archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 9
13 september 2012
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Lieve Willem (7) Marcel Duyvestijn

0919BS Marcel!
Haarlem, 5 september ’12

Klootzak! Mooi woord. Heeft alles in zich. Toen we naar een naam zochten die de Club van 100 moest dekken, heb ik ‘Klootzak’ geopperd. Wij zijn de zak. De kloten zijn de linkse en progressieve politiek. En het zaad daarin moet de wereld bevruchten met mooie ideeën.

Dank voor je klotebrief, Willem.

Ik wil in deze brief terug naar het begin. In den beginne… Want soms moet je cirkels sluiten. De eerste brieven gingen over geloof. Religie. Die kwamen er op neer dat we allebei niks begrijpen van religie. Dat we het allebei maar onzinnig vonden. Jij bent echter tolerant jegens de gelovige. En ik wat rechtlijniger. Vraag is nu: hoe denk jij over provocatie? Preciezer: denk jij dat provocatie nut heeft?

Eerste steen. De islam is achterlijk. Laat ik maar direct met de meest explosieve religie beginnen.

Laatst zat ik weer in een moskee te discussiëren over het vredige geloof. Je moet wat. Mijn grote liefde was namelijk op vakantie. Mijn gesprekspartner wist me te vertellen dat er binnen de islam veel dispuutpunten waren, maar over de hoofddoek was volledige consensus. Die moest. Punt. Dat stond in de Koran. Het woord van Allah. Blabla. Je kent het wel.

Hij sprak zijn geloofsgenoten er ook op aan. Nou kun je zeggen dat hij achterlijk is, maar in feite is HIJ – Allah, wiens woorden in de Koran zijn opgetekend- dan ook achterlijk. Of niet?

Is dat een provocatie? Misschien. Ik ben ook fan van Ayaan Hirsi Ali. Nog steeds. Al gedraagt ze zich als een diva en al gaat ze te ver in haar uitspraken. Wellicht ben ik naïef, maar ik denk toch dat die eloquente bommetjes nut hebben. Ik denk dat door vrouwenrechten op die manier aan te zwengelen mensen gaan nadenken. In die zin is Irshad Manji een mildere vorm van Ayaan.

Mijn gesprekspartner in de moskee vond echter ook Irshad Manji maar niets, omdat zij ‘homoseksualiteit in de islam aan de orde stelde’. Terwijl ik denk: dat is alleen maar goed. We zitten immers (volgens Paul Scheffer) in de fase van de confrontatie. Daarop volgt de acceptatie. Maar tot die tijd moeten we vragen stellen. Maar dan vraag jij: moet dat dan zo grof? Ja. Misschien wel.

In mijn versie van Richard Dawkins ‘God als misvatting’ heeft de schrijver in zijn voorwoord een aantal reacties van lezers meegenomen. Die beginnen vaak met ‘Ik ben atheïst, maar…’ vervolgens druipt de kritiek van elke regel. Hij mag niet provoceren. Laat ze met rust. Laat ze gaan.

Nou moet ik zeggen dat ik kriebel krijg van militante atheïsten als Richard Dawkins en Christopher Hitchens, maar dat doet er even niet toe. Ik krijg ook kriebel van Alain de Botton, die (als atheïst) wil leren van de monotheïstische religies, omdat er ook mooie kantjes aan zitten.

Pfff.
Laat maar.

Het gaat er nu om dat als ik lees over een imam die een Koran verbrandt en vervolgens de snippers in een tas van een christelijk meisje stopt, denk: wat een achterlijkheid. Dat denk ik ook als er honderden Amerikanen demonstreren omdat ze denken: ‘God hates fags’. En. Ja. Kees van der Staaij is ook achterlijk, met z’n idiote standpunt over abortus. Ik mag dat gelukkig zeggen. Al hoeft het niet, zoals de vader van Theo van Gogh eens tegen zijn zoon zei.

Dat vind jij ook. Zoals je het ook achterlijk vindt dat dieren extra moeten lijden, omdat de gelovige nu eenmaal op een ouderwetse manier – met uitroeping van allerlei toverspreuken – moet slachten.

Edoch. Gelijk hebben en gelijk krijgen.
Pfff.

Ik wil er van af. Van die hele discussie. Ik word er ongelukkig van. Het is namelijk een achterhoedegevecht. Ja. Misschien heeft provocatie geen nut meer. Dat zou kunnen. Althans in Nederland. In de rest van de wereld moet nog volop geschreeuwd en omver gegooid worden.

Uiteindelijk zijn die discussies over religie een aflopende zaak. Het houdt een keer op. Een of ander instituut heeft een keer becijferd dat we over 200 jaar van alle religies af zijn. God! Ik kan niet wachten. Dan kan ik me eindelijk eens verdiepen in de financiële crisis.

Enfin, Willem, misschien moeten we het de volgende brief weer over de liefde hebben. Daar krijg ik veel meer energie van.

