archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 1
9 oktober 2003
Beschouwingen > Een rustig mens delen printen terug
Beatrijs Ritsema weet meestal wel raad Theo Capel

0101 Beatrijs Ritsema ...Voordat het gesprek bij de aantrekkelijkheid van vrouwen aanlandt, hebben we eerst uitgebreid over de etiquette gesproken. Beatrijs Ritsema ontwikkelt zich langzaam maar zeker tot de hogepriesteres op dit terrein. Het gaat daarbij meer om hoe je je in het maatschappelijke verkeer moet gedragen en niet of nauwelijks over vragen als 'Hoe eet je spaghetti?' en 'Is het toegestaan om noten met een hamer te kraken als het eigenlijke apparaat hiervoor het begeven heeft?'

Schrijven en dan vooral een mening verkondigen, in tegenstelling tot verzinnen, sprak haar altijd al aan, zoals lezers van NRC Handelsblad weten, een krant waarin ze twintig jaar verstandig de moderne samenleving beschouwde. Dat laatste doet ze nu in het weekblad HP/De Tijd, maar daarnaast is ze raadgeefster in de rubriek 'Beste Beatrijs' in het dagblad Trouw en op haar eigen website www.beatrijs.com.

'De etiquette ziet de rustige mens als ideaal. Ze winden zich niet op en zijn bedachtzaam. Ze hebben minder last van explosieve gevoelens. Het is bijzonder vervelend als iemand de hele tijd maar over iets opvliegt. Een ingehouden mens is veel prettiger voor zijn omgeving. Je hebt natuurlijk niet altijd de etiquette nodig om mensen rustig te krijgen. Veel mensen zijn het qua temperament al. Je hebt in de psychologie de klassieke schaal die van introvert naar extravert loopt. Maar de etiquette kan wel helpen.
Kijk naar ouders en kinderen. Ouders zijn een groot deel van de kindertijd en jeugd bezig hun kinderen in te tomen. Geen enkele ouder ontkomt er aan om gedragsregels over te dragen. Netjes delen, even wachten, zijn simpele voorbeelden. Helaas beginnen ouders er vaak te laat mee. Vroeger waren kinderen zindelijk op éénjarige leeftijd, maar tegenwoordig begint met de training vaak pas als een kind vier jaar is. Het komt vanzelf, zegt men dan, maar iedereen heeft daarbij wel een jaar of twee last van babyachtig ongemak.'

De lust om van beschouwen over te stappen naar voorschrijven, zoals je raadgeven ook zou kunnen noemen, ontstond bij Beatrijs Ritsema tijdens een jarenlang verblijf in Washington, USA, waar haar man correspondent voor NRC-Handelsblad was. Ze stuitte in de Washington Post op 'Miss Manners' die raad gaf over problemen in het sociaal verkeer. Het aardige ervan was het ontbreken van allerlei therapeutisch jargon en de beperking tot praktische adviezen die iedereen kon opvolgen. De zeden van de moderne tijd maken veel mensen onzeker en dan is goede raad aangenaam, ook al bestaat die raad vaak slechts uit het zogenaamd cognitief herschikken, zoals ze zegt als psychologe die ze qua opleiding is. Bekijk het eens van een andere kant, zou je ook kunnen zeggen. Weet niet meteen zeker wat andere mensen over je zullen denken. Vaak klopt dat namelijk niet.
Op die manier is de etiquette ook een redmiddel voor de verlegen mens, een type dat haar nauw aan het hart gaat.

'Rustige mensen zijn ook vaak verlegen. Ze maken zich zorgen om het beeld dat andere mensen van hen hebben. Ze denken vaak dat je in het sociale verkeer vooral je authentieke zelf moet tonen en hebben ze wel iets om te tonen? Nee, denken ze dan en vervolgens trekken ze zich schielijk terug in hun eigen kamer. Het resultaat is vaak dat andere mensen het verlegen kind of volwassene als arrogant ervaart, als iemand die neerziet op de rest. Dan komt de etiquette te hulp. De visite is tevreden met een hand en hoeft helemaal niet te horen wat in je ziel omgaat. Daarna kan je echt rustig iets op jezelf gaan doen. Er zijn altijd wel extraverte mensen in de buurt met de neiging de conversatie te domineren, helemaal als ze nog slim zijn ook, en dan word je als rustig mens niet gemist.'

