archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 9
Jaargang 10
28 februari 2013
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
'Fatigué et mal au cul.' Kevin Ayers is dood. Willem Minderhout

1009VG Ayers
Sommige muzikanten leer je als puber kennen en gaan een leven lang mee. Kevin Ayers was voor mij zo’n muzikant. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar zijn laatste CD: The Unfairground. Die CD kwam in 2007 uit na vijftien jaar radiostilte. Stuk voor stuk perfecte popsongs. In dat zelfde jaar trad Ayers ook weer eens op, op een aan Syd Barrett, de legendarische oprichter van Pink Floyd, gewijd concert. Ik weet nog dat ik, toen ik van dat optreden hoorde, dacht dat ik mogelijk weer eens naar een optreden zou kunnen gaan. Helaas zal ik dat voorrecht nooit meer kunnen smaken: Kevin is dood.

Kevin Ayers werd woensdag 20 februari dood gevonden in zijn huis in het gehucht Montolieu nabij Carcassonne. Hij bleek daar al een paar dagen gelegen te hebben.

Net als Syd Barrett was Ayers ook ‘een legendarische oprichter’ en wordt hij nog steeds in een adem genoemd met Soft Machine. Net als Barrett, die alleen op de eerste LP van Pink Floyd – Pipers at the Gates of Dawn – meespeelde, is Ayers alleen te beluisteren op de eerste LP van Soft Machine. Iedereen die die plaat ooit heeft gehoord heeft vast de Ayers-songs Lullabye Letter en Why are we sleeping in zijn geheugen gegrift.

Anders dan Barrett, die volkomen doorgetript werd afgevoerd, verliet Ayers de band omdat het hem allemaal wat te veel werd. Niet lang daarna startte hij een solo carrière en maakte hij een reeks prachtige LP’s waarvan ik nooit begrepen heb waarom die hem nooit een supersterstatus hebben gebracht. The Guardian noemt hem ‘one of the great almost-stars of British rock’. Net niet dus.

The Guardian wijt het gebrek aan succes aan Kevins gemakzuchtige levensstijl - die niet geheel ‘drugsvrij‘ was – en zijn onwil om zich aan de wetten van de muziekindustrie aan te passen. ‘I think you have to have a bit missing upstairs,’ zei hij ooit, ‘or just be hungry for fame and money, to play the industry game. I'm not very good at it.’

Aan zijn muziek lag het volgens mij niet. Met iedere plaat verwijderde hij zich verder van het ‘experimentele’ geluid van de Soft Machine. Kevin grossierde in goed in het gehoor liggende popsongs die je prima kunt meezingen. Mijn all time favourite is ‘May I’ (of liever nog: de Franstalige versie ‘Puis Je’).

Ik heb hem twee keer zien optreden aan het begin van de jaren tachtig. Eén keer in de Doelen in Rotterdam en een keer in het Openluchttheater in het Zuiderpark in Den Haag. Vooral dat Haagse concert zal ik niet snel vergeten, of liever wat er daarna gebeurde. We besloten na afloop namelijk naar een kroeg te gaan met een niet al te duidelijke reputatie en met nog onduidelijker openingstijden: The Jolly Joker in de Piet Heinstraat. Na enige tijd zagen we daar tot onze stomme verbazing Kevin Ayers zelf binnenkomen. Hij had zich niet omgekleed en had het narrenpak – toepasselijk in een kroeg met die naam – waarin hij had opgetreden nog aan. Erg jolly was hij echter niet, eerder straallazarus. Wij keken hem van een afstandje eerbiedig aan, maar we hadden niet de moed om hem aan te spreken, zo hij aanspreekbaar was geweest. Zijn aanwezigheid had echter wel voordelen voor onze drankvoorziening. Kevin dronk die avond Southern Comfort. Zodra hij een slokje genomen had kapseisde hij echter en kwam hij aan het andere eind van de bar weer enigszins in evenwicht. Daar bestelde hij dan weer een nieuwe Southern Comfort. Wij volgden zijn spoor en dronken netjes zijn achtergelaten glazen leeg.

