Wat zou DSK echt gedaan hebben – die Franse vrouwenjager op zijn New Yorkse hotelsuite? Vast staat dat hij net toevallig naakt uit de badkamer kwam gehuppeld toen het kamermeisje in zijn halletje stond. Hij zag een vrouw en zijn kans en deed direct de deur op slot. Vervolgens heeft hij haar ‘aangerand’. Een juridisch begrip en iets anders dan ‘verkracht’. Wel zou hij hebben geprobeerd haar te dwingen hem te pijpen. Ach, een routinegebaar: hij is een man die niet voor het eerst een vrouw op de knieën duwde – in de hogere politieke kringen is dat nu eenmaal usance. Toen ze zich verzette zou hij haar naar de badkamer hebben gesleept, waar hij haar voor de tweede keer ‘aanrandde’. Zelf beweert DSK onschuldig te zijn. Is het een Clinton-toestand van I did not have sexual relations with that woman?

Volgens mij is aanranden een beginpoging (weliswaar met enig geweld erbij) voordat het tot seks komt. Dat is vervelend, maar niet zo vreselijk. Of heeft hij haar van voren en van achter verkracht, zoals op internet wordt beweerd? Met DNA moet dat niet moeilijk te bewijzen zijn. Direct nadat de vrouw was ontsnapt heeft ze haar collega’s gealarmeerd en de politie gebeld. DSK heeft zich razendsnel uit de voeten gemaakt. Hij had zelfs zijn mobieltje laten liggen. Hij werd tien minuten voor de start door de New Yorkse politie uit de eerste klasse van het Air France-toestel gehaald en gearresteerd. Het Franse presidentschap kan hij nu ook wel vergeten. Wat een sukkel.

De Amerikaanse hypocrisie en dubbele moraal is bekend. Clinton moest wekenlang live op de televisie uitleggen wat hij allemaal wel en niet met Monica Lewinsky had geflikflooid in zijn oval office. Gênant, maar ook weer niet fout genoeg om hem af te zetten.

Denken we even terug aan John F. Kennedy. Een super-promiscue womanizer. Die had het vreemdgaan in zijn DNA, althans dat dacht zijn vrouw Jacky. Hoeveel vrouwen zou JFK niet hebben ‘aangerand’, al dan niet gedwongen tot orale sex, of gewoon hebben genomen? Het moet onvoorstelbaar zijn geweest. Iedereen wist ervan, maar niemand zei wat, laat staan dat de president werd gearresteerd, helemaal uitgesloten dat het hem de kop zou hebben gekost.

Zelf ben ik dertig jaar geleden eens verkracht door de assistent van mijn baas. Ik had griep en hij kwam bij mij thuis om over het werk te praten. Het was een leuke man, we konden goed met elkaar opschieten. Plotseling kreeg hij een verkeerd idee. Hij duwde me de slaapkamer in, het bed op, trok mijn bloesje kapot, zodat alle knoopjes letterlijk in het rond vlogen, rukte mijn beha in tweeën (achteraf gezien nog een sterk staaltje) en voor ik het wist was hij al op en in me.

Ik was overmeesterd, overdonderd en beduusd. Ik zei: ‘Je hebt me verkracht.’

Hij was ook beduusd, enorm van zichzelf geschrokken. Het speet hem vreselijk.

We waren allebei in tranen.

Als ik toen naar de afdeling Seksuele Intimidatie op het instituut was gegaan, zou hij zijn ontslagen, dan had hij zijn onderzoek en zijn promotie kunnen vergeten en ook zijn aanstaande huwelijk was niet doorgegaan. Dat vond ik toch wel sneu voor hem. Daarnaast werd ik nogal onzeker als ik eraan dacht hoe ik door die boerenkinkels op het politiebureau in mijn dorp zou worden ontvangen.

Ik besloot het dus maar te laten zitten. Ik was ook geen verkrachte non of zeventienjarige maagd, maar bijna dertig en net gescheiden.

De volgende dag stuurde hij 25 witte rozen. Mijn eerste impuls was ze direct in de vuilnisbak te smijten, maar ze waren zo mooi dat me dat zonde leek. Ik zette ze in een grote vaas en ging over tot de orde van de dag.

Mijn vader kwam me helpen met een klusje in huis. Hij vroeg: ‘Hoe kom je aan die prachtige chique bloemen?’

‘Oh, van een vriend gekregen’, zei ik nonchalant.

‘Zozo’, zei mijn vader, ‘dat lijkt me dan wel een jongen om in ere te houden.’

 

**************************************