 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 9 Jaargang 11 27 februari 2014 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Een omweg waard | ||||
| Singer Museum Laren | Dik Kruithof | |||
 Laren heeft een museum en een theater te danken aan de Amerikaanse staalmiljonair en kunstschilder William Singer, die er vanaf 1911 woonde. Na zijn overlijden in 1943 werd zijn kunstcollectie eigendom van een stichting die zijn woonhuis, de villa De Wilde Zwanen, in de vijftiger jaren uitbreidde met een concertzaal en een museumvleugel. De kern van de kunstcollectie bestaat uit werken van kunstenaars die in het begin van de vorige eeuw in Laren werkten. Het Singer heeft veel moois uit die tijd en kan ook een breed overzicht geven van impressionistische landschapskunst en de portretten van Sluijters tot Bart van der Leck. Tot 18 mei is in het museum de tentoonstelling Made in Laren, Mauve tot Mondriaan te zien, waarin de geschiedenis van de kunstenaarskolonie Laren-Blaricum te volgen is. Schilders van de Haagse School trokken in de jaren na 1880 naar het Gooi om het “onbedorven boerenbestaan” vast te leggen. Anton Mauve is de grote naam uit die tijd, zijn succes in Amerika zorgde voor de titel van de tentoonstelling. Overigens werkte Van Gogh korte tijd bij hem in zijn Haagse atelier. Vanaf 1900 waren de kunstenaars in Laren druk bezig met vernieuwing, waarbij alle methoden en stromingen er vertegenwoordigers hadden. Mondriaan maakte er zijn eerste abstracte werken, die overigens niet voor de tentoonstelling geleend konden worden. Met fotoreproducties wordt zijn Larense tijd in beeld gebracht. Voor mij waren er twee hoogtepunten op deze tentoonstelling: een hele zaal met schilderijen van Bart van der Leck en een zaaltje met prachtig werk van de politieke kunstenaars: Peter Alma, Chris Beekman en Lou Loeber. Ik kende ze geen van drie, maar weet intussen dat ik iets gemist heb. Alma en Beekman werken op ongeveer dezelfde wijze als Van der Leck in de periode dat zijn onderwerpen nog herkenbaar waren. In hun schilderijen is het dagelijks leven van de werkende mens uit die tijd herkenbaar.  Bij Alma vind je stillevens met zaag en troffel, bij Beekman houtzager en drie mannen met een kar op een wijze geschilderd zoals we die ook van Van der Leck kennen. Maar wel erg mooi. Vooral Lou Loeber verraste mij met haar krachtige en kleurrijke werk met als pronkstuk de Huizenbouw, die uit een particuliere collectie geleend is. Inmiddels weet ik dat ze haar leven lang in Laren gewoond heeft, zocht naar een verbinding van moderne kunst en het socialisme, vond dat abstracte kunst te elitair was en dat ze daarom de werkelijkheid probeerde te vangen in strakke vormen en sterke kleuren. Voor mijn gevoel is ze daar goed in geslaagd in de schilderijen die in Singer te zien zijn. Overigens is ze ook een van de grondleggers van de kunstuitleen geweest. Bart van der Leck woonde lange tijd in Laren naast Lou Loeber en was bevriend met Mondriaan en Theo van Doesburg. Hij discussieerde met Mondriaan over vlakken en lijnen, en werkte met Van Doesburg aan het tijdschrift De Stijl, totdat Van Doesburg een slechte recensie schreef in De Stijl over het werk van zijn vriend Peter Alma. Van der Leck werkte nooit volledig abstract maar zijn onderwerpen, teruggebracht tot strakke vormen en primaire kleuren, zijn ook niet altijd direct herkenbaar. Het Singer staat midden in Laren en die omgeving heeft merkwaardigerwijs niet de uitstraling die hoort bij het museum. Het parkeerterrein is opgeleukt met borden die waarschuwen voor inbrekers (“Buit erin – Ruit Eruit”) en het kantoor van Parkeerbeheer ziet er ook wat verlopen uit. Ook de museumnaam op de hoofdingang is niet helemaal compleet. Maar van binnen is er niets op aan te merken. -------------------------- De foto’s zijn van Dik Kruithof ----------------------------------- Abonneert u op de Nieuwsbrief. Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php |
||||
| © 2014 Dik Kruithof | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||