Vooraf

Met dit verhaal hoop ik voor mijn omgeving duidelijkheid te scheppen over de gedachten die ik had tijdens mijn psychose. Voor mensen die zelf een psychose hebben gehad is het ook als herkenning bedoeld. Tevens is het voorlichtend bedoeld voor iedereen die nog niet in aanraking is gekomen met een psychose. En tot slot is het bedoeld voor iedereen die van dichtbij of veraf te maken heeft met mensen met een psychose. De soort psychose die ik heb gehad is een schizo-affectieve stoornis met manie. Op basis van mijn eigen aantekeningen tijdens mijn psychose heb ik er dit verhaal over kunnen schrijven. Veel details weet ik nog omdat de vijf dagen van mijn psychose veel indruk op me hebben gemaakt.

 

20-05-2011 / Scriptie

Ik zit op het docentenplein van de Hogeschool van Amsterdam te wachten. Over enkele ogenblikken kan mijn scriptiebegeleider komen voor het beoordelingsgesprek van mijn scriptie. Na heel wat stressuurtjes is het me dan toch gelukt mijn scriptie in elkaar te breien en op tijd in te leveren. Aan de overkant van de tafel is al een jongen samen met zijn scriptiebegeleider druk in gesprek. Wat zeggen ze nou precies? Ik versta het niet helemaal, maar volgens mij heeft hij het niet goed gedaan. Ik weet het zeker. Dit is afgesproken, dat zij precies aan de overkant van de tafel gingen zitten. Hun hele gesprek is gespeeld, als hint naar mij, omdat mijn scriptie ook niet goed is. Daarom kijken ze me ook zo vaak aan, met een sluwe blik.

Gelukkig komt mijn docent snel aanlopen met mijn scriptie in zijn handen. Het nieuws is niet al te best. Wat zegt hij nou? Hij zegt letterlijk dat ik het waarschijnlijk niet haal mijn scriptie in juni af te ronden. Terwijl het merendeel van de studenten dat wel gaat doen. Waarom moet hij dat erbij zeggen? Terwijl het merendeel van de studenten dat wel gaat doen. Jezus die man heeft iets tegen mij. Ik denk niet dat hij het beste met me voor heeft. Ik probeer een soort van boos te reageren, althans voor zover ik boos over kan komen. Maar dit heeft geen succes. Hij blijft bij zijn standpunt dat het moeilijk voor mij gaat worden om in juni af te studeren. Helaas geen geslaagde dag.

Thuis aangekomen beginnen de tranen. Na uitgehuild te hebben bij mijn huisgenoot fiets ik naar mijn ouders om te vertellen dat mijn scriptie niet is goedgekeurd. Mijn hart luchten bij mijn ouders helpt altijd goed, net als deze keer. Na een peptalk fiets ik naar een vriendin en maak er een leuke vrijdagavond van. Vanaf deze huilbui leek alles anders. Mijn wereld leek na deze huilbui scherper. Ook was ik een stuk meer gestresst. Deze huilbui was het omslag moment dat mijn psychose begon.

 

21-05-2011 / Bibliotheek

Zaterdagochtend vroeg zit ik met goede moed weer in de bibliotheek. Met ondersteuning van twee vriendinnen kruipen we de tekst van mijn scriptie in. Helaas zit aan de overkant van de tafel een meisje dat ik via via ken. Waarom zit zij daar? Het is wel heel toevallig dat zij daar zit. Ik word echt achtervolgd, door een heel netwerk van mensen. Via Facebook houden ze contact met elkaar en bespreken ze waar ik ben. Vervelend is dat het meisje me de hele tijd uitlacht. Ik zie haar om me lachen. Ook zie ik dat ze een foto van me probeert te maken. Die foto zet ze waarschijnlijk op Facebook.