Opvoeden kan uitlopen op temmen, waarbij figuurlijk de karwats niet ontbreekt. Mag je kinderen eigenlijk wel slaan? En lucht woede niet enorm op of iemand eens lekker op zijn nummer zetten? Het antwoord laat zich bijna raden. Beatrijs Ritsema sloeg weliswaar haar eigen kinderen ook, maar constateerde bij zichzelf dat het enige effect was dat het steeds makkelijker werd om ze te slaan. Met de louterende werking van het luchten van je gemoed heeft ze ook niet veel op. Onderzoek zou hebben uitgewezen dat het ventileren van woede tot meer woede leidt in plaats van dat die afneemt. Is het dan altijd rustig in huize Ritsema? Het antwoord is ontkennend. Ook een mens met een rustig temperament, zoals ze zichzelf ziet, die een keurige opvoeding heeft genoten, weet hoe het hoort en ook nog psychologie heeft gestudeer, heeft zich niet altijd in de hand.
Dan komt de vraag naar voren of voor mannen rustige vrouwen de voorkeur genieten.
'Zeker. Jij wilt toch ook niet de hele dag een opgewonden standje om je heen hebben die hijgerig aan het woord is en voortdurend dingen voor je verzint? Maar bij vrouwen speelt natuurlijk de aantrekkelijkheid, de uiterlijke schoonheid een hoofdrol. Knappe, rustige vrouwen die hebben de voorkeur. Je kent de uitspraak: "Soit belle et tait-toi." Dat drukt het precies uit.'

© 2004 Theo Capel meer Theo Capel - meer "Een rustig mens"
Beschouwingen > Een rustig mens
Beatrijs Ritsema weet meestal wel raad Theo Capel
0101 Beatrijs Ritsema ...Voordat het gesprek bij de aantrekkelijkheid van vrouwen aanlandt, hebben we eerst uitgebreid over de etiquette gesproken. Beatrijs Ritsema ontwikkelt zich langzaam maar zeker tot de hogepriesteres op dit terrein. Het gaat daarbij meer om hoe je je in het maatschappelijke verkeer moet gedragen en niet of nauwelijks over vragen als 'Hoe eet je spaghetti?' en 'Is het toegestaan om noten met een hamer te kraken als het eigenlijke apparaat hiervoor het begeven heeft?'

Schrijven en dan vooral een mening verkondigen, in tegenstelling tot verzinnen, sprak haar altijd al aan, zoals lezers van NRC Handelsblad weten, een krant waarin ze twintig jaar verstandig de moderne samenleving beschouwde. Dat laatste doet ze nu in het weekblad HP/De Tijd, maar daarnaast is ze raadgeefster in de rubriek 'Beste Beatrijs' in het dagblad Trouw en op haar eigen website www.beatrijs.com.

'De etiquette ziet de rustige mens als ideaal. Ze winden zich niet op en zijn bedachtzaam. Ze hebben minder last van explosieve gevoelens. Het is bijzonder vervelend als iemand de hele tijd maar over iets opvliegt. Een ingehouden mens is veel prettiger voor zijn omgeving. Je hebt natuurlijk niet altijd de etiquette nodig om mensen rustig te krijgen. Veel mensen zijn het qua temperament al. Je hebt in de psychologie de klassieke schaal die van introvert naar extravert loopt. Maar de etiquette kan wel helpen.
Kijk naar ouders en kinderen. Ouders zijn een groot deel van de kindertijd en jeugd bezig hun kinderen in te tomen. Geen enkele ouder ontkomt er aan om gedragsregels over te dragen. Netjes delen, even wachten, zijn simpele voorbeelden. Helaas beginnen ouders er vaak te laat mee. Vroeger waren kinderen zindelijk op éénjarige leeftijd, maar tegenwoordig begint met de training vaak pas als een kind vier jaar is. Het komt vanzelf, zegt men dan, maar iedereen heeft daarbij wel een jaar of twee last van babyachtig ongemak.'

