Een naaktslak liet ons via-via weten

Volledig uit haar dak te gaan

Van treurnis om haar dakloze bestaan

En van altijd buitenshuis te moeten eten

Zij sprak: Het zijn gewoon de naakte feiten,

Nee, openbaarder kan geen lichaam zijn,

Ik lig op straat, of eender welk terrein

Men ziet mijn naaktheid en intimiteiten

Ik zoek mijn weg en laat mijn natte spoor

Ik vorder op een film van eigen slijm

Geen privacy, geen kans op een geheim

Ik krimp en zwel mij tussen planten door

Op zoek naar wat beschutting, ik verlang

Naar een stevig overdekte slakkengang.

 

****************************