Mijn vriendinnen hielpen mij goed met de scriptie. Als pauze liepen we een rondje over de Nieuwmarkt. Rond vijf uur gaan Rietje en ik op een bankje in de zon zitten. We hebben elkaar een tijdje niet gesproken, dus we kletsen bij over van alles en nog wat. Rietje vertelt over een vriendin die net ontdekt heeft dat ze ADD heeft. Ze was bijvoorbeeld een dag te laat op het vliegveld. Dat is iets wat mij ook zou kunnen overkomen. Bedoelt ze eigenlijk dat ik ADD heb? Verder heeft dat meisje om overzicht te krijgen, een nieuwe agenda met zwarte lijntjes gekocht. Help, ik heb ook een agenda met zwarte lijntjes. Waarschijnlijk heb ik ADD! Rietje bedoelt te vertellen dat ik ADD heb. Maar waarom zegt ze dat dan niet tegen me? En vertelt ze een omslachtig verhaal over haar vriendin?

Verder vertelt Rietje dat ze een puistje heeft. Mijn zusje begon ook al over puistjes. Waarschijnlijk zit ik onder de puistjes.

Jemig, ik kan geen normaal gesprek meer voeren. Alles wat Rietje in dit gesprek heeft gezegd, gaat eigenlijk over mij. Wel omslachtig dat ze doet alsof het over anderen gaat. Maar ik heb heus wel door dat ze mij bedoelt. Ter afsluiting van deze zaterdag gaan we met z’n vieren avondeten. Samen hebben we boodschapjes gedaan en nu zitten we samen gezellig aan tafel.

Maar gezellig aan tafel zitten is niet de goede omschrijving. Het lijkt wel alsof ik om elk woord wat ik zeg, word uitgelachen. Ik zie het wel. Ze lachen me gewoon uit. Wat is dit?

Na het avondeten vraag ik elke vriendin apart of er wat er aan de hand is. Ik neem ze stuk voor stuk mee naar een aparte ruimte waar niemand anders is. Vervolgens vraag ik hun wat de reden is waarom ze me uitlachen. Ze reageren alle drie hetzelfde. Volgens hen lachen ze me niet uit. Ik snap er helemaal niets van en word steeds gestresster.

23-05-2011 /HVA

Maandagochtend sta ik vroeg op. Ik moet namelijk naar school om de verbeteringen van mijn scriptie te bespreken. Vanochtend was ik wakker voor mijn wekker. Dit gebeurt mij normaal nooit. Het zijn de vogels! Ik weet het zeker! De vogels hebben mij zo vroeg wakker gemaakt. Ik word namelijk helemaal gek van het fluiten van de vogels. Het geluid is oorverdovend en ontzettend irritant. Dit is werkelijk waar voor het eerst dat ik het fluiten van de vogels irritant vind.

Onderweg naar school heb ik het gevoel dat ik achtervolgd word. Om mijn achtervolgers af te slaan fiets ik een andere route dan gebruikelijk. Op deze manier hoop ik mijn achtervolgers op het verkeerde been te brengen.

Na de bespreking van mijn scriptie nodigt een docent mij uit voor een vergadering. De vergadering gaat over het verbeteren van de studie. Tijdens de vergadering wordt de mening van studenten gevraagd. Ik heb het gevoel dat de hele vergadering voor mij is opgezet. Ik denk dat het een hint is naar mij, omdat ik de studie niet goed heb gedaan.

Eenmaal thuisgekomen bekijk ik mezelf in de spiegel. Het lijkt wel alsof mijn ogen sinds een paar dagen anders staan. Zijn mijn pupillen nu groter dan normaal? Het lijkt alsof ze groter zijn. Ik zie alles ook scherper, misschien heeft het daarmee te maken. Het is raar om mijn eigen ogen te zien.

Wat ook raar en eng is, is dat ik het gevoel heb dat de “Lazy song” van Bruno Mars voor mij geschreven is. Ik heb namelijk het gevoel dat mensen denken dat ik lui ben. Ik ben met mijn scriptie bezig en ga dus weinig de deur uit. De tekst slaat op mij! Hoe kan dit?