Je Marcel
 
************************
De tekening is van Henk Klaren


© 2012 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "Brief uit ..." -
Beschouwingen > Brief uit ...
Lieve Willem (7) Marcel Duyvestijn
0919BS Marcel!
Haarlem, 5 september ’12

Klootzak! Mooi woord. Heeft alles in zich. Toen we naar een naam zochten die de Club van 100 moest dekken, heb ik ‘Klootzak’ geopperd. Wij zijn de zak. De kloten zijn de linkse en progressieve politiek. En het zaad daarin moet de wereld bevruchten met mooie ideeën.

Dank voor je klotebrief, Willem.

Ik wil in deze brief terug naar het begin. In den beginne… Want soms moet je cirkels sluiten. De eerste brieven gingen over geloof. Religie. Die kwamen er op neer dat we allebei niks begrijpen van religie. Dat we het allebei maar onzinnig vonden. Jij bent echter tolerant jegens de gelovige. En ik wat rechtlijniger. Vraag is nu: hoe denk jij over provocatie? Preciezer: denk jij dat provocatie nut heeft?

Eerste steen. De islam is achterlijk. Laat ik maar direct met de meest explosieve religie beginnen.

Laatst zat ik weer in een moskee te discussiëren over het vredige geloof. Je moet wat. Mijn grote liefde was namelijk op vakantie. Mijn gesprekspartner wist me te vertellen dat er binnen de islam veel dispuutpunten waren, maar over de hoofddoek was volledige consensus. Die moest. Punt. Dat stond in de Koran. Het woord van Allah. Blabla. Je kent het wel.

Hij sprak zijn geloofsgenoten er ook op aan. Nou kun je zeggen dat hij achterlijk is, maar in feite is HIJ – Allah, wiens woorden in de Koran zijn opgetekend- dan ook achterlijk. Of niet?

Is dat een provocatie? Misschien. Ik ben ook fan van Ayaan Hirsi Ali. Nog steeds. Al gedraagt ze zich als een diva en al gaat ze te ver in haar uitspraken. Wellicht ben ik naïef, maar ik denk toch dat die eloquente bommetjes nut hebben. Ik denk dat door vrouwenrechten op die manier aan te zwengelen mensen gaan nadenken. In die zin is Irshad Manji een mildere vorm van Ayaan.

Mijn gesprekspartner in de moskee vond echter ook Irshad Manji maar niets, omdat zij ‘homoseksualiteit in de islam aan de orde stelde’. Terwijl ik denk: dat is alleen maar goed. We zitten immers (volgens Paul Scheffer) in de fase van de confrontatie. Daarop volgt de acceptatie. Maar tot die tijd moeten we vragen stellen. Maar dan vraag jij: moet dat dan zo grof? Ja. Misschien wel.

In mijn versie van Richard Dawkins ‘God als misvatting’ heeft de schrijver in zijn voorwoord een aantal reacties van lezers meegenomen. Die beginnen vaak met ‘Ik ben atheïst, maar…’ vervolgens druipt de kritiek van elke regel. Hij mag niet provoceren. Laat ze met rust. Laat ze gaan.

Nou moet ik zeggen dat ik kriebel krijg van militante atheïsten als Richard Dawkins en Christopher Hitchens, maar dat doet er even niet toe. Ik krijg ook kriebel van Alain de Botton, die (als atheïst) wil leren van de monotheïstische religies, omdat er ook mooie kantjes aan zitten.

Pfff.
Laat maar.

Het gaat er nu om dat als ik lees over een imam die een Koran verbrandt en vervolgens de snippers in een tas van een christelijk meisje stopt, denk: wat een achterlijkheid. Dat denk ik ook als er honderden Amerikanen demonstreren omdat ze denken: ‘God hates fags’. En. Ja. Kees van der Staaij is ook achterlijk, met z’n idiote standpunt over abortus. Ik mag dat gelukkig zeggen. Al hoeft het niet, zoals de vader van Theo van Gogh eens tegen zijn zoon zei.

Dat vind jij ook. Zoals je het ook achterlijk vindt dat dieren extra moeten lijden, omdat de gelovige nu eenmaal op een ouderwetse manier – met uitroeping van allerlei toverspreuken – moet slachten.

Edoch. Gelijk hebben en gelijk krijgen.
Pfff.

Ik wil er van af. Van die hele discussie. Ik word er ongelukkig van. Het is namelijk een achterhoedegevecht. Ja. Misschien heeft provocatie geen nut meer. Dat zou kunnen. Althans in Nederland. In de rest van de wereld moet nog volop geschreeuwd en omver gegooid worden.

Uiteindelijk zijn die discussies over religie een aflopende zaak. Het houdt een keer op. Een of ander instituut heeft een keer becijferd dat we over 200 jaar van alle religies af zijn. God! Ik kan niet wachten. Dan kan ik me eindelijk eens verdiepen in de financiële crisis.

Enfin, Willem, misschien moeten we het de volgende brief weer over de liefde hebben. Daar krijg ik veel meer energie van.

Je Marcel
 
************************
De tekening is van Henk Klaren
© 2012 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2