Aan het einde van de Baarsjesweg (stadsdeel De Baarsjes) begint de Korte Geuzenstraat, die voorbij de Wiegbrug overgaat in de Korte Geuzenkade en de Geuzenkade. Je kunt bij de Geuzenkade komen door bij de Wiegbrug, die de De Clerqstraat verbindt met de Admiraal de Ruyterweg, een trapje af te dalen naar het groen langs het water. Het bijzondere van de Geuzenkade is, dat hij een bocht maakt naar links en dat precies in die bocht vijf wateren bij elkaar komen. Het is een van de mooiste 'waterige' stukjes van Amsterdam. Vóór deze bocht ligt de Geuzenkade aan de Kostverlorenvaart, die in de bocht gesneden wordt door de Bilderdijkgracht, die na de bocht en de er tegenover liggende Kop van Jut over gaat in het Westelijk Marktkanaal. Het Westelijk en Oostelijk Marktkanaal omspoelen namelijk het voedselschiereiland, waar vroeger de Markthallen waren en nu de Groothandelsmarkt.

De Kostverlorenvaart gaat aan de andere kant van de Kop van Jut verder en loopt bij de Haarlemmerweg dood. Net voorbij de 2e Hugo de Grootstraat takt het Oostelijk Marktkanaal ervan af. Je zou verwachten dat de Kostverlorenvaart, als grootste aan- en afvoerroute van Amsterdam te water, uit zou monden in het IJ. Dat gebeurt indirect, via de Kattensloot en de Singelgracht. Het klinkt allemaal wat ingewikkeld, in ieder geval heb je vanaf de bocht van de Geuzenkade uitzicht op vier verschillende grachten en kanalen. Als je op de bovenste verdieping woont kun je zelfs in de verte de oude Zaagmolen zien aan de Zaagmolenstraat.

Achter de Geuzenkade bevindt zich de Geuzenstraat met de Geuzenhof, een woningcomplex uit 1933 met 600 woningen, gebouwd rondom een gemeenschappelijke tuin, die ingericht was door niemand minder dan Mien Ruys. De woningen van dit complex waren voor die tijd zeer modern, met een volledig ingerichte keuken, een douchecel en centrale warmwatervoorziening, maar helaas geen uitzicht op het water.

Aan de Korte Geuzenkade staat de Oranjehof, in 1942 gebouwd voor alleenstaande vrouwen, een appartementengebouw met een zeer moderne uitstraling en balkonhekjes die gemaakt schijnen te zijn van de hoofd- en voeteneinden van ijzeren ledikanten, vanwege de materiaalschaarste.

Achter de Geuzenstraat – we schuiven steeds verder op naar het westen – loopt de Willem de Zwijgerlaan, een voor Amsterdamse begrippen majesteitelijke allee, vergelijkbaar met de Apollolaan. Feitelijk is het een vreemde buurt, daar tussen de Jan van Galenstraat en de Admiraal de Ruyterweg. Er zijn straten met de bekende naargeestige huizenblokken van het einde van de negentiende eeuw, maar ook straten met ruime, afzonderlijke huizen, die ook in de Concertgebouwbuurt hadden kunnen staan. Er zijn brede straten met enige allure en smalle treurige straten. En in straten, die niets lijken, blijken zich soms gigantische appartementen te bevinden met zes of meer kamers. Aan de oostkant bevinden zich zowel negentiende-eeuwse straten als recentelijk opgetrokken nieuwbouw, die er niet onaantrekkelijk uitziet.

Op de middelbare school had ik een vriendinnetje dat op de Geuzenkade woonde en daar ben ik nog altijd jaloers op. Later verhuisde zij naar de Weesperzijde. Een gezin dat op wonderbaarlijke wijze, in tijden van woningschaarste, op de mooiste plekken van Amsterdam kwam te wonen. Terwijl je toen net zo makkelijk in de Reinier Claeszenstraat terecht kon komen.

De Geuzenkade en omgeving is in ieder geval een loopje waard. Er is veel groen en aan de oostkant van het Oostelijk Marktkanaal loopt een heel mooi voetpad langs de woonboten.