archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 8 Jaargang 9 9 februari 2012 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Bezigheden > Koken | ||||
Kaas enzo | Maeve van der Steen | |||
Toen ik een jaar of twaalf was begon ik in de boekenkast van mijn ouders te kijken, ik was nieuwsgierig hoe boeken voor volwassenen zouden zijn. Of ik ze zou begrijpen, of ze leuk zouden zijn om te lezen.
Serpentina's Petticoat van Jan Wolkers was net uit dus daar ging ik snel doorheen bladeren op zoek naar erotische passages – kennelijk wist ik dat die erin stonden, waarschijnlijk werd er volop over gesproken op de radio, televisie hadden we nog nauwelijks. Eline Vere leek me ook interessant vanwege de pathetiek die me als aankomende tiener wel aansprak. Mijn oordeel over deze arme imaginaire vrouw was nogal hardvochtig, ik vond haar een hysterische aanstelster (ik heb haar inmiddels gerehabiliteerd door het lezen van een studie over de achtergronden van het Haagse milieu in die tijd, helaas weet ik niet meer hoe het boek heette en wie het heeft geschreven, dat krijg je als je boeken voorleest die vervolgens niet in je boekenkast terecht komen).
En toen viel mijn oog op een titel die me wel heel erg aansprak: Kaas van Willem Elsschot. Ik ben gek op kaas, dus ik begon onmiddellijk enthousiast te lezen.
Al snel bleek dat de hoofdpersoon van het boek helemaal niet van kaas houdt, hij beschrijft zelfs met afkeer de stinkende Belgische en Franse kazen, uitgestald in een een klein kaaswinkeltje in Antwerpen. Gelukkig voor hem gaat hij handelen in Hollandse kaas, en gelukkig voor mij bleek het een fantastisch boek. Voor de arme enkeling die nog nooit iets van Elsschot heeft gelezen: begin met het heerlijke boek Kaas.
Ondanks Elsschots boek over het slecht afgelopen 'kaasavontuur' van zijn hoofdpersoon houd ik nog steeds van kaas. Ik lust er wel pap van, letterlijk. Kaasaus over de bloemkool, en natuurlijk de ultieme kaasmaaltijd: fondue oftewel gesmolten kaas. Het komt er niet vaak van kaasfondue te eten, het lijkt wel of we soms jarenlang vergeten hoe lekker het is, en ik vind het ook niet zo makkelijk te bereiden. De kaas en de wijn weigeren vaak te mengen, of ben ik nou de enige die er moeite mee heeft, moet ik het gewoon vaker maken? Wat ik wel weet is dat een drupje Kirsch erin onontbeerlijk is (tenzij er kinderen aan tafel zitten, de alcohol van de wijn wordt ook al niet helemaal verdampt!) en dat een klein glaasje kirsch erbij ook verrukkelijk is. Er zijn heel redelijke kant-en-klaar fondues te koop, gelukkig. In Amsterdam hebben we restaurant Bern op de Nieuwmarkt, daar is het een feest om kaasfondue te eten. Wel reserveren, het is er altijd druk.
In de Savoie in Frankrijk – ingeklemd tussen Zwitserland en Italië, bekend van de mooie ski-oorden – maken ze talloze kaasschotels. Een ervan is Gratin de Fondue, een soort voorloper van de verfijnde kaassoufflé. Van dit tradionele gerecht wordt niet verwacht dat het enorm gaat rijzen, wat het voordeel geeft dat je ook niet teleurgesteld wordt door een eerst prachtig gerezen en daarna in elkaar gezakt baksel. Heerlijk als lunch of voorgerecht, of als hoofdgerecht als er vegetariërs komen eten. In dat geval met sla erbij of gebakken spruitjes.
Gratin de Fondue
120 gram boter
120 gram bloem
120 gram geraspte kaas
4 eieren
melk
versgemalen peper
Klop de eiwitten stijf.
Laat de boter smelten in een stevige sauspan, voeg de bloem toe, goed roeren, haal de pan op tijd van het vuur want het mag niet bruin worden, melk toevoegen en blijven roeren, eigenlijk maak je een bechamelsaus.
Het moet een dikke brij worden. Voeg de eidooiers toe, de peper, de geraspte kaas en de geklopte eiwitten.
Giet in een beboterde vuurvaste schotel en zet 10 à 15 minuten in hete oven (200º).
In de Savoie hebben ze lekkere lichte witte wijnen, koop eens een Roussette als je die kan krijgen.
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php |
||||
© 2012 Maeve van der Steen | ||||
powered by CJ2 |