archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 9
13 september 2012
Bezigheden > Mode delen printen terug
Verworvenheden van de vorige eeuw Katharina Kouwenhoven

0919BZ Sneaker
De vorige eeuw heeft een aantal vreemde kledingstukken en schoenen het licht doen zien. Wat bijvoorbeeld te denken van de bikini, in 1946 simultaan ontworpen door twee Franse modeontwerpers. De ontwerper Heim noemde hem oorspronkelijk 'atome', maar die naam werd al snel veranderd in 'bikini', de naam van het eiland waar de VS atoomproeven deden. De bikini is natuurlijk wereldberoemd geworden door Brigitte Bardot met haar uitpuilende bovenstukje.

Voor het dragen van een bikini moet je het figuur hebben, anders blubberen er aan alle kanten vetrollen overheen. Zeker toen de bikini alsmaar kleiner werd en de achterkant van het broekje nog slechts bestond uit een touwtje. Daarmee maakte hij zichzelf eigenlijk overbodig en kwam het naakt of halfnaakt zonnen in zwang. Zo werd je ook nog eens streeploos bruin. De hoogtijdagen van topless strandbezoek schijnen over te zijn, maar op het naaktstrand zie je niet veel veranderingen. Je houdt ervan of je houdt er niet van.

Een ander meewarig kledingstuk uit de vorige eeuw is zonder enige twijfel de legging, een afgeleide van vaders lange onderbroek. Deze panty zonder voeten was in de jaren tachtig razend populair en dat schijnen we te danken te hebben aan de Frans-Tunesische ontwerper Azedine Alaïa, die naar mijn menig sowieso vreselijke kleding ontwerpt (ordinair!). De legging sloeg aan, onder jurken en jasjes met brede schouders en boven schoenen met flinke hakken. Dat modebeeld beviel mij wel, maar van een revival of the eighties is nog geen sprake, behalve dat de legging weer is verschenen, strak om de kont van dik en dun. Jakkes.

De panty zelf is trouwens ook een vinding uit de vorige eeuw, die van het ballet een sprong maakte naar het gewone publiek. De vrouwelijke helft in ieder geval, die ermee verlost werd van de kous met jarretellegordel, en van de blaasontstekingen die daar in de winter het gevolg van waren. Misschien heeft de panty wel meer bijgedragen tot de bevrijding van de vrouw dan de anticonceptiepil. Zelf was ik er zeer mee ingenomen en nog steeds, want je hebt ze in alle mogelijke kleuren en dessins, van allerlei materiaal en van flinterdun tot onhandelbaar dik. En ze zitten als gegoten, want ze stretchen alle kanten op.

Wat schoenen betreft heeft de vorige eeuw de naaldhak voortgebracht, die dateert uit 1958 en van Italiaanse herkomst is. Daarvoor droegen vrouwen natuurlijk ook al hoge hakken, maar met een wat steviger basis. De naaldhak, meestal ook nog uitgerust met punttenen, is een absolute enkelbreker, knelt je voeten af en zorgt voor onherstelbaar doorgezakte voeten. Boven een naaldhak komt je kuit echter zo mooi uit dat, als hij weer in het modebeeld verschijnt zoals momenteel, vrouwen weer strompelend overstag gaan.
De eerste naaldhak verscheen toen ik 13 was. Toen liep ik nog op kinderschoenen. Eenmaal 15 liep ik ook te strompelen en dat ben ik zeker 20 jaar blijven doen. Nog steeds heb ik enige paren in mijn bezit; erop lopen kan ik helaas niet meer, maar weggooien kan ik niet over mijn hart krijgen.

Ook de plastic of rubber teenslipper maakte zijn entree in de jaren vijftig, eerst spaarzaam en alleen in sportwinkels, waar ik ze kocht voor een habbekrats. En ik was blij met ze, omdat ze goed pasten in mijn karig kledingbudget. Inmiddels loopt de hele Derde Wereld op deze teenslippers, die makkelijk van autobanden gemaakt kunnen worden, om dezelfde budgettaire reden. Van Egypte is me dan ook het meest bijgebleven het sleepklap geluid van die duizenden teenslippers op het plaveisel.
Het zijn natuurlijk monsterlijke dingen die zorgen voor ontstekingen tussen je tenen en een vermoeide gang. Toch zie je steeds meer teenslippers, van deugdelijker materiaal, die gepromoot worden als 'gezond' schoeisel. Laat me niet lachen!

Nog een misantropische uitvinding uit de vorige eeuw: de sportschoen. Niet te dragen als sportschoen, maar als schoen voor normaal dagelijks gebruik. Dat begon met gympies, die je aan moest schaffen voor de gymles, maar die al snel ook daarbuiten werden gedragen en zorgden voor onwelriekende zweetvoeten. Daarna kwam de sneaker, die met een merknaam erop al gauw een paar honderd euro deed. Met schuimzolen, luchtkussentjes en lampjes en in de verschrikkelijkste kleuren. Als er maar het 'juiste' logo opstaat. Zelf heb ik ooit sneakers aangeschaft voor het hardlopen, een rib uit mijn lijf. Ze voldeden prima. Nu ik niet meer hardloop, doen ze het nog uitstekend als wandelschoenen, voor niet al te lange afstanden. En ik heb ze inmiddels ook wel eens aan als ik boodschappen ga doen. Gruwelijk lelijk vind ik ze echter nog steeds.

Wat zou deze eeuw ons weer aan verfoeilijke dingen gaan brengen?
 
