archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 14
Jaargang 11
22 mei 2014
Bezigheden > Ergernissen delen printen terug
Stiefkinderen van onze democratie Frits Hoorweg

1114BZ StiefkindOp woensdag 7 mei loop ik tegen 10.00 uur Station Holland Spoor in Den Haag binnen. De informatieborden geven aan dat er geen treinverkeer mogelijk is met Den Haag CS. Als ik even later weer kijk is deze boodschap vervangen door: ‘Let op omroepbericht’. En jawel, daar is het omroepbericht al: ‘Van en naar dit station is, door diverse oorzaken, tot 12.30 uur geen treinverkeer mogelijk’, of woorden van gelijke strekking.

Van opwinding is eigenlijk niet zoveel te merken. Als een trein te laat is wordt men boos, een geblokkeerde lijn leidt tot wanhopige pogingen een andere route te bedenken, maar als je nergens meer heen kunt treedt er blijkbaar een merkwaardig soort rust in.
Nou ja, behalve bij dat groepje buitenlanders, die te oordelen naar de bagage die ze meetorsen naar Schiphol moeten. De beambte achter de informatiebalie heft zijn handen ten hemel en zegt: ‘Een taxi misschien?’ De leden van het groepje lijken mij niet het soort mensen dat voldoende contanten op zak heeft om zich dat te kunnen permitteren. Trouwens, waar staan de taxi’s? Juist nu wordt het stationsplein gereconstrueerd. Aan de achterkant misschien. De meeste tramhaltes zijn verplaatst naar een plek die alleen voor rasechte Hagenaars te vinden is.

Even verderop staat een oude dame heel nadrukkelijk en luid in haar mobiele telefoon te praten. ‘Nee, ik kom niet vandaag, want de treinen rijden niet. Je begrijpt het geloof ik niet: ze rijden helemaal niet, ik kan niet komen. Ja, ik kan er ook niks aan doen. Nee, ik weet nog niet wanneer wel.’ Ergens anders veroorzaakt deze storing blijkbaar meer wanhoop dan hier.
Her en der staan groepjes studenten die het wel heel gemakkelijk opnemen, er misschien zelfs wel plezier in hebben. ‘Overmacht, een dagje vrij, mooi toch?!’ Blijkbaar is er niemand bij die toevallig deze ochtend tentamen moet doen, want dan piep je natuurlijk wel anders.

Die gedachte activeert een persoonlijke herinnering. Op weg naar een tentamen bij professor Hoogerwerf in Nijmegen (politicologie) kwam ik ooit vast te zitten in een vreselijke file. Bij aankomst, een half uur te laat, wist ik de situatie enigszins te redden door mij te verontschuldigen met een verwijzing naar een recente publicatie op zijn vakgebied. ‘Ik ben slachtoffer geworden van het stiefkind van onze democratie’. Wat de professor in de gelegenheid stelde te zeggen: ‘Nou dat is bepaald niet het enige stiefkind’. Zo waren wij ineens, als het ware, vakgenoten onder elkaar.

Als ik het mij goed herinner kreeg ik na een ultrakort gesprek een acht.

------------------------------------------------------------
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl



© 2014 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Ergernissen" -
Bezigheden > Ergernissen
Stiefkinderen van onze democratie Frits Hoorweg
1114BZ StiefkindOp woensdag 7 mei loop ik tegen 10.00 uur Station Holland Spoor in Den Haag binnen. De informatieborden geven aan dat er geen treinverkeer mogelijk is met Den Haag CS. Als ik even later weer kijk is deze boodschap vervangen door: ‘Let op omroepbericht’. En jawel, daar is het omroepbericht al: ‘Van en naar dit station is, door diverse oorzaken, tot 12.30 uur geen treinverkeer mogelijk’, of woorden van gelijke strekking.

Van opwinding is eigenlijk niet zoveel te merken. Als een trein te laat is wordt men boos, een geblokkeerde lijn leidt tot wanhopige pogingen een andere route te bedenken, maar als je nergens meer heen kunt treedt er blijkbaar een merkwaardig soort rust in.
Nou ja, behalve bij dat groepje buitenlanders, die te oordelen naar de bagage die ze meetorsen naar Schiphol moeten. De beambte achter de informatiebalie heft zijn handen ten hemel en zegt: ‘Een taxi misschien?’ De leden van het groepje lijken mij niet het soort mensen dat voldoende contanten op zak heeft om zich dat te kunnen permitteren. Trouwens, waar staan de taxi’s? Juist nu wordt het stationsplein gereconstrueerd. Aan de achterkant misschien. De meeste tramhaltes zijn verplaatst naar een plek die alleen voor rasechte Hagenaars te vinden is.

Even verderop staat een oude dame heel nadrukkelijk en luid in haar mobiele telefoon te praten. ‘Nee, ik kom niet vandaag, want de treinen rijden niet. Je begrijpt het geloof ik niet: ze rijden helemaal niet, ik kan niet komen. Ja, ik kan er ook niks aan doen. Nee, ik weet nog niet wanneer wel.’ Ergens anders veroorzaakt deze storing blijkbaar meer wanhoop dan hier.
Her en der staan groepjes studenten die het wel heel gemakkelijk opnemen, er misschien zelfs wel plezier in hebben. ‘Overmacht, een dagje vrij, mooi toch?!’ Blijkbaar is er niemand bij die toevallig deze ochtend tentamen moet doen, want dan piep je natuurlijk wel anders.

Die gedachte activeert een persoonlijke herinnering. Op weg naar een tentamen bij professor Hoogerwerf in Nijmegen (politicologie) kwam ik ooit vast te zitten in een vreselijke file. Bij aankomst, een half uur te laat, wist ik de situatie enigszins te redden door mij te verontschuldigen met een verwijzing naar een recente publicatie op zijn vakgebied. ‘Ik ben slachtoffer geworden van het stiefkind van onze democratie’. Wat de professor in de gelegenheid stelde te zeggen: ‘Nou dat is bepaald niet het enige stiefkind’. Zo waren wij ineens, als het ware, vakgenoten onder elkaar.

Als ik het mij goed herinner kreeg ik na een ultrakort gesprek een acht.

------------------------------------------------------------
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl

© 2014 Frits Hoorweg
powered by CJ2