De lust om van beschouwen over te stappen naar voorschrijven, zoals je raadgeven ook zou kunnen noemen, ontstond bij Beatrijs Ritsema tijdens een jarenlang verblijf in Washington, USA, waar haar man correspondent voor NRC-Handelsblad was. Ze stuitte in de Washington Post op 'Miss Manners' die raad gaf over problemen in het sociaal verkeer. Het aardige ervan was het ontbreken van allerlei therapeutisch jargon en de beperking tot praktische adviezen die iedereen kon opvolgen. De zeden van de moderne tijd maken veel mensen onzeker en dan is goede raad aangenaam, ook al bestaat die raad vaak slechts uit het zogenaamd cognitief herschikken, zoals ze zegt als psychologe die ze qua opleiding is. Bekijk het eens van een andere kant, zou je ook kunnen zeggen. Weet niet meteen zeker wat andere mensen over je zullen denken. Vaak klopt dat namelijk niet.
Op die manier is de etiquette ook een redmiddel voor de verlegen mens, een type dat haar nauw aan het hart gaat.

'Rustige mensen zijn ook vaak verlegen. Ze maken zich zorgen om het beeld dat andere mensen van hen hebben. Ze denken vaak dat je in het sociale verkeer vooral je authentieke zelf moet tonen en hebben ze wel iets om te tonen? Nee, denken ze dan en vervolgens trekken ze zich schielijk terug in hun eigen kamer. Het resultaat is vaak dat andere mensen het verlegen kind of volwassene als arrogant ervaart, als iemand die neerziet op de rest. Dan komt de etiquette te hulp. De visite is tevreden met een hand en hoeft helemaal niet te horen wat in je ziel omgaat. Daarna kan je echt rustig iets op jezelf gaan doen. Er zijn altijd wel extraverte mensen in de buurt met de neiging de conversatie te domineren, helemaal als ze nog slim zijn ook, en dan word je als rustig mens niet gemist.'

Opvoeden kan uitlopen op temmen, waarbij figuurlijk de karwats niet ontbreekt. Mag je kinderen eigenlijk wel slaan? En lucht woede niet enorm op of iemand eens lekker op zijn nummer zetten? Het antwoord laat zich bijna raden. Beatrijs Ritsema sloeg weliswaar haar eigen kinderen ook, maar constateerde bij zichzelf dat het enige effect was dat het steeds makkelijker werd om ze te slaan. Met de louterende werking van het luchten van je gemoed heeft ze ook niet veel op. Onderzoek zou hebben uitgewezen dat het ventileren van woede tot meer woede leidt in plaats van dat die afneemt. Is het dan altijd rustig in huize Ritsema? Het antwoord is ontkennend. Ook een mens met een rustig temperament, zoals ze zichzelf ziet, die een keurige opvoeding heeft genoten, weet hoe het hoort en ook nog psychologie heeft gestudeer, heeft zich niet altijd in de hand.
Dan komt de vraag naar voren of voor mannen rustige vrouwen de voorkeur genieten.
'Zeker. Jij wilt toch ook niet de hele dag een opgewonden standje om je heen hebben die hijgerig aan het woord is en voortdurend dingen voor je verzint? Maar bij vrouwen speelt natuurlijk de aantrekkelijkheid, de uiterlijke schoonheid een hoofdrol. Knappe, rustige vrouwen die hebben de voorkeur. Je kent de uitspraak: "Soit belle et tait-toi." Dat drukt het precies uit.'
© 2004 Theo Capel
powered by CJ2