Zijn laatste jaren in het gehucht waar hij gevonden werd blijken echter niet ongelukkig te zijn geweest. Hij speelde regelmatig in het lokale café en had daar zelfs een gitaar afgegeven met een briefje erop: ‘Celui qui veut jouer joue’. Zou hij er ook ‘Puis Je’ gezongen hebben?

J'étais perdu dans la rue
fatigué et mal au cul
J'ai vu un petit cafe
avec une fille dedans
et je lui disais

'Puis-je m'asseoir aupres de toi
pour te regarder?
J'aimerais la compagnie de ton soleil.

Je ne veux pas plus que ça
Non, ça n'est pas une grande histoire
Encore un beau sourire
et apres ça je peux partir

'Puis-je m'asseoir aupres de toi
pour te regarder?
J'aimerais bien la compagnie de ton soleil.

Naast zijn bed werd een briefje gevonden met de woorden ‘You can't shine if you don't burn.’ Het was blijkbaar geen afscheidsbrief, maar een krabbeltje voor een nieuw lied.

Kevin heeft geschenen en nu is hij opgebrand. Zijn muziek blijft. Il peut partir.

Bronnen:

  1. AFP, Libération 20 février 2013, Kevin Ayers, leader de Soft Machine, est décédé, http://next.liberation.fr/musique/2013/02/20/kevin-ayers-leader-de-soft-machine-est-decede_883280
  2. Sean O'Hagan, The Guardian Wednesday 20 February 2013, Kevin Ayers Obituary, http://www.guardian.co.uk/music/2013/feb/20/kevin-ayers
  3. Caspar Llewellyn Smith, The Guardian, Wednesday 20 February 2013, Kevin Ayers dies aged 68 http://www.guardian.co.uk/music/2013/feb/20/kevin-ayers-dies-aged-68
  4. Kevin Ayers, May I/Puis Je? http://www.myspace.com/video/trevor/kevin-ayers-may-i-puis-je/3471217
 
*********************************
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl


© 2013 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
'Fatigué et mal au cul.' Kevin Ayers is dood. Willem Minderhout
1009VG Ayers
Sommige muzikanten leer je als puber kennen en gaan een leven lang mee. Kevin Ayers was voor mij zo’n muzikant. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar zijn laatste CD: The Unfairground. Die CD kwam in 2007 uit na vijftien jaar radiostilte. Stuk voor stuk perfecte popsongs. In dat zelfde jaar trad Ayers ook weer eens op, op een aan Syd Barrett, de legendarische oprichter van Pink Floyd, gewijd concert. Ik weet nog dat ik, toen ik van dat optreden hoorde, dacht dat ik mogelijk weer eens naar een optreden zou kunnen gaan. Helaas zal ik dat voorrecht nooit meer kunnen smaken: Kevin is dood.

Kevin Ayers werd woensdag 20 februari dood gevonden in zijn huis in het gehucht Montolieu nabij Carcassonne. Hij bleek daar al een paar dagen gelegen te hebben.

Net als Syd Barrett was Ayers ook ‘een legendarische oprichter’ en wordt hij nog steeds in een adem genoemd met Soft Machine. Net als Barrett, die alleen op de eerste LP van Pink Floyd – Pipers at the Gates of Dawn – meespeelde, is Ayers alleen te beluisteren op de eerste LP van Soft Machine. Iedereen die die plaat ooit heeft gehoord heeft vast de Ayers-songs Lullabye Letter en Why are we sleeping in zijn geheugen gegrift.

Anders dan Barrett, die volkomen doorgetript werd afgevoerd, verliet Ayers de band omdat het hem allemaal wat te veel werd. Niet lang daarna startte hij een solo carrière en maakte hij een reeks prachtige LP’s waarvan ik nooit begrepen heb waarom die hem nooit een supersterstatus hebben gebracht. The Guardian noemt hem ‘one of the great almost-stars of British rock’. Net niet dus.

