om te zien. Toen hij gewonnen had riep hij: 'We are unstoppable!' Wat zou dat nu weer betekenen? Wordt Europa nu overstroomd met al dan niet zingende bebaarde travestieten? En dan de wedstrijd. Bijna alle deelnemers in de halve finale. Wie níet in de halve finale zat was rechtstreeks geplaatst voor de finale. Bij alle andere soorten wedstrijden moet je iets presteren. En voorts kwam ook nog bijna iedereen in de finale. Om te beginnen dus de landen die niet meededen aan de halve finale. Die zaten in de finale omdat ze de meeste centen meebrachten. Allerlei lui waren heel blij met een finaleplaats. Maar er kwamen 25 van de - iets van - 37 deelnemende landen in die finale. Dat is toch geen extreem bijzondere prestatie. Tuurlijk: Nederland haalde dat tot vorig jaar nooit, maar ik geloof niet dat zulks mijn stelling onderuit haalt. Nou ja, er was één prettig muziekje, zonder overdadige lichtshow of maffe dansers of circusartiesten, met een ingehouden arrangement en het werd nog goed gezongen ook. Het werd zelfs tweede. Maar nou wil ik wel weten wat er met Waylon aan de hand is. Ilse doet de optredens nu met een andere zanger. En in het grote interview in de Volkskrant met JB Meyers, mede songwriter en -producent en gitarist in de band, komt de naam Waylon niet voor. Die van Ilse Delange wel een keer of wat. Het lijkt me toch wel dat Waylon zou moeten meedelen in het grote succes dat The Common Linnets (wie zou die domme naam hebben bedacht?) wereldwijd is geworden. ---------------------------------------------------- De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl |
||||
© 2014 Henk Klaren | ||||
powered by CJ2 |