archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 2 Jaargang 10 1 november 2012 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Beschouwingen > Het leven zelf | ||||
Wachtend op een mailtje | Bas Geeraets | |||
22 oktober 2012 10:49 – 11:07
Vandaag is er een aantal e-mails waar ik op wacht. Naast mij staat een wasmand met schone was, een kop koffie, en een leeg glas wijn. Het glas is niet zojuist door mij leeggedronken, maar staat hier van gisterenavond af aan. Het glas is simpelweg niet neergezet op de plek waar wij doorgaans onze wijn drinken en onze glazen laten staan. We aten rijst. Ik houd niet zo van rijst, het is mij vaak te droog, als de gekookte aardappels of de puree die je er van kan maken. Gisteren was de rijst echter heerlijk. Zo at ik het niet eerder.
Dit alles neemt niet weg dat ik met onverdeelde aandacht mijn e-mail inbox in de gaten houd. Ik mag dan enerzijds verwondering hebben over het feit dat hier een glas wijn staat en mijn gedachten over de heerlijke maaltijd van gisteren laten glijden, ik wacht gewoon op een e-mail. Een belangrijke voor mij. Ik zal er niet over uitweiden hoor, het gaat mij om het wachten en de gedachten tijdens het wachten. Ze zijn er. Ze schieten sneller door mijn hoofd dan dat ik ze noteren kan, dus u krijgt slechts flarden. Inmiddels denk ik aan een vriend uit Spanje die mij hielp met zoeken naar de kipfilet –die ik toch echt in de koelkast had zien liggen die ochtend. Vanaf die gedachte gaat mijn hoofd naar het gat in de heg. Ik had er in willen kruipen. Een huis willen maken omdat het me daar even veilig leek. Terug naar de jeugd, waar wij ons voor ouders verstopten. De bosjes waren altijd spannender dan een grasveld met een schommel. Er was een andere wereld.
Ondertussen druk ik op F5.
In de bosjes, zo bedacht ik me, zou een kipfilet liggen. Eén van iemand die iets te verbergen had, weggemoffeld in het struikgewas. Er was een schimmel op gaan rusten als ware de kipfilet een heerlijk warm bedje, maar duidelijk kon je zien dat het zachtrose vlees onaangetast was.
Toch nog maar een keer F5.
Er was geen beest die er zijn tanden in had gezet. De kip.
F5.
De poes op de bank, niet ver van mij vandaan likt zijn vacht, hij had ook niet van de kip gesnoept. Inmiddels begin ik me af te vragen wat er met die kip aan de hand was. Een kip die niet bestaat, als de mail die er nog niet is.
Vanmiddag ga ik lezen.
Ik zal me wegrukken van de laptop en lezen, ik beeld me dingen in die er niet zijn.
Alvorens ik dat doe.
F5 en losse gedachten.
************************
Het plaatje is van Henk Klaren |
||||
© 2012 Bas Geeraets | ||||
powered by CJ2 |