archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 2 Jaargang 1 23 oktober 2003 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? | ||||
Wat weten vrouwen daarvan | Katharina Kouwenhoven | |||
De eerste confrontatie
met het nieuwe winterprogramma viel niet bepaald mee! Als je nu moe
van je werk om zes uur thuiskomt, tref je nergens meer een leuke
who-done-it of een vermakelijke familieserie als My Family (waarvan
kinderen veel kunnen opsteken over onuitstaanbaarheid). Je kunt in
plaats daarvan slechts kiezen uit Nieuws (en nieuws en nieuws), Kinderprogramma’s
of debiliserende Spelletjes. Mooie boel! Maar gelukkig zijn er ook
lichtpuntjes. Inge Diepman is voorlopig en hopelijk voorgoed uit
B&W verdwenen en er is weer voetbal op de buis, veel voetbal. Ik val wel eens in een programma waarin een aantal manlijke Nederlandse cabaretiers voorlichting geven over vrouwen aan vrouwen – dat schijnt leuk te zijn – en daarin wordt een vast onderdeel gevormd door het onderwerp ‘voetbal’. Vrouwen weten namelijk niks van voetbal, dus leggen ze voor de zoveelste keer uit wat ‘buitenspel’ is en hoe het zit met al die competities. De giechelende reacties uit de zaal vatten zij op als een bevestiging van hun stelling. Maar er zijn uitzonderingen op deze regel. Ik weet toevallig alles van voetbal en daarom mag ik er graag naar kijken, of ik kijk graag naar voetbal en daarom weet ik er alles van. Ik weet niet hoe dat precies gaat. Voor een van mijn collega’s (sekse: man) was dat ooit aanleiding om te concluderen dat ik dus geen vrouw was. Net als in die Amstel Bierreclame. Wat er te bewijzen viel! Ik ken talloze mensen – mannen – die al jaren naar voetbal kijken en nog steeds niet weten wat ‘de ruit’ is en daar begrijp ik eerlijk gezegd niks van. Als je niet op dat soort dingen let, zijn alle voetbalwedstrijden hetzelfde en waarom zou je er dan nog naar kijken? Maar goed. Veel voetbal dus op de TV. Alleen is dat een beetje merkwaardig over de zenders verdeeld. Wedstrijden uit de Nederlandse competitie zitten namelijk achter de decoder; daar moet je extra voor betalen. De publieke omroep mag daarvan alleen samenvattingen uitzenden. Nu is dat niet altijd een ramp, want een hele wedstrijd tussen RBC en FC Zwolle uitzitten getuigt van een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Maar die paar interessante wedstrijden tussen de zogenaamde topclubs worden ons ook onthouden. De wedstrijden van het Nederlands Elftal zijn van SBS6. Ik heb altijd moeite om die zender te vinden, want ik kijk er nooit naar en tot voor kort was dat geen probleem, want ik had gezworen niet meer naar wedstrijden van het Nederlands Elftal te kijken zolang Clarence Seedorf daarin werd opgesteld. Toen die, waarschijnlijk definitief, het veld had geruimd, moest ik er dus weer aan geloven. Door al dat gehannes met die kanalen miste ik het begin van Nederland-Tjechië, maar daarna was het hilarisch genieten van al dat gestuntel van onze al jarenlang ernstig overschatte voetbalmiljonairs en hun pedant onfrisse trainer. Als ze maar niet geplaatst worden voor het EK, want dan komt mijn Oranjehart in opstand. Wat blijft er nu voor de publieke omroep over? De Europacups. Er zijn twee Europese competities – ik moet nu even technisch worden – de Champions League en de UEFA-cup. In de Champions League spelen de landskampioenen en de nummers twee en soms drie, al of niet na de nodige voorrondes, van de landscompetities. Voor de UEFA-cup spelen de landelijke bekerwinnaars en de nummers (drie) en vier en vijf of zes van de landscompetities. Kunt u het nog volgen? De wedstrijden van de Champions League worden gespeeld en uitgezonden op dinsdag- en woensdagavond en die van de UEFA-cup op donderdagavond. Er worden op die avonden talloze aantrekkelijke wedstrijden gespeeld, maar er wordt er slecht één integraal uitgezonden. Zolang er nog Nederlandse clubs in competitie zijn is dat altijd een wedstrijd van zo’n Nederlandse club en dat is onbegrijpelijk. Terwijl ze in de studio al die wedstrijden via de monitor binnen krijgen en dus eenvoudig voor de kijker de beste, mooiste, spannendste, interessantste wedstrijd kunnen selecteren, worden wij veroordeeld om te kijken naar het machteloze gedraaf van landskampioen PSV, waarvan de spelers, als je hard boeh! roept allemaal naar de kleedkamer vluchten. Wat zij op de mat leggen is zo treurig dat het zelfs geen leedvermaak oproept. De beelden van de leuke wedstrijden zijn ons, in samenvatting, pas gegund ver na middernacht. De voetballiefhebber verdient toch echt wel beter. Het is onzin om wedstrijden voor uitzending vooraf te selecteren. Laat ze dat doen tijdens die wedstrijden. Dan kan ons veel droesem (je kan het ook anders verwoorden) bespaard blijven. Voor de PSV-fans, als die er nog zijn, moet ze zo’n wedstrijd dan maar doorgeven aan de locale omroep of op een groot scherm in de Brabanthallen projecteren. Om al die saaie en dode momenten van dat soort wedstrijden het hoofd te bieden, zoek ik mijn heil in allerlei nevenactiviteiten. Zo heb ik tijdens die Europese competities menig trui gebreid, met meer en minder ingewikkelde motieven. Nu leer ik meestal Spaanse woordjes of los een cryptogram op of lees de overlijdensadvertenties in de krant. Vind ik nu dat er te veel voetbal op de TV is? Helemaal niet. Er is te veel slecht voetbal op de TV en te veel gemeier over voetbal. Voorbeschouwingen, nabeschouwingen, commentaar, analyses, interviews met zwakbegaafde trainers, gesprekken met ouders, echtgenotes, neven en nichten en cafévrienden van spelers en niet te vergeten de terreinknecht. Een echt leuke wedstrijd zie je dus maar zelden. Gelukkig heb ik nog veel vakantiefoto’s in te plakken. |
||||
© 2004 Katharina Kouwenhoven | ||||
powered by CJ2 |