archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 2
Jaargang 11
31 oktober 2013
Beschouwingen > De verbazing delen printen terug
Kan dat ook: klimaatoptimist? De dienstdoende redacteuren

1102BS Spectator
FH
De mens schept een zeker genoegen in voorspellingen over de ondergang van de wereld. Natuurlijk: wij griezelen er om te beginnen van, maar de lotsverbondenheid die het resultaat kan zijn voelt ook wel prettig aan. En dat geldt nog sterker als zich een ‘beweging’ aandient die ‘weet’ hoe we de ondergang kunnen voorkomen, door samen heel erg ons best te doen.

Zelf ben ik sterk geneigd tot tegendraadsheid en daarom mag ik graag de scepticus uithangen. Neem het probleem van de opwarming van de aarde. Mijn eerste reactie op die kwestie was: ‘is het wel echt zo erg, en stel dat het inderdaad zo erg is, maakt het dan nog wat uit wat wij doen en laten?’ Nu dacht ik de laatste tijd dat het eerste deel van die vraag wel afdoende beantwoord was. Iedereen die er toe doet schijnt ervan overtuigd dat de aarde opwarmt en dat het onze schuld is. (Voor de ogenschijnlijke pauze in de laatste tien jaar schijnen plausibele verklaringen te zijn.)

Ik maakte mij al op om mij op de tweede verdedigingslinie terug te trekken. Zou het in plaats van het bestrijden van de opwarming niet beter zijn om erin te berusten en de volgende ijstijd af te wachten? Die komt er vast en zeker, volgens Salomon Kroonenberg, alleen misschien te laat voor de mens. Of is het wellicht veel voordeliger om de negatieve effecten (zoals een hogere waterstand) in te dammen? Alles beter dan de hele wereld vol zetten met windmolens die toch maar in een fractie van onze energiebehoefte kunnen voorzien.

Maar nu is er ineens dat artikel van Matt Ridley in de Spectator, toch niet de eerste de beste dacht ik, die beweert dat klimaatverandering, opwarming dus, goed is voor de wereld. Planten groeien beter door al die CO² en er is minder droogte in gebieden als de Sahel. Geweldig, maar wacht even: zo dreig ik in het kamp van optimisten terecht te komen. Dat is ook weer niet de bedoeling. Help mij!

DK: Hulp
Het is natuurlijk te gemakkelijk om je op basis van een goedkope opsomming van dingen die op korte termijn meevallen te laten afleiden van het onheil op de langere termijn. Ridley zegt duidelijk dat hij niet verder denkt dan 2080 en dat je tot dan Bangladesh tegen de zeewaterstijging kunt beschermen met de maatregelen die nu genomen worden door ‘the Dutch’. Ja ja, wij komen zelfs in zijn verhaal voor. Bovendien baseert hij zijn stellingen op vergelijkingen over een lange tijd, waar ook veel verbetering door de economische groei in zit verwerkt. Zijn conclusie dat kou een grotere vijand van de mensheid is dan warmte zal ongetwijfeld hout snijden en de paar procent opwarming die nu zijn geconstateerd zullen dus positief werken. Het opmerkelijkste feit in dit stuk van zijn verhaal vond ik dat 31% van het begroeide oppervlak van de aarde groener is geworden.

Maar rond 2080 komt er een omslag en de vraag is dus of je nu beleid moet voeren om de wereld voor je kleinkinderen leefbaar te houden. De algemene opvatting lijkt te zijn om dat wel te doen, maar Ridley toont aan dat wat nu gedaan wordt meer schade oplevert dan goed doet. Hij komt met sprekende voorbeelden: 200.000 mensen sterven per jaar aan ondervoeding omdat we graan omzetten in biobrandstof. 65 Mensen overlijden per dag omdat ze hun huis niet kunnen verwarmen, terwijl ‘The Government’ de elektriciteitsprijzen tot 2030 wil verdubbelen. Van elke 100 euro’s die worden uitgegeven om klimaatverandering te bestrijden zijn er drie euro’s die wat opbrengen.
Je vraagt je dus af waar die andere 97 euro’s aan besteed worden? Instellingen die adviseren, universiteiten die onderzoeken, windmolens en zonnepanelen die geld kosten in plaats van geld opbrengen, bedrijven die subsidies krijgen en er niets mee doen?

Het lijkt mij duidelijk dat je alleen rustig klimaatoptimist kunt worden als je ook kunt accepteren dat ‘de wereld’ er nog niet in geslaagd is om tot beleid te komen dat werkt. Want dat er wel iets moet gebeuren ontkent zelfs Ridley niet.

En ja, de vraag is of Matt Ridley een betrouwbare bron is. Wikipedia meldt onder meer over hem: Ridley was chairman of the UK bank Northern Rock from 2004 to 2007, during which period Northern Rock experienced the first run on a British bank in 150 years. Ridley chose to resign, and the bank had to be bailed out by the UK government leading to the nationalisation of Northern Rock.[7]
Hij wordt vaak verward met de bioloog Mark Ridley.
 