 

24-05-2011 / De wekker gaat

Trrrrrrrr “Dit is het nieuws van negen uur.” Aaah nee de wekkerradio gaat, het is tijd om wakker te worden. “Dit is het nieuws van negen uur en wie hebben wij vandaag in de studio. Het is Marjolein de Geus die geslaagd is voor haar vwo diploma.” zegt de presentator. Wat? Marjolein de Geus? Dat is het zusje van een vriendin van mij en die is helemaal niet geslaagd voor haar vwo diploma. En op de wekkerradio staat dat het acht uur is. Waarom zegt de presentator dan dat het negen uur is? Wat is dit voor raar gedoe. Nu weet ik niet meer hoe laat het is! Ik zet snel de wekker uit. Vervolgens zet ik de televisie aan om te zien welke tijd daarop wordt aangegeven. Help, het televisie programma gaat over mij…. Snel zet ik ook de televisie uit. Om tot rust te komen kijk ik even uit het raam. Bij de benedenburen aan de overkant staan allemaal klasgenoten te roken! Zie ik dat nou goed? Die ken ik! Wat doen mijn klasgenoten bij de overburen? Ik durf nog één blik naar buiten te werpen.

Wat is dit? Waarom kijkt iedereen naar mij? Het lijkt wel alsof iedereen mij achtervolgt. Ja, nu weet ik het zeker. Er is een complot tegen mij. Het complot is als volgt: De ruzie van mijn huisgenoten is nep en gespeeld. Eigenlijk willen ze mij samen wegpesten uit mijn kamer. Dat wegpesten hebben ze gedaan door mij aan te melden op een Amerikaanse website. (Ik heb zelf nog nooit van zo’n website gehoord, maar blijkbaar heeft mijn hoofd dit bedacht) Het is een Amerikaanse website waar je mensen kan aanmelden die je weg wilt pesten uit je huis. De huisgenoten plaatsen alle informatie online over degene die weggepest moet worden. Zo wordt er een foto van diegene geupload, zodat iedereen ter wereld het gezicht kan zien. En wordt het huisadres vermeld, zodat iedereen die in de buurt is mee kan helpen diegene weg te pesten. Door middel van twitteren wordt er aangegeven waar degene die weggepest moet worden, zich bevindt.

In mijn geval twittert mijn huisgenoot nu dat ik richting de Albert Heijn loopt. Iedereen weet dat ik het “het meisje” ben dat weggepest moet worden. De televisie kan ik niet meer aandoen, want die gaat over mij en mijn familie. Naar buiten kan ik ook niet meer kijken, want daar zie ik constant bekende mensen. Dus pak ik een Glamour tijdschrift dat voor mij op tafel ligt. Op de voorkant van het tijdschrift staat “fast” Glamour. Dit is blijkbaar een Glamour die dus “fast” geschreven is. Deze hebben ze speciaal voor mij gemaakt. Op de eerste pagina’s staan afbeeldingen van Uggs schoenen. Ik draag altijd Uggs schoenen. Dit was natuurlijk allemaal vooruit bedacht. Ze wisten dat ik uiteindelijk die glamour zou pakken. Jemig, wat zit ik in een eng spel.

 

24-05-2011 / Lunchafspraak

Ik leg het tijdschrift weg en pak mijn spullen om naar de lunch te gaan. Precies op tijd komt mijn nichtje aanlopen en samen lopen wij richting de broodjeszaak.

Het lijkt wel alsof zich per seconde steeds meer vreemde dingen afspelen.

Bij binnenkomst in de broodjeszaak kijkt iedereen mij aan. Het lijkt wel alsof iedereen met mij bezig is. Vervolgens bestelt mijn nichtje yoghurt. Waarom bestelt zij yoghurt voor de lunch? Ik neem yoghurt altijd als ontbijt. Is dit een hint naar mij?

Terwijl wij in de rij staan vraagt een klant om koud water in haar thee. Ik doe ook altijd koud water in mijn thee! Waarom doet iedereen mij na? Ik word gek!

Ik bestel een broodje humus. Het broodje humus dat ik besteld heb is niet te eten. Het lijkt wel vergif dat erop ligt. Verderop in de zaak eet wel iemand een broodje humus. De vrouw die het broodje humus heeft is in scene gezet. Ze probeert uit te stralen dat het lekker is in de hoop dat ik er ook van ga eten. Nou ik eet hier geen hap van!

Überhaupt ben ik te gestrest om maar een hap door mijn keel te krijgen. Je moet je voorstellen dat iedereen je aanstaart. Geloof me, ik durf amper te bewegen. Mijn bewegingen worden steeds verkrampter van de stress.

