archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 10
11 april 2013
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Op reis in de automobiel Peter Schröder

1012BS 117.2
Autopech onderweg
Soms huurden wij een auto en gingen dan fijn de bossen in. Op zondag 16 februari 1930 waren het, op de foto v.l.n.r. Gérard met zijn vrouw Pauline, Charles met zijn vriendin Catherine, haar zus Lucie mijn verloofde Martine en ik (fotograaf, aanwezig met schaduw). Van de vader van Gérard hadden we zijn Panhard geleend. Het was mooi helder vriesweer en we zouden vanuit Nancy een tochtje maken naar de Ballon d’Alsace om daar een mooie voettocht te maken. Het was een beetje glad op de weg maar Gérard was een voorzichtige chauffeur en we schoten lekker op. De mannen praatten over hun werk en de vrouwen zongen liedjes. Wat valt er verder te vertellen? Het was daar bij die ballon zo koud, dat de vrouwen niks in een tocht zagen. We reden veel van die haarspeldbochtige wegen en daar werden de vrouwen weer duizelig van. We gingen op de terugweg en stopten bij het restaurant Le Chêne Vert in Epinal en gingen daar uitgebreid eten. Vanwege het reisdoel aten we Choucroute en Flammküchen met daarbij heerlijke Riesling. Vrolijk gingen we op weg naar huis maar ter hoogte van Charmes gebeurde er iets onverwachts. Een eigenaardige lucht werd steeds sterker in de auto en op een gegeven moment stond de auto vol rook. We koersten naar de berm (zie foto 2.) en stapten snel uit want nu sloegen er ook vlammen uit de motor. Omdat we geen brandblusser hadden en de bermsloot bevroren was konden we alleen maar toekijken hoe van de auto bar weinig overbleef. Gelukkig mankeerde ons gezelschap, behalve de schrik!, niets. Dat was dan ons verhaal over het tochtje op 16 februari 1930.

Een griezelige toekomst
Thuis zat ik nog wat na te piekeren over de auto1012BS 117.1 als vervoermiddel: was het misschien toch maar een gevaarlijke machine? Nog gevaarlijker door dat steeds drukkere autoverkeer? Je weet het niet, een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik pakte een prentenboek uit 1913 over ‘Vervoer in wezen en Tijd’ en bekeek een tekening getiteld: ‘Zo zullen onze achterneven in het jaar 2012 leven. Op de tekening zag je een Parijse mevrouw die haar boodschappen aan het inladen is. Waarin? In een handig vervoermiddel dat eigenlijk een vliegende auto was. Boven op het warenhuis had dit vliegtuig aangelegd en zo kon de mevrouw makkelijk instappen en kon haar personeel de boodschappen inladen. Geen last van het drukke Parijse wegverkeer! Het vliegtuig werd bestuurd door haar chauffeur. Handig, maar dat ding moet natuurlijk ook niet in brand raken en dan naar beneden vallen! Jeetje
Op een andere plaatje had de tekenaar geen vliegende auto afgebeeld, maar ‘De super-pakketboten van de lucht’. Nou moe, hier vertelden ze dat over 10 jaar vliegtuigen zouden vliegen waarin honderden passagiers konden reizen, net zoveel als in oceaanstomers. Ze zeiden dat dat allemaal prachtig zou zijn: veilig, vlug voordelig, maar mij deed het denken aan vreselijk veetransport. En zou het verkeer er veiliger op worden? Op de tekening zie je twee van die reuzentoestellen en een kleinere vliegen, maar als de piloten niet goed opletten zullen ze in de lucht botsen! Trouwens: de grootste maakt nu al de indruk bezig te zijn ter aarde te storten. Hoei! Niks voor mij.
Nu weet ik verder niks meer te schrijven.
 
*****************************************
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder


© 2013 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Op reis in de automobiel Peter Schröder
1012BS 117.2
Autopech onderweg
Soms huurden wij een auto en gingen dan fijn de bossen in. Op zondag 16 februari 1930 waren het, op de foto v.l.n.r. Gérard met zijn vrouw Pauline, Charles met zijn vriendin Catherine, haar zus Lucie mijn verloofde Martine en ik (fotograaf, aanwezig met schaduw). Van de vader van Gérard hadden we zijn Panhard geleend. Het was mooi helder vriesweer en we zouden vanuit Nancy een tochtje maken naar de Ballon d’Alsace om daar een mooie voettocht te maken. Het was een beetje glad op de weg maar Gérard was een voorzichtige chauffeur en we schoten lekker op. De mannen praatten over hun werk en de vrouwen zongen liedjes. Wat valt er verder te vertellen? Het was daar bij die ballon zo koud, dat de vrouwen niks in een tocht zagen. We reden veel van die haarspeldbochtige wegen en daar werden de vrouwen weer duizelig van. We gingen op de terugweg en stopten bij het restaurant Le Chêne Vert in Epinal en gingen daar uitgebreid eten. Vanwege het reisdoel aten we Choucroute en Flammküchen met daarbij heerlijke Riesling. Vrolijk gingen we op weg naar huis maar ter hoogte van Charmes gebeurde er iets onverwachts. Een eigenaardige lucht werd steeds sterker in de auto en op een gegeven moment stond de auto vol rook. We koersten naar de berm (zie foto 2.) en stapten snel uit want nu sloegen er ook vlammen uit de motor. Omdat we geen brandblusser hadden en de bermsloot bevroren was konden we alleen maar toekijken hoe van de auto bar weinig overbleef. Gelukkig mankeerde ons gezelschap, behalve de schrik!, niets. Dat was dan ons verhaal over het tochtje op 16 februari 1930.

Een griezelige toekomst
Thuis zat ik nog wat na te piekeren over de auto1012BS 117.1 als vervoermiddel: was het misschien toch maar een gevaarlijke machine? Nog gevaarlijker door dat steeds drukkere autoverkeer? Je weet het niet, een ongeluk zit in een klein hoekje. Ik pakte een prentenboek uit 1913 over ‘Vervoer in wezen en Tijd’ en bekeek een tekening getiteld: ‘Zo zullen onze achterneven in het jaar 2012 leven. Op de tekening zag je een Parijse mevrouw die haar boodschappen aan het inladen is. Waarin? In een handig vervoermiddel dat eigenlijk een vliegende auto was. Boven op het warenhuis had dit vliegtuig aangelegd en zo kon de mevrouw makkelijk instappen en kon haar personeel de boodschappen inladen. Geen last van het drukke Parijse wegverkeer! Het vliegtuig werd bestuurd door haar chauffeur. Handig, maar dat ding moet natuurlijk ook niet in brand raken en dan naar beneden vallen! Jeetje
Op een andere plaatje had de tekenaar geen vliegende auto afgebeeld, maar ‘De super-pakketboten van de lucht’. Nou moe, hier vertelden ze dat over 10 jaar vliegtuigen zouden vliegen waarin honderden passagiers konden reizen, net zoveel als in oceaanstomers. Ze zeiden dat dat allemaal prachtig zou zijn: veilig, vlug voordelig, maar mij deed het denken aan vreselijk veetransport. En zou het verkeer er veiliger op worden? Op de tekening zie je twee van die reuzentoestellen en een kleinere vliegen, maar als de piloten niet goed opletten zullen ze in de lucht botsen! Trouwens: de grootste maakt nu al de indruk bezig te zijn ter aarde te storten. Hoei! Niks voor mij.
Nu weet ik verder niks meer te schrijven.
 
*****************************************
De plaatjes komen uit de collectie van Peter Schröder
© 2013 Peter Schröder
powered by CJ2