************************
De tekening is van de schrijfster


© 2012 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Mode" -
Bezigheden > Mode
Verworvenheden van de vorige eeuw Katharina Kouwenhoven
0919BZ Sneaker
De vorige eeuw heeft een aantal vreemde kledingstukken en schoenen het licht doen zien. Wat bijvoorbeeld te denken van de bikini, in 1946 simultaan ontworpen door twee Franse modeontwerpers. De ontwerper Heim noemde hem oorspronkelijk 'atome', maar die naam werd al snel veranderd in 'bikini', de naam van het eiland waar de VS atoomproeven deden. De bikini is natuurlijk wereldberoemd geworden door Brigitte Bardot met haar uitpuilende bovenstukje.

Voor het dragen van een bikini moet je het figuur hebben, anders blubberen er aan alle kanten vetrollen overheen. Zeker toen de bikini alsmaar kleiner werd en de achterkant van het broekje nog slechts bestond uit een touwtje. Daarmee maakte hij zichzelf eigenlijk overbodig en kwam het naakt of halfnaakt zonnen in zwang. Zo werd je ook nog eens streeploos bruin. De hoogtijdagen van topless strandbezoek schijnen over te zijn, maar op het naaktstrand zie je niet veel veranderingen. Je houdt ervan of je houdt er niet van.

Een ander meewarig kledingstuk uit de vorige eeuw is zonder enige twijfel de legging, een afgeleide van vaders lange onderbroek. Deze panty zonder voeten was in de jaren tachtig razend populair en dat schijnen we te danken te hebben aan de Frans-Tunesische ontwerper Azedine Alaïa, die naar mijn menig sowieso vreselijke kleding ontwerpt (ordinair!). De legging sloeg aan, onder jurken en jasjes met brede schouders en boven schoenen met flinke hakken. Dat modebeeld beviel mij wel, maar van een revival of the eighties is nog geen sprake, behalve dat de legging weer is verschenen, strak om de kont van dik en dun. Jakkes.

De panty zelf is trouwens ook een vinding uit de vorige eeuw, die van het ballet een sprong maakte naar het gewone publiek. De vrouwelijke helft in ieder geval, die ermee verlost werd van de kous met jarretellegordel, en van de blaasontstekingen die daar in de winter het gevolg van waren. Misschien heeft de panty wel meer bijgedragen tot de bevrijding van de vrouw dan de anticonceptiepil. Zelf was ik er zeer mee ingenomen en nog steeds, want je hebt ze in alle mogelijke kleuren en dessins, van allerlei materiaal en van flinterdun tot onhandelbaar dik. En ze zitten als gegoten, want ze stretchen alle kanten op.

Wat schoenen betreft heeft de vorige eeuw de naaldhak voortgebracht, die dateert uit 1958 en van Italiaanse herkomst is. Daarvoor droegen vrouwen natuurlijk ook al hoge hakken, maar met een wat steviger basis. De naaldhak, meestal ook nog uitgerust met punttenen, is een absolute enkelbreker, knelt je voeten af en zorgt voor onherstelbaar doorgezakte voeten. Boven een naaldhak komt je kuit echter zo mooi uit dat, als hij weer in het modebeeld verschijnt zoals momenteel, vrouwen weer strompelend overstag gaan.
De eerste naaldhak verscheen toen ik 13 was. Toen liep ik nog op kinderschoenen. Eenmaal 15 liep ik ook te strompelen en dat ben ik zeker 20 jaar blijven doen. Nog steeds heb ik enige paren in mijn bezit; erop lopen kan ik helaas niet meer, maar weggooien kan ik niet over mijn hart krijgen.

Ook de plastic of rubber teenslipper maakte zijn entree in de jaren vijftig, eerst spaarzaam en alleen in sportwinkels, waar ik ze kocht voor een habbekrats. En ik was blij met ze, omdat ze goed pasten in mijn karig kledingbudget. Inmiddels loopt de hele Derde Wereld op deze teenslippers, die makkelijk van autobanden gemaakt kunnen worden, om dezelfde budgettaire reden. Van Egypte is me dan ook het meest bijgebleven het sleepklap geluid van die duizenden teenslippers op het plaveisel.
Het zijn natuurlijk monsterlijke dingen die zorgen voor ontstekingen tussen je tenen en een vermoeide gang. Toch zie je steeds meer teenslippers, van deugdelijker materiaal, die gepromoot worden als 'gezond' schoeisel. Laat me niet lachen!

Nog een misantropische uitvinding uit de vorige eeuw: de sportschoen. Niet te dragen als sportschoen, maar als schoen voor normaal dagelijks gebruik. Dat begon met gympies, die je aan moest schaffen voor de gymles, maar die al snel ook daarbuiten werden gedragen en zorgden voor onwelriekende zweetvoeten. Daarna kwam de sneaker, die met een merknaam erop al gauw een paar honderd euro deed. Met schuimzolen, luchtkussentjes en lampjes en in de verschrikkelijkste kleuren. Als er maar het 'juiste' logo opstaat. Zelf heb ik ooit sneakers aangeschaft voor het hardlopen, een rib uit mijn lijf. Ze voldeden prima. Nu ik niet meer hardloop, doen ze het nog uitstekend als wandelschoenen, voor niet al te lange afstanden. En ik heb ze inmiddels ook wel eens aan als ik boodschappen ga doen. Gruwelijk lelijk vind ik ze echter nog steeds.

Wat zou deze eeuw ons weer aan verfoeilijke dingen gaan brengen?
 
************************
De tekening is van de schrijfster
© 2012 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2