archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 4
Jaargang 8
9 december 2010
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
Radio 2, als het niet te storend wordt Henk Klaren

0804VG Radiotwee
Ik ben een luie radioluisteraar. De radio staat altijd op Radio 2. Als dat al te storend wordt zet ik hem niet op een andere zender, maar dan zet ik een plaatje op of zoiets. Dat gebeurt nogal eens bij de Strepen van Spits. Het lijkt wel alsof er altijd wel een nieuw album van Borsato uit is om in dat programma te pluggen. Dat is op zich al storend maar de presentatie – gespeend van iedere kritische zin, ook als het om tutmuziek gaat – doet de deur dicht. Voor mij in elk geval wel.

Ik weet ook eigenlijk niet precies waaróm ik alleen maar naar Radio 2 luister. Ik heb sterk de indruk dat ze daar maar een beperkt aantal nummers draaien uit een bepaalde periode. Ik heb het niet onderzocht maar ik denk vaak: ‘hé, draaien ze dat nou alweer?’. En het zijn natuurlijk ook altijd de bekende hits. Net als de Top 2000. Ik begreep laatst dat daar alleen nummers in mogen staan die op single zijn uitgebracht. Singles, wat zijn dat ook alweer? Maar, correctie!, ik zou nooit meer over de Top 2000 schrijven.
Het moet wel gezegd, eerlijk is eerlijk, die Spitsstrepen gaan over albums. Maar ja, Borsato…

Radio 2 is een stuk minder geworden. Het onvolprezen American Connection is al lang geleden bij het groot vuil gezet. De Sandwich, het zondagmorgenprogramma van Jacques Klöters is er ook niet meer. Ik kon me vrolijk ergeren aan het pedante gekraak van schoolmeester Klöters, maar je hoorde wel eens wat nieuws of bijzonders met relevante informatie. Volgens de netcoördinator, of zo’n soort bureaufunctionaris, past dat soort programma’s niet bij de doelgroep van Radio 2.
Spelletjes zijn ook erg. En bellende luisteraars, behalve natuurlijk bij Capuccino en Knooppunt Kranenbarg. Maar dat heeft niks met muziek te maken.

Maar toch, zo nu en dan, een pareltje. Vorige keer had ik het al over Mumford and Sons. Zomaar een keertje gehoord op Radio 2 1). Vier vrolijke Engelse jongens die een soort folk maken die hier en daar wat Keltisch aandoet. Leuk!
En de laatste tijd hoor je ook Lady Antebellum wel eens. Met Run to You 2). Need You Now is ook mooi. Ach, de hele playlist die ik op Spotify heb gemaakt0804VG Barry McGuire is lekker. De groep bestaat uit drie – bijna - dertigers uit Nashville. Lady Antebellum wordt een countrygroep genoemd, maar afgezien van een steelguitar hier en daar hoor ik popmuziek. Mooie pop dat wel.

Spijkers met Koppen, een heel prettig programma op de zaterdagmiddag (hoe lang nog?), heeft altijd een live-act. Onlangs waren dat Beans & Fatback. Nederlands, vrolijk, aanstekelijk. Gewoon goed eigenlijk. Die ene jongen kan er ook niks aan doen dat hij een beetje op Rutger Castricum lijkt.
Hoe beschrijf je die muziek? Wat country, wat soul, wat sixties. Het zal wel, luister maar 3). En bij ieder nummer hoort een kookrecept. Benieuwd wat Maeve er van vindt.

En als je in het weekend vroeg opstaat heb je Diana Sno. Ze heeft een beetje een piepstemmetje, maar ze draait vaak leuke muziek en je leert ook nog eens wat. Wie wist nou dat de oorspronkelijke opname van California Dreamin’ van Barry McGuire was? 4).
Jawel, John en Michelle Phillips hebben het geschreven en ze zongen ook mee op de plaat van McGuire, maar toch. Later hebben ze Barry van de opname gewist (je hoort hem nog een beetje aan het begin, het is wat slordig gedaan), zijn partij ingezongen en een fluitsolo toegevoegd. Dat is de hit die we allemaal kennen.

Hm, als ik het voorgaande nog eens doorlees: toch wel de moeite waard, Radio 2.

