Julian Assange. Alleen die naam al. Ge-wel-dig. Hij is de voorman van Wikileaks. Hij is de meest gezochte ‘crimineel’ die er is, omdat hij ‘Amerika in verlegenheid’ bracht met het ‘lekken’ van diplomatieke post. Sarah Palin wil hem ‘opjagen’. ‘Net als Osama Bin Laden’, zegt ze er dreigend achteraan. Mike Buchanan, naar verluidt ook een presidentskandidaat, weet waar dat jagen toe moet leiden: hij moet vermoord worden. Hatseflats. Geen halve maatregelen.

Intussen zit hij op een achterkamertje achter een boekenkast. Verstopt. Julian Assange. Prachtige naam. Prachtige kop. ‘Always on the run.’ Ik zie een film voor me. Of eigenlijk: dit is al meer dan een film. Dit is George Orwell en The Matrix ineen. Je ziet de grijpende armen van de macht hopeloos om zich heen grijpen. En je ziet een man in een C&A pak met een rugzak, waarin een laptop zit. Hij heeft meerdere mobiele telefoons. Alles is super beveiligd. Zo blijft hij uit handen van de macht en de kracht van het ‘onzichtbare grotere’.

Hij heeft – op het moment van schrijven – nog maar een klein deel van de geheime stukken op internet gezet. Maar er volgen nog duizenden papieren. Hij is de aandacht aan het rekken. Ook heeft hij aangekondigd nu de banken aan te vallen. Hij beweert duizenden documenten te hebben die aantonen hoe corrupt het bankensysteem is. ‘Hierdoor zullen zeker één of twee banken vallen’, waarschuwt hij zelf al. Zo wil hij voort.

Hij wil zijn eigen film blijven maken. Ik hoor muziek. Sneller en sneller. Ik zie regenbuien. Ik zie Julian Assange zitten op een hotelkamer. Hij kijkt naar een kakkerlak die uit de wc klimt. Hij zingt een liedje dat hem doet denken aan zijn moeder. Zij had een rondreizend theater. Samen zongen ze, als ze door de woestijn van Australië trokken, dat liedje. Hij moet huilen. Maar dat doet hij niet. In plaats daarvan slaat hij met zijn slipper de kakkerlak dood. Pats! Tenminste, hij denkt dat hij dood is. ‘You’re like me.’ Want kakkerlakken lopen altijd verder.

Hij denkt ook aan alle computernerds ter wereld. Mark Zuckerberg. De man van Facebook. Bill Gates, Microsoft. Steve Jobs, Apple. Hij weet dat ze van hem houden. Julian Assange is de ultieme ‘revenge of the nerds’. Hij gaat verder, waar zij stopten. Hij kraakt de macht. Zijn geweer is zijn toetsenbord.

Wellicht dat hij binnenkort in een greppel ligt. Dood. Zijn toetsenbord naast hem. Maar hij zal niet dood zijn. Hij zal voortleven. Hij leeft door in cyberspace. Hij heeft namelijk de wereld veranderd. Hij heeft de waarheid en de werkelijkheid dichter bij elkaar gebracht. Het is riskant. Het is gevaarlijk. Maar hij deed wat hij deed. En daardoor zijn we wel dichter bij de werkelijkheid.

En als je zelf zoveel waarheid in de werkelijkheid hebt geschapen, hoef je zelf geen werkelijkheid meer te zijn.

[dan start de aftiteling]