***********************************************************
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Frits Hoorweg en Dik Kruithof


© 2013 De dienstdoende redacteuren meer De dienstdoende redacteuren - meer "De verbazing" -
Beschouwingen > De verbazing
Kan dat ook: klimaatoptimist? De dienstdoende redacteuren
1102BS Spectator
FH
De mens schept een zeker genoegen in voorspellingen over de ondergang van de wereld. Natuurlijk: wij griezelen er om te beginnen van, maar de lotsverbondenheid die het resultaat kan zijn voelt ook wel prettig aan. En dat geldt nog sterker als zich een ‘beweging’ aandient die ‘weet’ hoe we de ondergang kunnen voorkomen, door samen heel erg ons best te doen.

Zelf ben ik sterk geneigd tot tegendraadsheid en daarom mag ik graag de scepticus uithangen. Neem het probleem van de opwarming van de aarde. Mijn eerste reactie op die kwestie was: ‘is het wel echt zo erg, en stel dat het inderdaad zo erg is, maakt het dan nog wat uit wat wij doen en laten?’ Nu dacht ik de laatste tijd dat het eerste deel van die vraag wel afdoende beantwoord was. Iedereen die er toe doet schijnt ervan overtuigd dat de aarde opwarmt en dat het onze schuld is. (Voor de ogenschijnlijke pauze in de laatste tien jaar schijnen plausibele verklaringen te zijn.)

Ik maakte mij al op om mij op de tweede verdedigingslinie terug te trekken. Zou het in plaats van het bestrijden van de opwarming niet beter zijn om erin te berusten en de volgende ijstijd af te wachten? Die komt er vast en zeker, volgens Salomon Kroonenberg, alleen misschien te laat voor de mens. Of is het wellicht veel voordeliger om de negatieve effecten (zoals een hogere waterstand) in te dammen? Alles beter dan de hele wereld vol zetten met windmolens die toch maar in een fractie van onze energiebehoefte kunnen voorzien.

Maar nu is er ineens dat artikel van Matt Ridley in de Spectator, toch niet de eerste de beste dacht ik, die beweert dat klimaatverandering, opwarming dus, goed is voor de wereld. Planten groeien beter door al die CO² en er is minder droogte in gebieden als de Sahel. Geweldig, maar wacht even: zo dreig ik in het kamp van optimisten terecht te komen. Dat is ook weer niet de bedoeling. Help mij!

DK: Hulp
Het is natuurlijk te gemakkelijk om je op basis van een goedkope opsomming van dingen die op korte termijn meevallen te laten afleiden van het onheil op de langere termijn. Ridley zegt duidelijk dat hij niet verder denkt dan 2080 en dat je tot dan Bangladesh tegen de zeewaterstijging kunt beschermen met de maatregelen die nu genomen worden door ‘the Dutch’. Ja ja, wij komen zelfs in zijn verhaal voor. Bovendien baseert hij zijn stellingen op vergelijkingen over een lange tijd, waar ook veel verbetering door de economische groei in zit verwerkt. Zijn conclusie dat kou een grotere vijand van de mensheid is dan warmte zal ongetwijfeld hout snijden en de paar procent opwarming die nu zijn geconstateerd zullen dus positief werken. Het opmerkelijkste feit in dit stuk van zijn verhaal vond ik dat 31% van het begroeide oppervlak van de aarde groener is geworden.

Maar rond 2080 komt er een omslag en de vraag is dus of je nu beleid moet voeren om de wereld voor je kleinkinderen leefbaar te houden. De algemene opvatting lijkt te zijn om dat wel te doen, maar Ridley toont aan dat wat nu gedaan wordt meer schade oplevert dan goed doet. Hij komt met sprekende voorbeelden: 200.000 mensen sterven per jaar aan ondervoeding omdat we graan omzetten in biobrandstof. 65 Mensen overlijden per dag omdat ze hun huis niet kunnen verwarmen, terwijl ‘The Government’ de elektriciteitsprijzen tot 2030 wil verdubbelen. Van elke 100 euro’s die worden uitgegeven om klimaatverandering te bestrijden zijn er drie euro’s die wat opbrengen.
Je vraagt je dus af waar die andere 97 euro’s aan besteed worden? Instellingen die adviseren, universiteiten die onderzoeken, windmolens en zonnepanelen die geld kosten in plaats van geld opbrengen, bedrijven die subsidies krijgen en er niets mee doen?

Het lijkt mij duidelijk dat je alleen rustig klimaatoptimist kunt worden als je ook kunt accepteren dat ‘de wereld’ er nog niet in geslaagd is om tot beleid te komen dat werkt. Want dat er wel iets moet gebeuren ontkent zelfs Ridley niet.

En ja, de vraag is of Matt Ridley een betrouwbare bron is. Wikipedia meldt onder meer over hem: Ridley was chairman of the UK bank Northern Rock from 2004 to 2007, during which period Northern Rock experienced the first run on a British bank in 150 years. Ridley chose to resign, and the bank had to be bailed out by the UK government leading to the nationalisation of Northern Rock.[7]
Hij wordt vaak verward met de bioloog Mark Ridley.
 
***********************************************************
De dienstdoende redacteuren waren deze keer Frits Hoorweg en Dik Kruithof
© 2013 De dienstdoende redacteuren
powered by CJ2