archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 3
Jaargang 9
17 november 2011
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Is zij wel van Scheveningen? Frits Hoorweg

0903BZ Pastel
Het werd tijd in Scheveningen poolshoogte te gaan nemen want daar is weer eens een megaproject gaande. De zeewering moest op peil worden gebracht en de gemeente zag daardoor haar kans schoon ook de boulevard een facelift te geven. Vanwege die combinatie valt met enige reden te hopen dat het deze keer om een project gaat dat wèl volledig zal worden voltooid; voor de verandering. Scheveningen is een soort themapark vol met de sporen van projecten die niet zijn afgemaakt, of na de eerste fase gestaakt. Telkens staat er weer een megalomane wethouder op die denkt de badplaats in één klap in de vaart der volkeren te kunnen opstoten. Het voorspelbare vervolg is steevast dat de markt instort, of het geld om andere reden opraakt.

Niet getreurd, een ratjetoe heeft ook z’n charme. De autochtone bewoners klagen graag, maar over het rommelige karakter van ‘hun dorp’ zul je ze niet horen. Integendeel, ze wonen er genoeglijk in hun uitgebouwde, maar nog o zo kleine, vissershuisjes, of in de foeilelijke flats die daar bot bovenop zijn gebouwd. Ze halen een visje aan de haven en doen hun andere boodschapjes in de Keizerstraat en de Badhuisstraat, laten de hond uit en maken een praatje op de hoek van de straat. Ik ken geen ander dorp waar de inwoners zo overtuigd zijn van het unieke karakter van hun gemeenschap. Hier volgt een flard van een zeer onthullend gesprek om dat te illustreren.
‘Met hem kan ik wel goed overweg, maar zij is een beetje apart.’
‘Is zij wel van Scheveningen?’
‘Nee.’

Ik besloot een kruip-door-sluip-door route te volgen, om goed te kunnen bekijken wat er nog over is van het oude dorp. Zo kwam ik op het Willem Beukelszoonplein en in de Rogstraat terecht en werd daar verrast door de aanblik van nieuwe, houten huizen tussen de klassieke stulpjes. Blijkbaar was wat er stond niet meer te redden geweest en had men gekozen voor nieuwbouw in hout, misschien om financiële redenen. Tot zover begrijpelijk, maar wat echt verrast zijn de frisse kleuren, die aan noordelijker streken doen denken. Het is een opmerkelijke aanblik en je vraagt je af hoe de Welstandscommissie, of wie daar tegenwoordig ook over gaat, hiermee akkoord heeft kunnen gaan. Misschien is daar ook het besef doorgedrongen dat Scheveningen nu0903BZ Zingende slager eenmaal een ratjetoe is. Wie van deze huizen nog meer dan de ene foto boven wil zien kan het beste op Google de woorden Scheveningen en Rogstraat inkloppen.

In de Badhuisstraat, aardige klassieke winkelstraat trouwens, wachtte mij een nieuwe verrassing: De Zingende Slager. In de winkel stonden klanten maar er was geen muziek te horen. Blijkbaar slaat ‘zingende’ niet op de manier waarop zij van vlees en worst worden voorzien. Dan zal het vast betrekking hebben op de wijze waarop de dieren worden geslacht. Waarschijnlijk gaat het om een Scheveningse methode ter voorkoming van onnodig dierenleed, oorspronkelijk door vissers ontwikkeld bij het kaken van haring. Misschien wordt ons hiermee wel de oplossing aangereikt voor dat almaar doorzeurende conflict over ritueel slachten. Als er maar bij gezongen wordt valt er misschien wel mee te leven, zoiets. Of zouden we dan weer ruzie krijgen over de keuze van de muziek?

Via de Keizerstraat bereikte ik de Kalhuisplaats, waar mij een derde verrassing wachtte. De iets lager liggende boulevard en het strand bleken volledig afgesloten te zijn! Meer dan van een afstandje een blik werpen op de voortgaande werkzaamheden was niet mogelijk. Had ik de berichten over de reconstructie maar goed moeten gelezen. Maar ja, hoe gaat het? Je werpt er een blik op en denkt: ik weet genoeg.
Dan maar de andere kant op, naar de havens, via de vuurtoren. Voor de ware liefhebber is Scheveningen daar toch op zijn mooist. Nou ja mooi, interessant. Die boulevard moet wel heel bijzonder worden voor daar verandering in komt. Overigens bleek mij later dat je bij het Kurhaus nog wel op de boulevard en het strand kunt komen; voor zolang het duurt natuurlijk.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.