 

25-05-2011 / Amstelveen

Ik heb inderdaad mijn spullen gepakt en ben naar mijn ouderlijk huis in Amstelveen gefietst. Hier kan ik op mijn gemak alle wachtwoorden op de computer gaan aanpassen, zodat niemand meer met mij mee kan kijken. Eenmaal aangekomen bij mijn ouders, blijkt mijn vader thuis te zijn! Maar hij hoort te werken! Waarom is hij thuis? Papa vertelt dat er iemand gekomen is voor de verwarmingsketel. Shit, zit mijn vader ook in het complot? De verwarmingsinstallateur is natuurlijk naar ons huis gekomen om op onze computers camera’s te installeren. Nu kijken ze ook mee vanaf deze computers! Nu durf ik hier ook niet meer te computeren. Dit hele verhaal vertel ik aan mijn vader. Hij is totaal in de war van wat ik zeg. Hij denkt dat ik aan achtervolgingswaanzin leidt. Jezus, hoe komt hij daar bij?

Mijn moeder kwam eindelijk thuis uit haar werk. Ik vertelde haar het verhaal van de internetsites die speciaal voor mij gemaakt waren. En dat ik daardoor niet aan school kon werken. Ze was totaal verbaasd over wat ik zei. Gelukkig sloeg ze alarm. Ze zei:”Als jij niet aan je schoolwerk kan werken, omdat je denkt dat sites voor jou aangepast zijn dan gaat er iets niet goed en moeten we hulp vragen.” Blijkbaar heeft mama die avond gelijk gegoogled op psychose. Ze had er wel eens van gehoord en vond het hierop lijken. Toen ze op psychose googlde wist ze meteen dat ik een psychose had. Alles wat ik zei, vond ze exact terug op de site. Bijvoorbeeld dat ik vond dat de televisie over mij ging.

Help, er ontstaan met de minuut steeds meer gedachten in mijn hoofd. Kan mijn hoofd ontploffen? Ik heb het gevoel alsof mijn hoofd de gedachtes niet aankan. Alsof mijn hoofd binnen een paar tellen uit elkaar knalt.

 

26-05-2011 / Huisarts

Donderdagochtend belde mijn moeder gelijk de huisarts. Voordat ik naar de dokter ga, bel ik Anne om haar op de hoogte te stellen. Ik vertel haar dat mijn moeder vond dat ik in de war was en dat we naar de huisarts gingen. Ook vertel ik haar dat ik graag opgenomen wil worden. Ze vond al dat ik de laatste tijd gestrest was. Ze dacht dat mijn ouders misschien gingen scheiden.

Bij de dokter begonnen de tranen te lopen. Ik was in paniek en bang dat mijn hoofd zou ontploffen van de gedachten. Ze stelde me gerust en stuurde ons door naar de “spoedeisende psychiatrie Amsterdam”. Daar konden we dezelfde avond om 9 uur terecht. Help, ik moest nog een dag vol zien te houden in deze status. Eenmaal thuis gekomen heb ik de hele dag alleen op de bank gezeten. Ik was niet in staat iets uit te voeren. Het enige dat ik deed was zitten en vooral niet om mij heen kijken. Zodra ik naar buiten keek zag ik taxi’s rijden. De televisie ging over mij, dus die kon ook niet aan. Het enige wat ik die dag heb gedaan is zitten, huilen, denken en wachten.

 

26-05-2011 / avond, spoedeisende psychiatrie

Bij de crisisdienst aangekomen dacht ik dat de hele organisatie nep was. Alsof het gespeeld was voor mij. Ik wist het zeker omdat de tekst “spoedeisende psychiatrie Amsterdam” met stickers op de voorruit van het gebouw was geplakt. Dat hadden ze waarschijnlijk net gedaan voordat we arriveerden. Tijdens het gesprek vertelde de psychiater dat de organisatie echt bestond en dat de stickers niet nep waren. Toen dacht ik echt dat ik gek werd. Ik wilde echt heel graag opgenomen worden. Maar dat mocht niet! Ik huilde! Hoe moest ik dit in mijn eentje oplossen Ik werd gek en ze wilden me niet opnemen! Vreselijk.