 
**********************************
Meer Leunstoel- illustraties van Lools Art op:


© 2010 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
Radio 2, als het niet te storend wordt Henk Klaren
0804VG Radiotwee
Ik ben een luie radioluisteraar. De radio staat altijd op Radio 2. Als dat al te storend wordt zet ik hem niet op een andere zender, maar dan zet ik een plaatje op of zoiets. Dat gebeurt nogal eens bij de Strepen van Spits. Het lijkt wel alsof er altijd wel een nieuw album van Borsato uit is om in dat programma te pluggen. Dat is op zich al storend maar de presentatie – gespeend van iedere kritische zin, ook als het om tutmuziek gaat – doet de deur dicht. Voor mij in elk geval wel.

Ik weet ook eigenlijk niet precies waaróm ik alleen maar naar Radio 2 luister. Ik heb sterk de indruk dat ze daar maar een beperkt aantal nummers draaien uit een bepaalde periode. Ik heb het niet onderzocht maar ik denk vaak: ‘hé, draaien ze dat nou alweer?’. En het zijn natuurlijk ook altijd de bekende hits. Net als de Top 2000. Ik begreep laatst dat daar alleen nummers in mogen staan die op single zijn uitgebracht. Singles, wat zijn dat ook alweer? Maar, correctie!, ik zou nooit meer over de Top 2000 schrijven.
Het moet wel gezegd, eerlijk is eerlijk, die Spitsstrepen gaan over albums. Maar ja, Borsato…

Radio 2 is een stuk minder geworden. Het onvolprezen American Connection is al lang geleden bij het groot vuil gezet. De Sandwich, het zondagmorgenprogramma van Jacques Klöters is er ook niet meer. Ik kon me vrolijk ergeren aan het pedante gekraak van schoolmeester Klöters, maar je hoorde wel eens wat nieuws of bijzonders met relevante informatie. Volgens de netcoördinator, of zo’n soort bureaufunctionaris, past dat soort programma’s niet bij de doelgroep van Radio 2.
Spelletjes zijn ook erg. En bellende luisteraars, behalve natuurlijk bij Capuccino en Knooppunt Kranenbarg. Maar dat heeft niks met muziek te maken.

Maar toch, zo nu en dan, een pareltje. Vorige keer had ik het al over Mumford and Sons. Zomaar een keertje gehoord op Radio 2 1). Vier vrolijke Engelse jongens die een soort folk maken die hier en daar wat Keltisch aandoet. Leuk!
En de laatste tijd hoor je ook Lady Antebellum wel eens. Met Run to You 2). Need You Now is ook mooi. Ach, de hele playlist die ik op Spotify heb gemaakt0804VG Barry McGuire is lekker. De groep bestaat uit drie – bijna - dertigers uit Nashville. Lady Antebellum wordt een countrygroep genoemd, maar afgezien van een steelguitar hier en daar hoor ik popmuziek. Mooie pop dat wel.

Spijkers met Koppen, een heel prettig programma op de zaterdagmiddag (hoe lang nog?), heeft altijd een live-act. Onlangs waren dat Beans & Fatback. Nederlands, vrolijk, aanstekelijk. Gewoon goed eigenlijk. Die ene jongen kan er ook niks aan doen dat hij een beetje op Rutger Castricum lijkt.
Hoe beschrijf je die muziek? Wat country, wat soul, wat sixties. Het zal wel, luister maar 3). En bij ieder nummer hoort een kookrecept. Benieuwd wat Maeve er van vindt.

En als je in het weekend vroeg opstaat heb je Diana Sno. Ze heeft een beetje een piepstemmetje, maar ze draait vaak leuke muziek en je leert ook nog eens wat. Wie wist nou dat de oorspronkelijke opname van California Dreamin’ van Barry McGuire was? 4).
Jawel, John en Michelle Phillips hebben het geschreven en ze zongen ook mee op de plaat van McGuire, maar toch. Later hebben ze Barry van de opname gewist (je hoort hem nog een beetje aan het begin, het is wat slordig gedaan), zijn partij ingezongen en een fluitsolo toegevoegd. Dat is de hit die we allemaal kennen.

Hm, als ik het voorgaande nog eens doorlees: toch wel de moeite waard, Radio 2.

 
**********************************
Meer Leunstoel- illustraties van Lools Art op:
© 2010 Henk Klaren
powered by CJ2