© 2011 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Is zij wel van Scheveningen? Frits Hoorweg
0903BZ Pastel
Het werd tijd in Scheveningen poolshoogte te gaan nemen want daar is weer eens een megaproject gaande. De zeewering moest op peil worden gebracht en de gemeente zag daardoor haar kans schoon ook de boulevard een facelift te geven. Vanwege die combinatie valt met enige reden te hopen dat het deze keer om een project gaat dat wèl volledig zal worden voltooid; voor de verandering. Scheveningen is een soort themapark vol met de sporen van projecten die niet zijn afgemaakt, of na de eerste fase gestaakt. Telkens staat er weer een megalomane wethouder op die denkt de badplaats in één klap in de vaart der volkeren te kunnen opstoten. Het voorspelbare vervolg is steevast dat de markt instort, of het geld om andere reden opraakt.

Niet getreurd, een ratjetoe heeft ook z’n charme. De autochtone bewoners klagen graag, maar over het rommelige karakter van ‘hun dorp’ zul je ze niet horen. Integendeel, ze wonen er genoeglijk in hun uitgebouwde, maar nog o zo kleine, vissershuisjes, of in de foeilelijke flats die daar bot bovenop zijn gebouwd. Ze halen een visje aan de haven en doen hun andere boodschapjes in de Keizerstraat en de Badhuisstraat, laten de hond uit en maken een praatje op de hoek van de straat. Ik ken geen ander dorp waar de inwoners zo overtuigd zijn van het unieke karakter van hun gemeenschap. Hier volgt een flard van een zeer onthullend gesprek om dat te illustreren.
‘Met hem kan ik wel goed overweg, maar zij is een beetje apart.’
‘Is zij wel van Scheveningen?’
‘Nee.’

Ik besloot een kruip-door-sluip-door route te volgen, om goed te kunnen bekijken wat er nog over is van het oude dorp. Zo kwam ik op het Willem Beukelszoonplein en in de Rogstraat terecht en werd daar verrast door de aanblik van nieuwe, houten huizen tussen de klassieke stulpjes. Blijkbaar was wat er stond niet meer te redden geweest en had men gekozen voor nieuwbouw in hout, misschien om financiële redenen. Tot zover begrijpelijk, maar wat echt verrast zijn de frisse kleuren, die aan noordelijker streken doen denken. Het is een opmerkelijke aanblik en je vraagt je af hoe de Welstandscommissie, of wie daar tegenwoordig ook over gaat, hiermee akkoord heeft kunnen gaan. Misschien is daar ook het besef doorgedrongen dat Scheveningen nu0903BZ Zingende slager eenmaal een ratjetoe is. Wie van deze huizen nog meer dan de ene foto boven wil zien kan het beste op Google de woorden Scheveningen en Rogstraat inkloppen.

In de Badhuisstraat, aardige klassieke winkelstraat trouwens, wachtte mij een nieuwe verrassing: De Zingende Slager. In de winkel stonden klanten maar er was geen muziek te horen. Blijkbaar slaat ‘zingende’ niet op de manier waarop zij van vlees en worst worden voorzien. Dan zal het vast betrekking hebben op de wijze waarop de dieren worden geslacht. Waarschijnlijk gaat het om een Scheveningse methode ter voorkoming van onnodig dierenleed, oorspronkelijk door vissers ontwikkeld bij het kaken van haring. Misschien wordt ons hiermee wel de oplossing aangereikt voor dat almaar doorzeurende conflict over ritueel slachten. Als er maar bij gezongen wordt valt er misschien wel mee te leven, zoiets. Of zouden we dan weer ruzie krijgen over de keuze van de muziek?

Via de Keizerstraat bereikte ik de Kalhuisplaats, waar mij een derde verrassing wachtte. De iets lager liggende boulevard en het strand bleken volledig afgesloten te zijn! Meer dan van een afstandje een blik werpen op de voortgaande werkzaamheden was niet mogelijk. Had ik de berichten over de reconstructie maar goed moeten gelezen. Maar ja, hoe gaat het? Je werpt er een blik op en denkt: ik weet genoeg.
Dan maar de andere kant op, naar de havens, via de vuurtoren. Voor de ware liefhebber is Scheveningen daar toch op zijn mooist. Nou ja mooi, interessant. Die boulevard moet wel heel bijzonder worden voor daar verandering in komt. Overigens bleek mij later dat je bij het Kurhaus nog wel op de boulevard en het strand kunt komen; voor zolang het duurt natuurlijk.
 
****************************************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door Het Genootschap De Leunstoel.
Leden van het Genootschap zijn: Jaap van Lakerveld, Jan Hoorweg, Katharina Kouwenhoven, Henk Klaren, Dik Kruithof, Gábor Budavári, Michiel van der Mast, Maeve van der Steen, Willem Minderhout, Barbara Muller, Joop Quint, Gerda-Joke Zwart, Michiel Hoorweg, Hans Meijer, Gerbrand Muller, Peter Schröder, Carlo van Praag, Rob Kieft, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg, Tom Duijkers en Ruud Klein.
© 2011 Frits Hoorweg
powered by CJ2