 

27-05-2011 / Rust

Vrijdagochtend word ik wakker zonder chaos in mijn hoofd. De Haldol is als een klap ingeslagen. Ik heb rust in mijn hoofd. Alles is een stuk rustiger om mij heen.

14:30 de verpleegkundige en de psychiater in opleiding van het acuut behandelteam zijn bij ons thuis. Tijdens het gesprek lopen de tranen over mijn wangen. Echt stabiel ben ik nog niet. Het eerstvolgende gesprek wordt op dinsdag 31 mei gepland. Help, hoe moet ik het vier dagen alleen volhouden? Ik wil zo graag eerder een afspraak! Ik weet niet hoe ik het weekend alleen door moet komen met al mijn gedachten. Maar ze blijven erbij dat de eerste afspraak dinsdag 31 mei wordt.

Helaas zie ik nog veel taxi’s door de straat rijden. En ook de televisie en kranten gaan nog over mij. Maar de ergste chaos in mijn hoofd is verdwenen, van de één op de andere dag. Wat een opluchting.

 

27-05-2011 / Lichamelijke onrust

De rest van de dag heb ik last van angstzweet. In tegenstelling tot de rust in mijn hoofd is mijn lichaam ontzettend onrustig. Ik kan met geen mogelijkheid stil zitten. Dit blijkt de Haldol te zijn. Ik voel een soort drang in mijn benen dat ik moet bewegen. Ik kan mezelf geen rust gunnen. Ik heb mijn kamer opgeruimd en een start gemaakt met mijn dagboek. Ik heb foto’s uitgezocht voor een vriendin die gaat reizen, de was gedaan en schoongemaakt. Ik heb een enorme drang om te bewegen. Vreselijk deze lichamelijke onrust!

Ondanks deze lichamelijke onrust gaan al mijn taken tergend langzaam. Wat is dit? Als ik begin met de was opruimen doe ik er uren over. Het lijkt wel alsof alles niet meer zo vanzelf gaat. Het kost me veel meer tijd en energie om iets uit te voeren dan voorheen. Ik zie ook als een berg op tegen kleine taken, die voor mijn psychose een eitje waren.

Nu de Haldol de ergste chaos in mijn hoofd onderdrukt, krijg ik de ruimte om over andere dingen na te denken. Wat is een psychose precies? En heb ik het al eerder gehad? Ik bedenk me wel dat ik al eens eerder overspannen geweest ben. Ben ik daar gevoelig voor? Heeft die keer dat ik overspannen was te maken met mijn psychose?

 

27-05-2011 / avond, vragen

20:00 Ik zit achterop bij mijn vader op de scooter en rij een rondje door Amstelveen . Het gaat redelijk goed. Hoewel, wat zie ik nu? Een busje met de tekst “lekker”. Waar slaat die tekst op?

Tijdens het rondje scooteren maken we een tankstop. Wie staat daar? Dat is Rolf, die zat vroeger bij mij in de klas. Wat is dat ontzettend toevallig, dat hij hier ook is. Ik probeer zo normaal mogelijk een gesprek te voeren. Ik merk wel dat ik tijdens het gesprek ontzettend achterdochtig ben.

Ik begin te twijfelen aan mijn eigen gedachten. Ik zou graag al mijn gedachten willen checken. Ik weet niet wat ik verzonnen heb en wat echt waar is. De vragen die bij mij opkomen zijn:

- Klopt het dat er op de terugweg van de film overal vrienden van Hassan waren?

- Klopt het dat op de terugweg van de film alle mensen ons achtervolgden?

- Klopt het dat ons huisgenootje echt naar de psycholoog is geweest? Of was dat gespeeld, als hint naar mij?

- Willen jullie mij echt uit mijn kamer pesten?

- Klopt het dat jouw jasje op dinsdagnacht op het balkon hing? En zo ja, waarom?

- Klopt het dat jullie wilden dat ik ging trouwen?

 

(wordt vervolgd) 

 

*) Ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer van de betrokkenen zijn de in dit verhaal voorkomende namen veranderd.

 

De auteur maakte de illustraties zelf. Meer van haar hand is te vinden op: