archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 11
19 december 2013
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Het vagevuur van de vooruitgang Frits Hoorweg

1105BZ Trap1Een enkele keer komt een verloren gewaand stukje natuur terug uit het vagevuur van de vooruitgang. Heb ik dit wel zelf bedacht? Het zou een stijlbloempje van Carmiggelt kunnen zijn, opgetekend na een zware avond in de kroeg. Maakt niet uit, het gaat over de (her)opening voor het publiek van de Zanderij bij Maarn, een flinke plas water, ontstaan door zandwinning, ingeklemd tussen de Maarnse Berg en de A-12.

Een jaar of 10 geleden werd het gebied gesloten voor het publiek. Volgens de officiële lezing, die op websites te vinden is, was de zandwinning ten einde en moest de natuur eerst een kans krijgen, alvorens er wandelaars toegelaten konden worden. Rond de dorpspomp is men wat specifieker: ‘het was een ontmoetingsplaats voor homo’s geworden, er werden wilde feesten georganiseerd, smeerlapperij allemaal’.

Het verhaal was steeds dat het over een paar jaar weer open zou gaan, maar een paar jaar werd dus meer dan 10 jaar. Intussen werd de A-12 verbreed en werden op diverse plekken ecoducten aangelegd, waar wandelaars nadrukkelijk weg worden gehouden. Langzamerhand bekroop mij het gevoel dat wandelaars niet meer pasten in de nieuwe filosofie van de natuurbeschermers. Maar nu mogen wij er toch weer in. Is het te danken aan de frisse wind die Hans Wijers bij Monumentenzorg laat waaien? Dat lijkt mij sterk, maar hij kan misschien net doen alsof; gratis PR-adviesje.

Aan de manier waarop het nu toegankelijk is gemaakt kun je zien dat men wel nadrukkelijk gepoogd heeft gemakzuchtige recreanten te ontmoedigen. Dat juich ik overigens toe. Ik wil er graag wandelen, maar niet met Jan en Alleman natuurlijk en zeker niet met honden, gelukkig1105BZ Trap2 mogen die er niet in. Er zijn aan de kant van de Maarnse Berg twee trappen naar beneden gemaakt. Bij geen van beide is een aangrenzende parkeerplaats voor auto’s, dat zorgt meestal ook voor een aangename selectie. De trap onderaan de berg is van een beschaafde lengte, maar die bovenaan de berg telt 170 treden. Zeg maar: een uitdaging, zie plaatjes.

Toch was dat de trap die wij gebruikten om af te dalen, en om weer naar boven te klimmen! Gewoon omdat ons huisje daar vlakbij is. Beneden gekomen liepen wij linksom de plas in het rond en maakten zo een zeer aangename wandeling. Je loopt weliswaar heel dicht bij de grote weg, en dat is te horen, maar toch veel minder nadrukkelijk dan je zou verwachten. Halverwege staan een paar interessante restanten van de zandwinning die hier anderhalve eeuw heeft plaatsgevonden. Want ja, voor het gemak karakteriseerde ik dit gebied als ‘natuur’, maar voor hetzelfde geld zou je over industriële archeologie kunnen spreken. Reusachtige hompen baksteen markeren de plekken waar treinen 180 graden gedraaid konden worden.

Verder is er, jaren geleden al weer, een eiland gemaakt waar oude (natuur)stenen zijn uitgestald die bij de graafwerkzaamheden naar boven zijn gehaald. Men heeft daar in de provincie Utrecht de naam ‘aardkundig monument’ voor bedacht. Dat eiland is alleen toegankelijk onder begeleiding, er worden af en toe rondleidingen georganiseerd.

http://www.recreatiemiddennederland.nl/terreinen/zanderij-maarn.html

********************************
De foto's zijn gemaakt door de schrijver
© 2013 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Het vagevuur van de vooruitgang Frits Hoorweg
1105BZ Trap1Een enkele keer komt een verloren gewaand stukje natuur terug uit het vagevuur van de vooruitgang. Heb ik dit wel zelf bedacht? Het zou een stijlbloempje van Carmiggelt kunnen zijn, opgetekend na een zware avond in de kroeg. Maakt niet uit, het gaat over de (her)opening voor het publiek van de Zanderij bij Maarn, een flinke plas water, ontstaan door zandwinning, ingeklemd tussen de Maarnse Berg en de A-12.

Een jaar of 10 geleden werd het gebied gesloten voor het publiek. Volgens de officiële lezing, die op websites te vinden is, was de zandwinning ten einde en moest de natuur eerst een kans krijgen, alvorens er wandelaars toegelaten konden worden. Rond de dorpspomp is men wat specifieker: ‘het was een ontmoetingsplaats voor homo’s geworden, er werden wilde feesten georganiseerd, smeerlapperij allemaal’.

Het verhaal was steeds dat het over een paar jaar weer open zou gaan, maar een paar jaar werd dus meer dan 10 jaar. Intussen werd de A-12 verbreed en werden op diverse plekken ecoducten aangelegd, waar wandelaars nadrukkelijk weg worden gehouden. Langzamerhand bekroop mij het gevoel dat wandelaars niet meer pasten in de nieuwe filosofie van de natuurbeschermers. Maar nu mogen wij er toch weer in. Is het te danken aan de frisse wind die Hans Wijers bij Monumentenzorg laat waaien? Dat lijkt mij sterk, maar hij kan misschien net doen alsof; gratis PR-adviesje.

Aan de manier waarop het nu toegankelijk is gemaakt kun je zien dat men wel nadrukkelijk gepoogd heeft gemakzuchtige recreanten te ontmoedigen. Dat juich ik overigens toe. Ik wil er graag wandelen, maar niet met Jan en Alleman natuurlijk en zeker niet met honden, gelukkig1105BZ Trap2 mogen die er niet in. Er zijn aan de kant van de Maarnse Berg twee trappen naar beneden gemaakt. Bij geen van beide is een aangrenzende parkeerplaats voor auto’s, dat zorgt meestal ook voor een aangename selectie. De trap onderaan de berg is van een beschaafde lengte, maar die bovenaan de berg telt 170 treden. Zeg maar: een uitdaging, zie plaatjes.

Toch was dat de trap die wij gebruikten om af te dalen, en om weer naar boven te klimmen! Gewoon omdat ons huisje daar vlakbij is. Beneden gekomen liepen wij linksom de plas in het rond en maakten zo een zeer aangename wandeling. Je loopt weliswaar heel dicht bij de grote weg, en dat is te horen, maar toch veel minder nadrukkelijk dan je zou verwachten. Halverwege staan een paar interessante restanten van de zandwinning die hier anderhalve eeuw heeft plaatsgevonden. Want ja, voor het gemak karakteriseerde ik dit gebied als ‘natuur’, maar voor hetzelfde geld zou je over industriële archeologie kunnen spreken. Reusachtige hompen baksteen markeren de plekken waar treinen 180 graden gedraaid konden worden.

Verder is er, jaren geleden al weer, een eiland gemaakt waar oude (natuur)stenen zijn uitgestald die bij de graafwerkzaamheden naar boven zijn gehaald. Men heeft daar in de provincie Utrecht de naam ‘aardkundig monument’ voor bedacht. Dat eiland is alleen toegankelijk onder begeleiding, er worden af en toe rondleidingen georganiseerd.

http://www.recreatiemiddennederland.nl/terreinen/zanderij-maarn.html

********************************
De foto's zijn gemaakt door de schrijver
© 2013 Frits Hoorweg
powered by CJ2