archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 11
19 december 2013
Beschouwingen > Bij ons in de straat delen printen terug
Nabuurschap Katharina Kouwenhoven

1105BS NabuurschapIk weet niet wat 'nabuurschap' precies betekent, maar de bewoners van woningbouwvereniging de Samenwerking op de Hobbemakade doen eraan. Althans, daartoe is een aanzet gegeven door twee van mijn buren. Daarvoor werden wij uitgenodigd op zaterdag 30 november bij een aantal buren langs te gaan, die hun woning hiervoor hadden opengesteld en aansluitend te komen borrelen bij mijn buurvrouw van één hoog, tegen een geringe vergoeding.

Omdat ik graag huizen van anderen bekijk om te zien hoe die zijn ingericht ben ik die zaterdag bij een aantal buren langs geweest. Het was fascinerend om te zien hoe huizen, die in principe hetzelfde zijn, zo van elkaar kunnen verschillen. Dat is onder andere het gevolg van het tijdstip waarop ze zijn gerenoveerd (nadat een bewoner het pand verlaat en voordat de nieuwe huurder er zijn intrek inneemt) en van wat de bewoners zelf - al of niet met toestemming - nog aan ingrepen hebben gepleegd (plaatsen van glas-in-lood ramen). Maar de huizen verschilden ook, omdat ze anders gebouwd waren. Ik zag twee hoekhuizen, toch altijd al interessant, die volstrekt verschillend in elkaar zaten.

Wat me verder opviel was dat iedereen die zijn huis had opengesteld voor bezoek dat huis zo keurig had opgeruimd. Was dat voor deze gelegenheid of hadden deze mensen een gave die ik mis? Of hadden ze geen spulletjes die door gebrek aan kastruimte een beetje zwerven? Ik durfde het niet te vragen om zelf niet meteen als sloddervos door de mand te vallen, terwijl ik dat helemaal niet ben.
Die huisbezoeken trokken niet heel veel mensen. Van de buren die ik bezocht kende ik er niet een. Opmerkelijk was wel dat ze bijna allemaal klaagden over geluidsoverlast van hun buren. Maar een aantal van hen was, beducht voor het moment dat ze geen trappen meer konden lopen, vast verhuisd naar twee- of een hoog. Irrationeler gedrag heb ik zelden gezien; traplopen moet je nog steeds en je hebt de vrijheid van de bovenste verdieping verruild voor de sandwich tussen twee woonlagen, die niet allemaal geisoleerd zijn.

Op de borrel bij mijn buurvrouw Marga trof ik aanzienlijk meer bezoekers, allemaal leeftijdgenoten en veel alleenstaande vrouwen; binnenkort dus allemaal hulpbehoevend. Ze woonden links en rechts naast mij, soms iets verder weg, maar geen van hen had ik ooit eerder gezien. Frappant, terwijl ik nu ik niet meer werk toch vaak op straat ben. Nu doen de meeste van mijn buren boodschappen in de Beethovenstraat en ik in de Pijp. Dat schept afstand. Er moet echter meer aan de hand zijn. Door die gezellige bijeenkomst ga ik nu groetend over straat, want ik heb er wel tien nieuwe kennissen bij gekregen.

Maar hoe moet het nu verder met deze aanzet tot nabuurschap? Daar gaat mijn buurman uit het benedenhuis voor zorgen. Hij is namelijk dol op het maken van matrixen op de computer, ook als dat sneller met de hand gaat, en daarmee gaat hij 'vraag en aanbod' in kaart brengen: wie heeft behoefte aan wat voor hulp en wie heeft wat te bieden. Zo kunnen we te weten komen wie we kunnen bellen als onze computer faalt of als we te ziek zijn om zelf onze hond uit te laten. Een mooi initiatief. Ik ben benieuwd of het tot iets zal leiden.

**********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven


© 2013 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Bij ons in de straat" -
Beschouwingen > Bij ons in de straat
Nabuurschap Katharina Kouwenhoven
1105BS NabuurschapIk weet niet wat 'nabuurschap' precies betekent, maar de bewoners van woningbouwvereniging de Samenwerking op de Hobbemakade doen eraan. Althans, daartoe is een aanzet gegeven door twee van mijn buren. Daarvoor werden wij uitgenodigd op zaterdag 30 november bij een aantal buren langs te gaan, die hun woning hiervoor hadden opengesteld en aansluitend te komen borrelen bij mijn buurvrouw van één hoog, tegen een geringe vergoeding.

Omdat ik graag huizen van anderen bekijk om te zien hoe die zijn ingericht ben ik die zaterdag bij een aantal buren langs geweest. Het was fascinerend om te zien hoe huizen, die in principe hetzelfde zijn, zo van elkaar kunnen verschillen. Dat is onder andere het gevolg van het tijdstip waarop ze zijn gerenoveerd (nadat een bewoner het pand verlaat en voordat de nieuwe huurder er zijn intrek inneemt) en van wat de bewoners zelf - al of niet met toestemming - nog aan ingrepen hebben gepleegd (plaatsen van glas-in-lood ramen). Maar de huizen verschilden ook, omdat ze anders gebouwd waren. Ik zag twee hoekhuizen, toch altijd al interessant, die volstrekt verschillend in elkaar zaten.

Wat me verder opviel was dat iedereen die zijn huis had opengesteld voor bezoek dat huis zo keurig had opgeruimd. Was dat voor deze gelegenheid of hadden deze mensen een gave die ik mis? Of hadden ze geen spulletjes die door gebrek aan kastruimte een beetje zwerven? Ik durfde het niet te vragen om zelf niet meteen als sloddervos door de mand te vallen, terwijl ik dat helemaal niet ben.
Die huisbezoeken trokken niet heel veel mensen. Van de buren die ik bezocht kende ik er niet een. Opmerkelijk was wel dat ze bijna allemaal klaagden over geluidsoverlast van hun buren. Maar een aantal van hen was, beducht voor het moment dat ze geen trappen meer konden lopen, vast verhuisd naar twee- of een hoog. Irrationeler gedrag heb ik zelden gezien; traplopen moet je nog steeds en je hebt de vrijheid van de bovenste verdieping verruild voor de sandwich tussen twee woonlagen, die niet allemaal geisoleerd zijn.

Op de borrel bij mijn buurvrouw Marga trof ik aanzienlijk meer bezoekers, allemaal leeftijdgenoten en veel alleenstaande vrouwen; binnenkort dus allemaal hulpbehoevend. Ze woonden links en rechts naast mij, soms iets verder weg, maar geen van hen had ik ooit eerder gezien. Frappant, terwijl ik nu ik niet meer werk toch vaak op straat ben. Nu doen de meeste van mijn buren boodschappen in de Beethovenstraat en ik in de Pijp. Dat schept afstand. Er moet echter meer aan de hand zijn. Door die gezellige bijeenkomst ga ik nu groetend over straat, want ik heb er wel tien nieuwe kennissen bij gekregen.

Maar hoe moet het nu verder met deze aanzet tot nabuurschap? Daar gaat mijn buurman uit het benedenhuis voor zorgen. Hij is namelijk dol op het maken van matrixen op de computer, ook als dat sneller met de hand gaat, en daarmee gaat hij 'vraag en aanbod' in kaart brengen: wie heeft behoefte aan wat voor hulp en wie heeft wat te bieden. Zo kunnen we te weten komen wie we kunnen bellen als onze computer faalt of als we te ziek zijn om zelf onze hond uit te laten. Een mooi initiatief. Ik ben benieuwd of het tot iets zal leiden.

**********************************
Het plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2013 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2