archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 2
Jaargang 8
4 november 2010
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Ik Eddy of Ik Terstall Marcel Duyvestijn

0802VG Terstall
‘Dan neem je maar een krantenwijk’, zei mijn vader als ik weer mijn hand ophield en met van die sneue hondenogen voor hem stond. De krantenwijk stond bij ons voor ‘snel geld verdienen’.

Zo niet Eddy Terstall. Die is – ondanks vele filmsuccessen – verschrikkelijk arm. Daar moest een oplossing voor komen. Een krantenwijk? Achter de bar van zijn stamcafé? Niks van dat alles. Eddy ging een boek schrijven. ‘Daar kun je geld mee verdienen.’ Toen Mai Spijkers (van Prometeus) dat voorstelde, legde hij er direct een envelop bij – een voorschotje. Nu verkondigt Eddy overal dat hij per boek één euro zeventig krijgt en dat iedereen zijn boek moet kopen, omdat zijn poezen ook willen eten.

Het is een ‘aardig boek’. Tot zover de recensie. Want Eddy is een vriend. En boeken van vrienden moet je niet willen recenseren. Voordat je het weet, heb je hommeles. En toch. Een paar zinnen kunnen geen kwaad.

In dagblad De Pers werd hij de nieuwe Jan Wolkers genoemd. Dat is wat overdreven, maar Eddy kan wel schrijven. Wie zijn films kent weet ook dat er een apart soort humor in hem schuilt. Je moet er van houden. En ik hou ervan. Het zit allemaal in Ik loop of ik vlieg. Ook de opbouw, het ritme, de geur en das Gefühl zijn goed.

En toch.

Je wil dat hij verder gaat. Dat hij niet alleen loopt maar ook een keer trapt. Dat hij niet alleen vliegt maar ook een keer neerstort. Zo zit er een mooi verhaal bij van een ontmoeting met Hirsch Ballin. 90% van dat verhaal gaat vooral over wat er aan voorafging. Het gesprek zelf wordt eigenlijk niet besproken. Dat vindt hij ‘niet chic’. Dat snap ik wel. Maar het blijft nu wel een beetje hangen. Hij schrijft ook dat het niet netjes is om te beschrijven ‘hoeveel vingers er in iemands vagina passen’. Maar hier en daar wil je dat Eddy die kut wel even goed vastpakt. Dat hij diep penetreert en dat je dan met rode oren de bladzijden omslaat.

Namen en rugnummers. Tja. Maar dat niet alleen. Ik mis ook ‘de wijzende vinger’. Ik ken Eddy namelijk vooral van de discussie, van de politiek, van de debatten. Samen hebben we heel wat opiniestukken geschreven. Veel onduidelijkheden stonden er niet in. Altijd recht door zee, zoals Rita Verdonk het uit zou drukken. Dat mis ik in zijn verhalenbundel. Er zit veel omfloerste taal in. Veel omwegen. Veel nuance.

Maar alla, het is ook geen politiek boek. Het zijn persoonlijke verhalen. En die wil ik toch van harte aanbevelen. Ik hoop werkelijk dat het verkocht wordt, dat boek. Niet alleen omdat ik hem wat geld gun, maar omdat ik wil dat hij doorgaat met schrijven. Omdat hij het kan.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Marcel Duyvestijn meer Marcel Duyvestijn - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Ik Eddy of Ik Terstall Marcel Duyvestijn
0802VG Terstall
‘Dan neem je maar een krantenwijk’, zei mijn vader als ik weer mijn hand ophield en met van die sneue hondenogen voor hem stond. De krantenwijk stond bij ons voor ‘snel geld verdienen’.

Zo niet Eddy Terstall. Die is – ondanks vele filmsuccessen – verschrikkelijk arm. Daar moest een oplossing voor komen. Een krantenwijk? Achter de bar van zijn stamcafé? Niks van dat alles. Eddy ging een boek schrijven. ‘Daar kun je geld mee verdienen.’ Toen Mai Spijkers (van Prometeus) dat voorstelde, legde hij er direct een envelop bij – een voorschotje. Nu verkondigt Eddy overal dat hij per boek één euro zeventig krijgt en dat iedereen zijn boek moet kopen, omdat zijn poezen ook willen eten.

Het is een ‘aardig boek’. Tot zover de recensie. Want Eddy is een vriend. En boeken van vrienden moet je niet willen recenseren. Voordat je het weet, heb je hommeles. En toch. Een paar zinnen kunnen geen kwaad.

In dagblad De Pers werd hij de nieuwe Jan Wolkers genoemd. Dat is wat overdreven, maar Eddy kan wel schrijven. Wie zijn films kent weet ook dat er een apart soort humor in hem schuilt. Je moet er van houden. En ik hou ervan. Het zit allemaal in Ik loop of ik vlieg. Ook de opbouw, het ritme, de geur en das Gefühl zijn goed.

En toch.

Je wil dat hij verder gaat. Dat hij niet alleen loopt maar ook een keer trapt. Dat hij niet alleen vliegt maar ook een keer neerstort. Zo zit er een mooi verhaal bij van een ontmoeting met Hirsch Ballin. 90% van dat verhaal gaat vooral over wat er aan voorafging. Het gesprek zelf wordt eigenlijk niet besproken. Dat vindt hij ‘niet chic’. Dat snap ik wel. Maar het blijft nu wel een beetje hangen. Hij schrijft ook dat het niet netjes is om te beschrijven ‘hoeveel vingers er in iemands vagina passen’. Maar hier en daar wil je dat Eddy die kut wel even goed vastpakt. Dat hij diep penetreert en dat je dan met rode oren de bladzijden omslaat.

Namen en rugnummers. Tja. Maar dat niet alleen. Ik mis ook ‘de wijzende vinger’. Ik ken Eddy namelijk vooral van de discussie, van de politiek, van de debatten. Samen hebben we heel wat opiniestukken geschreven. Veel onduidelijkheden stonden er niet in. Altijd recht door zee, zoals Rita Verdonk het uit zou drukken. Dat mis ik in zijn verhalenbundel. Er zit veel omfloerste taal in. Veel omwegen. Veel nuance.

Maar alla, het is ook geen politiek boek. Het zijn persoonlijke verhalen. En die wil ik toch van harte aanbevelen. Ik hoop werkelijk dat het verkocht wordt, dat boek. Niet alleen omdat ik hem wat geld gun, maar omdat ik wil dat hij doorgaat met schrijven. Omdat hij het kan.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Marcel Duyvestijn
powered by CJ2