Ergens in de duistere kosmos

ben ik een vallende ster, klaar

om in een zwart gat te verzinken.

Ik heb een burn-out, doof langzaam

uit want ik schitter allang niet meer.

En als Iemand mijn val kan opvangen

zal ik nog miljarden lichtjaren blijven

gloeien uit Dankbaarheid en Liefde.

Maar het is te laat, ik knal reeds

tegen de Aarde aan, de Mens mag

nu alle brokstukken bijeenrapen!

Maar is dat het Einde van de Wereld?

 

*************************

Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php