The Guardian wijt het gebrek aan succes aan Kevins gemakzuchtige levensstijl - die niet geheel ‘drugsvrij‘ was – en zijn onwil om zich aan de wetten van de muziekindustrie aan te passen. ‘I think you have to have a bit missing upstairs,’ zei hij ooit, ‘or just be hungry for fame and money, to play the industry game. I'm not very good at it.’

Aan zijn muziek lag het volgens mij niet. Met iedere plaat verwijderde hij zich verder van het ‘experimentele’ geluid van de Soft Machine. Kevin grossierde in goed in het gehoor liggende popsongs die je prima kunt meezingen. Mijn all time favourite is ‘May I’ (of liever nog: de Franstalige versie ‘Puis Je’).

Ik heb hem twee keer zien optreden aan het begin van de jaren tachtig. Eén keer in de Doelen in Rotterdam en een keer in het Openluchttheater in het Zuiderpark in Den Haag. Vooral dat Haagse concert zal ik niet snel vergeten, of liever wat er daarna gebeurde. We besloten na afloop namelijk naar een kroeg te gaan met een niet al te duidelijke reputatie en met nog onduidelijker openingstijden: The Jolly Joker in de Piet Heinstraat. Na enige tijd zagen we daar tot onze stomme verbazing Kevin Ayers zelf binnenkomen. Hij had zich niet omgekleed en had het narrenpak – toepasselijk in een kroeg met die naam – waarin hij had opgetreden nog aan. Erg jolly was hij echter niet, eerder straallazarus. Wij keken hem van een afstandje eerbiedig aan, maar we hadden niet de moed om hem aan te spreken, zo hij aanspreekbaar was geweest. Zijn aanwezigheid had echter wel voordelen voor onze drankvoorziening. Kevin dronk die avond Southern Comfort. Zodra hij een slokje genomen had kapseisde hij echter en kwam hij aan het andere eind van de bar weer enigszins in evenwicht. Daar bestelde hij dan weer een nieuwe Southern Comfort. Wij volgden zijn spoor en dronken netjes zijn achtergelaten glazen leeg.

Zijn laatste jaren in het gehucht waar hij gevonden werd blijken echter niet ongelukkig te zijn geweest. Hij speelde regelmatig in het lokale café en had daar zelfs een gitaar afgegeven met een briefje erop: ‘Celui qui veut jouer joue’. Zou hij er ook ‘Puis Je’ gezongen hebben?

J'étais perdu dans la rue
fatigué et mal au cul
J'ai vu un petit cafe
avec une fille dedans
et je lui disais

'Puis-je m'asseoir aupres de toi
pour te regarder?
J'aimerais la compagnie de ton soleil.

Je ne veux pas plus que ça
Non, ça n'est pas une grande histoire
Encore un beau sourire
et apres ça je peux partir

'Puis-je m'asseoir aupres de toi
pour te regarder?
J'aimerais bien la compagnie de ton soleil.

Naast zijn bed werd een briefje gevonden met de woorden ‘You can't shine if you don't burn.’ Het was blijkbaar geen afscheidsbrief, maar een krabbeltje voor een nieuw lied.

Kevin heeft geschenen en nu is hij opgebrand. Zijn muziek blijft. Il peut partir.

Bronnen:

  1. AFP, Libération 20 février 2013, Kevin Ayers, leader de Soft Machine, est décédé, http://next.liberation.fr/musique/2013/02/20/kevin-ayers-leader-de-soft-machine-est-decede_883280
  2. Sean O'Hagan, The Guardian Wednesday 20 February 2013, Kevin Ayers Obituary, http://www.guardian.co.uk/music/2013/feb/20/kevin-ayers
  3. Caspar Llewellyn Smith, The Guardian, Wednesday 20 February 2013, Kevin Ayers dies aged 68 http://www.guardian.co.uk/music/2013/feb/20/kevin-ayers-dies-aged-68
  4. Kevin Ayers, May I/Puis Je? http://www.myspace.com/video/trevor/kevin-ayers-may-i-puis-je/3471217
 
*********************************
De tekening is van Renée van den Kerkhof
Illustratrice in opleiding: http://www.neetje.nl
© 2013 Willem Minderhout
powered by CJ2